Τον είχα πρήξει τον Χουσείν Μπέη, τουριστικό πράκτορα από την πανέμορφη παραλιακή πόλη της Ερυθραίας, τα ιστορικά Αλάτσατα, την πόλη όπου μετά το 1924 είχαν εγκατασταθεί πάρα πολλές οικογένειες τούρκων προσφύγων  με καταγωγή από την Βέροια.

….Πότε θα διοργανώσεις μπρέ ένα ταξίδι στην πόλη μας  να μας φέρεις να  γνωρίσουμε από κοντά  τους απογόνους αυτών που τόσο άδοξα το 1924 εγκατέλειψαν την ιστορική πόλη μας, των ρωτούσα συνεχώς στις τηλεφωνικές επαφές μας.

…..Γιαπατζάις..θα το κάνουμε  !!! απαντούσε ο Χουσείν.  Μισή  μερίδα  άνθρωπος ο Χουσείν, ζύγισε δεν ζύγιζε 60 κιλά, αν φυσούσε  γερός αέρας θα τον έπαιρνε στο διάβα του.

Η καταγωγή του ήταν από τα χωριά της Δράμας. Είχε έρθει και άλλες φορές στην Βέροια, φέρνοντας  πολλούς επισκέπτες, αλλά ποτέ  δεν έμειναν παραπάνω από 2-3 ώρες.

Πριν μια εβδομάδα επικοινώνησε μαζί μου για να τον πληροφορήσω για να ξενοδοχεία της Βέροιας, για τα αξιοθέατα, και βέβαια για το φαγητό και τις ταβέρνες της πόλης.

Οι επισκέπτες ήταν μια γνωστή και πλούσια οικογένεια των Αλατσάτων, συνολικά 15 άτομα με καταγωγή από την Βέροια, οι οποίοι διέθεταν το καλύτερα ξενοδοχείο στα Αλάτσατα και μια σειρά από ζαχαροπλαστεία, παρασκευάζοντας μεταξύ άλλων και Ρεβανί με συνταγή των παππούδων τους από την Βέροια.

Χάρηκα ιδιαίτερα σκεπτόμενος ότι, παίρνοντας την συνταγή τους θα μπορούσα  να κάνω μαζί τους μπίζνες και να σπάσω το μονοπώλιο των Χοχλιούρων, παρουσιάζοντας μια καινούργια συνταγή. Και μάλιστα πιο παλιά !!!

Ήρθε η πολυπόθητη μέρα, και με μεγάλη μου χαρά τους υποδέχτηκα στο γνωστό ξενοδοχείο, στο κέντρο της πόλης. Μια οικογένεια 15 ατόμων  ηλικίας από 1-80 ετών, περήφανοι και συγκινημένοι όλοι τους, που επισκέπτονταν την πατρίδα των προγόνων τους.

Ο παππούς Χασάν και η γιαγιά Μερβέ διηγούνταν ιστορίες που είχαν ακούσει από τους γονείς τους.

 ….. Ο μπαμπάς μου έμενε στον  Μπαγίρ Μαχαλά  και η μάνα μου στον Τσιγγενέ Μαχαλά. Ήταν πλούσιοι οι γονείς μου διότι είχαν πολλά τσιφλίκια στον Οβά της Βέροιας. Κάθε Σαββατοκύριακο έκαναν μπάνιο στα λουτρά που ήταν στο κέντρο της πόλης και μετά πήγαιναν βόλτα στο Ζεϊτίν Μεϊντανί όπου υπήρχαν πανέμορφα  σπίτια.

-----Έϊκιντι μπενίμ ραχμετλί μπαμπάμ, συνέχισε εμφανώς συγκινημένη η Μερβέ Χανίμ, πόσες φορές αναπολούσε την αγαπημένη του Καράφεριε και πόσο ήθελε να ξανάλθει !!! Τα οικονομικά μας όμως ήταν χάλια. Τώρα που έχουμε λεφτά ήρθαμε εμείς.

Δεν συγκρατιόντουσαν με τίποτε.! Άφησαν τα πράγματά τους στο ξενοδοχείο και ξεχυθήκαμε στην πόλη. Μπροστά εμείς στην μέση τα γυναικόπαιδα και πίσω κουτσαίνοντας με το μπαστούνι της, σιγά-σιγά η Μερβέ Χανούμ με τον σύζυγο Χασάν.

Επισκεφθήκαμε το δημαρχείο όπου μας υποδέχθηκε ο δήμαρχος, που μετά ένα σύντομο χαιρετισμό μας πρόσφερε κουραμπιέδες και μελομακάρονα, καθώς και ένα βιβλίο για την πόλη. Αυτοί του πρόσφεραν  το  παραδοσιακό Βεροιώτικο ρεβανί που παρασκευάζουν οι ίδιοι στα Αλάτσατα και  τούρκικο καφέ με γεύση μαστίχας, που εισάγουν από την Χίο.

Ικανοποιήθηκαν όταν τους έδειξα την επιγραφή με τα ονόματα των δημάρχων της Βέροιας, όπου διακρίνονταν το όνομα του πρώτου δημάρχου της, του Χαλήλ Μπέη.

Στην συνέχεια επισκεφθήκαμε τα Λουτρά, το Σούμπασι Τζαμί, το Μεντρεσέ Τζαμί, το Τζαμί της Μπαρμπούτας, την Μπαρμπούτα, το Ορτά Τζαμί, την ανακαινισμένη Παλιά Μητρόπολη γυρίσαμε στα σοκάκια του Μπαγίρ και Τσιγκενέ μαχαλάδων και καταλήξαμε στην πλατεία του Αγίου Αντωνίου, στο κατάστημα  του Χοχλιούρου.

----Το ρεβανί μας είναι το πρώτο στον κόσμο τους τσίγκλιζα συνεχώς. Όταν φας μια φορά θέλεις πάντα να τρώς. Το δοκίμασαν, είπαν ότι τους άρεσε πολύ, αλλά μόλις φάω εγώ αυτό που μου έφεραν, τότε θα σύγκρινα πιο ήταν το καλύτερο.

Εντύπωση τους έκανε η ύπαρξη πολλών σκύλων που βολτάριζαν τριγύρω μας, κατά την διάρκεια της βόλτας μας.

…..Βάι βάι Γιώργο Εφέντι. Μπράβο σας!!! Εσείς εδώ στην Βέροια θα αγαπάτε πολύ τα σκυλιά και τα αφήνετε  να κυκλοφορούν ελεύθερα στην πόλη. Αυτό δεν το είδαμε πουθενά αλλού.

Βέβαια τρόμαξαν λίγο, όταν ένα από τα ογκώδη αυτά σκυλιά, ζήλεψε το γλυκό που έτρωγε ο μικρός Μουσταφά και του το άρπαξε από το χέρι, αλλά το αντιμετώπισαν με γέλιο, παρά την τρομάρα τους.

Χελάλ Ολσούν Γιώργο Εφέντι, δεν πειράζει.

Το βράδυ επισκεφθήκαμε στο πάρκο Ελιάς την γιορτή της σοκολάτας  και μετά φάγαμε σε γνωστό εστιατόριο της περιοχής.

Κατά την διάρκεια του δείπνου, έβλεπα τις ευγενικές νεαρές κυρίες  να διακόπτουν το φαγητό, να βγαίνουν έξω να καπνίσουν τα τσιγάρα τους  και στην συνέχεια να επιστρέφουν. Αυτό συνέβαινε και όταν επισκεπτόμασταν διάφορες καφετέριες, να πιούμε τον καφέ μας.

------ Σε εμάς Γιώργο Εφέντι απαγορεύεται το κάπνισμα. Οι καταστηματάρχες δεν το επιτρέπουν και δεν αφήνουν τασάκια πάνω στα τραπέζια. Η  αστυνομία κάνει συχνά ελέγχους και τα πρόστιμα είναι τσουχτερά, και για τους καταστηματάρχες αλλά και γι΄ αυτούς που περιφρονούν τους νόμους και καπνίζουν. Εδώ  φαίνεται ότι δεν απαγορεύεται διότι όπου πήγαμε κάπνιζαν και χωρίς να ζητήσουμε τασάκια για τα αποτσίγαρα, μας τα έφερναν. Εδώ έχετε πολλές ελευθερίες που εμείς δεν έχουμε, διότι εμείς σεβόμαστε τους μη καπνιστές και τα μικρά παιδιά.

Την άλλη μέρα φύγαμε για την Έδεσσα με τους περίφημους καταρράκτες της. Τους άκουγαν να μιλούν στα τηλέφωνά τους με φίλους  που είχαν καταγωγή από την όμορφη αυτή πόλη, και ξόδεψαν αρκετά χρήματα αγοράζοντας  πολλά σουβενίρ και δώρα για να τους τα προσφέρουν. Στο όμορφο τουριστικό περίπτερο του δήμου μας προσφέρθηκαν χάρτες και διαφημιστικό υλικό.

-----Χθές Γιώργο Εφέντη ψάχναμε σε όλη την πόλη  της Βέροιας να βρούμε σουβενίρς καρτ- ποστάλ και ενθυμήματα αλλά δεν βρήκαμε τίποτε. Εκεί στο Ζεϊτίν Μεϊντανί ήταν ένα εγκαταλειμμένο Τουριστικό περίπτερο, το οποίο το Σαββατοκύριακο είναι κλειστό. Αλλά και ανοιχτό να ήταν, δεν είχε μέσα τίποτε. Είναι δυνατόν στο τέλος της εβδομάδας να είναι κλειστό? Και οι επισκέπτες της πόλης από που θα πάρουν πληροφορίες και αναμνηστικά? Τουριστική πόλη δεν είναι η Βέροια? Τώρα με την κρίση τουρίστες δεν περιμένετε για να αναπτυχθεί η οικονομία της πόλης?

Έλα να δεις τι έχουμε εμείς στα Αλάτσατα!!!

Στο δρόμο της επιστροφής επισκεφθήκαμε τον Άγιο Νικόλαο της Νάουσας, που μας τρόμαξε η ερημιά του. Αλγεινή εντύπωση τους προκάλεσαν τα έρημα κλειστά εργοστάσια δεξιά και αριστερά του δρόμου, αντιλαμβανόμενοι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας.

--- Εσεις Γιώργο Εφέντι συνεχώς μιλάτε για οικονομική κρίση. Αλλά κρίση, με γεμάτες καφετέριες που ο καϊβές κάνει 2-3 ευρώ, με τις ταβέρνες το Σαββατοκύριακο να είναι γεμάτες, γίνεται καμιά φορά? Ολούρμου?

Καταλήξαμε στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, όπου μας περίμενε στωϊκά ο Πατήρ Παντελεήμων. Άναψαν ευλαβικά ένα κερί και ξεναγήθηκαν από τον  Πατέρα Παντελεήμονα στους χώρους της μονής, οποίος  γνωρίζει πολύ καλά την τουρκική γλώσσα.

Όταν τους ανέφερα ότι η μονή καταστράφηκε από ένα τούρκο πασά τον Λουμπούτ, ενδιαφέρθηκαν να μάθουν, μέσω ίντερνετ, ποιος ήταν αυτός ο μπουνταλάς που κατέστρεψε έναν τόσο ιερό χώρο.

Το βράδυ είχαμε μπερεκέτια !!! Στην γνωστή ταβέρνα Ψαροπούλα ο κύριος Χάρης και το προσωπικό του έδωσαν ρεσιτάλ και οι τσιπούρες, τα λαβράκια, τα χταπόδια, οι γαρίδες, τα καλαμάρια, έδιναν και έπαιρναν !!

 Έχουμε και εμείς τα τυχερά μας. Τόσες υπηρεσίες προσφέρουμε αφιλοκερδώς!!!

Στο τραπέζι δώσαμε τα χέρια και την υπόσχεση ότι στις αρχές Απριλίου κατά την διάρκεια του τοπικού “ OT FESTIVALISI» θα παρουσιάσουμε  στο ξενοδοχείο IMRE HAN στα Αλάτσατα τη έκθεση φωτογραφίας  «BENIM SEVGILI UNUTULMAZ VERIAM – Αξέχαστη Πολυαγαπημέ νη Βέροια μου».

Εγώ όταν δίνω την υπόσχεσή μου την κρατώ και τον Απρίλιο θα είμαι στα Αλάτσατα διαφημίζοντας την πόλη μας. Ελπίζω βέβαια η εκδήλωση αυτή να έχει καλύτερη κατάληξη από αυτήν που είχε  το Ελληνοτουρκικό Φεστιβάλ Ειρήνης και φιλίας μεταξύ των δήμων Νιλουφέρ Προύσας και δήμου Βέροιας, που είχε γίνει με δικές μου ενέργειες.

Την άλλη μέρα το πρωί αποχαιρέτησα τους αγαπητούς συμπατριώτες μας που έφυγαν για την Θεσσαλονίκη, την οποία ο κύριος Μπουτάρης κατέστησε ιερή για τους Τούρκους πόλη, με χιλιάδες Τούρκους να την επισκέπτονται κάθε χρόνο.

Ο φίλος Τουριστικός πράκτορας Χουσείν αναρωτήθηκε γιατί εμείς σαν πόλη που διαθέτουμε Οθωμανικά και Εβραϊκά μνημεία, γιατί δεν συμμετέχουμε καμιά φορά στις τουριστικές εκθέσεις της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης, για να προσελκύσουμε στην πόλη μας Τούρκους και Εβραίους ?

Τι να του απαντούσα? Ότι μας αρκούν  και είμαστε ικανοποιημένοι  με τις παρουσίες μας στις διάφορες εκθέσεις της Ευρώπης?

Η γιαγιά Μερβέ και ο παππούς Χασάν πήραν λίγο χώμα από τα παρτέρια του δήμου για να τα ρίξουν πάνω στους τάφους των γονιών τους, και χάρηκαν ιδιαίτερα όταν την ώρα που έφευγε το λεωφορείο, έριξα ξοπίσω τους ένα ποτήρι νερό, για να κυλίσει καλά τα ταξίδι τους.

Iyi Yolculuk arkadasler. Tesekur ederiz. Insallah γorusuruz.

Θερμά ευχαριστήρια στον αγαπητό μου φίλο Γεράσιμο Καλλιγά, τον γνωστό Γεράσιμο τον Πελλαδαρινό, των Φροντιστηρίων Ξένων Γλωσσών Λέξις, για την συνεχή προσφορά εγχρώμων αντιγράφων παλαιών καρτ-ποστάλ της Βέροιας που περιορίζει της τραγικές ελλείψεις της πόλης μας.

Κοτζαερίδης Γιώργος