Πρόκειται περί του ισχυροτάτου και αξιολογοτάτου νομίσματος της Αλβανίας.
Έχοντας κανένας Λεκ στην τσέπη του, είναι σαν να έχει αιχμάλωτο το Μέγα Αλέξανδρο. Τοσούτη ισχύς και τοσαύτη αξία. Οι άνθρωποι που κατείχαν αυτό το νόμισμα πριν λίγα χρόνια μπορούσαν άνετα να εκβιάζουν την κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας, αλλά και το εθνικό θησαυροφυλάκιο Fort Knox των Ηνωμένων Πολιτειών. Όταν κάποιος Αλβανός πολίτης έφτανε στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης και έφταναν πολλοί Αλβανοί καθημερινά, είχε ήδη ειδοποιηθεί τόσο η αστυνομία όσο και οι πεζοναύτες να τον φυλάνε άγρυπνα, μην τυχόν και κάνει καμιά κίνηση και καταρρεύσουν οι μετοχές της General Motors και της Bank of America, με απρόβλεπτες συνέπειες για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Έπρεπε να παραμείνουν στις τσέπες του Αλβανού τουρίστα τα Λεκ και πιθανόν και τα ρούβλια που μετέφερε μαζί του. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δεν αντέχει τέτοιους κλυδωνισμούς και τέτοιες νομισματικές αναταράξεις. Γνωρίζοντας ο ήρωάς μας Μανώλης Γλέζος τη χαλύβδινη οικονομική πολιτική του τολμηρού κομμουνιστή ηγέτη Εμβέρ Χότζα, όταν πήγε ταπεινός προσκυνητής στον τάφο του, πλησίασε και φίλησε την προτομή του στο στόμα. Γλωσσόφιλο, εις αναγνώρισιν της αμείλικτης συμπεριφοράς του απέναντι στο σαθρό καπιταλιστικό μοντέλο.
Και μπράβο στο Μανώλη Γλέζο και ως πολίτη και ως προέδρου της πασίγνωστης στην Ιαπωνία κοινότητας Απειράνθου της Νάξου. Έπραξε το καθήκον του και απέναντι στο σύντροφο Εμβέρ και στις εκδιδόμενες Αλβανίδες γύρω από την πλατεία Βάθης και αλλαχού. Έτερον εκάτερον των εταίρων γυναικών.
Αλλά στη Ν. Υόρκη δεν προφύλασσαν μόνον το Λεκ, υπήρχε ειδική μέριμνα και για τους κατόχους ρουβλίων κατ’ αρχήν και του Κορεατικού νομίσματοτς Won κατά δεύτερο λόγο. Οι χιλιάδες τουρίστες που καταφθάνουν κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Πιόν Γιάγκ και τη Μόσχα στο παρελθόν ετίθεντο από την αρχή υπό παρακολούθησιν, διότι εδημιουργούντο αυτομάτως πληθωριστικές πιέσεις και έπεφτε η παραγωγικότης των Δυτικών βιομηχανιών, με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται το διεθνές κεφάλαιο στις Ρωσικές Τράπεζες. Χρήμα να δεις στη Ρωσία, πολύ χρήμα, δέκα δολάρια χρέωναν οι πανύψηλες Ρωσίδες τη βραδιά. Υπήρχε κατανόηση, δεν ήθελαν να γδύσουν τους Αμερικανούς τουρίστες, παρά μόνον ενδυματολογικά. Κι αυτού ακόμη κατέβασαν πολύ τις τιμές.
Μισοτιμής τα δίμετρα, υπήρχε το ήθος του Σοσιαλισμού. Ίσως και σεις θα διακρίνετε την υπερηφάνεια αυτών των λαών, που ποτέ δεν χρέωσαν περισσότερη ώρα, με το πάσο του ο πελάτης.
Και ξέρετε γιατί πέτυχε αυτό το σύστημα? Πέτυχε γιατί ο Δημ Υπάλληλος θέλει να ξυπνήσει το πρωί και να τρέξει με χαρά στη δουλειά του, για να εξυπηρετήσει το Ρώσο ή το Ρουμάνο πολίτη και όχι όπως ο Δυτικο- γερμανός ιδιώτης χουζουρεύει στο κρεβάτι του και δεν νοιάζεται αν ο πελάτης του τον παρακαλάει με τα λεφτά στο χέρι, να του πουλήσει αυτοκίνητα BMW. Αυτά είναι τα καλά του σοσιαλισμού, δεν νοιάζεται για το κέρδος, παρά μόνον για την εξυπηρέτηση του φορολογούμενου πολίτη. Όλοι το έχουμε διαπιστώσει αυτό στις συναλλαγές μας με το σφριγηλό Δημόσιο τομέα. Αμήν και μη σου τύχει!!
Φοίβος Ιωσήφ
