Συνέντευξη με τη Βεροιώτισα εκπαιδευτικό στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη, Ολυμπία Μπέτσα, είχε στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 ο δημοσιογράφος Αλέκος Χατζηκώστας
Με αφορμή τις χειμερινές διακοπές στα σχολεία της Κων/πολης, βρέθηκε στη Βέροια και μοιράστηκε τις πρώτες εμπειρίες της για τη ζωή εκεί, την αντιμετώπιση των Ελλήνων, ζητήματα εκπαίδευσης, πολιτισμού κ.α
«Η Πόλη έχει κρατήσει ακόμη μία διαφορετική ομορφιά, αν και είναι μία πόλη κοντά στα 20 εκατ. Και με πικραίνει, γιατί ζούμε σε μία μικρή πόλη λίγων χιλιάδων και αντί να δίνει το χέρι ο ένας στον άλλον, να του χτυπά την πόρτα και να αναρωτιέται αν είναι καλά, έχουμε απολέσει αυτή τη λειτουργία. Ενώ μία Κων/νουπολη, μία μεγαλούπολη, μητρόπολη του κόσμου δεν το έχει απολέσει. Σαφώς εκεί υπάρχουν πολλοί φτωχοί και πολύ πλούσιοι και τώρα με την υποτίμηση της λίρας το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο. Παρόλα αυτά, για ένα λόγο που δεν έχω καταλάβει ακόμη, κρατάνε την ανθρωπιά τους και την αλληλεγγύη. Για παράδειγμα, θα δείτε τους άστεγους στους δρόμους να τους πλησιάζουν, να τους μιλάνε, να τους προσφέρουν τρόφιμα, ενώ εμείς τον άστεγο τον έχουμε εντελώς περιθωριοποιημένο. Είναι διαφορετική η προσέγγιση προς τους ανθρώπους και το έχω αντιμετωπίσει και εγώ. Όταν λέω ότι είμαι «Γιουνάν», χαίρονται πάρα πολύ, λέγοντας ότι έχουμε πάρα πολλά κοινά. Εμείς δεν νομίζω ότι έχουμε τέτοια χαρά, την ίδια αντιμετώπιση όταν κάποιας μας λέει ότι είναι Τούρκος, δυστυχώς. Οπότε σκέφτεσαι και πολλά άλλα πράγματα σε σχέση με στερεότυπα και ταμπού, παραπληροφόρηση. Το ιστορικό πλαίσιο που μαθαίνουμε, δεν είναι το απόλυτα σωστά και μας κατευθύνει κάπως διαφορετικά και να ψάχνουμε να βρούμε εχθρούς».
Αναφέρθηκε στη συνέχεια στην ίδρυση της Μεγάλης του Γένους Σχολής και στη δική της απόσπαση εκεί ως φιλόλογος για 3 χρόνια : «Οι Ρωμιοί, ξεκίνησαν να φεύγουν σταδιακά μετά το 1965 και μετά το ’80 πιο έντονα. Είναι και αυτοί που λένε θα μείνουμε εδώ, να φυλάμε Θερμοπύλες. Και επειδή εκεί η πολιτική είναι ασταθής παράγοντας, φεύγουν, με αποτέλεσμα τα σχολεία να αποτελούνται κυρίως από τους προερχόμενους από Αντιόχεια, τους αραβόφωνους χριστιανούς, Τούρκοι υπήκοοι που ήλθαν και έμειναν κοντά στο Πατριαρχείο. Άρα ο μεγαλύτερος αριθμός των μαθητών μας είναι από εκεί, δεν έχουν την Ελληνική ως πρώτη γλώσσα-γιατί η τουρκική είναι πια η γλώσσα τους-και έχουν εγκαταλείψει την αραβική. Έτσι η Ελληνική διδάσκεται ως δεύτερη ή τρίτη γλώσσα».
Όσον αφορά τη ζωή της εκεί, χαρακτήρισε την Πόλη ως «φιλόξενη και επειδή αποτέλεσε την πρωτεύουσα αυτοκρατοριών, είναι ερωμένη όλων. Είναι αυτή που όλοι διεκδικούν, με αποτέλεσμα να είναι και φιλόξενη και αφιλόξενη. Για παράδειγμα, όταν είμαι στα Ταταύλα, κοντά στη γειτονιά μου, μπορεί να συναντήσω κόσμο γνωστό και να τον χαιρετίσω και αυτό σε μία πόλη τόσων εκατομμυρίων δεν σ’ αφήνει να νοιώσεις ξένος. Εκεί οι εκκλησίες είναι χώροι κοινωνικοποίησης, εκεί πας, για να μιλήσεις, ν’ ανταλλάξεις απόψεις, εκεί συναντάς τους παλιούς και μαθαίνεις την ιστορία από προφορικές μαρτυρίες. Δεν είμαι ξένη. Το περιβάλλον του σχολείου είναι πάρα πολύ φιλικό. Το πρωσικό είναι Ρωμιοί, προερχόμενοι από Αντιόχεια και έχω και 4 Τούρκους συναδέλφους».
Αναφερόμενηι σε πλευρές της ακολουθούμενης εκεί πολιτικής (π.χ για τον πολιτισμό κλπ) τόνισε ότι «οι πολίτες δεν συμφωνούν με την πολιτική, είναι δραστήριοι, έχουν μεγαλώσει στη μητρόπολη του κόσμου, έχουν την παιδεία να κυνηγήσουν τον πολιτισμό. Γα παράδειγμα, πρόσφατα άνοιξε η Όπερα στην επέτειο θανάτου του Κεμάλ, ενώ ο πρόεδρος ήθελε να την κλείσει. Ο καθημερινός κόσμος είναι πεπαιδευμένος κόσμος, φυσικά εκεί που υπάρχει η οικονομική δυνατότητα. Υπάρχουν δύο ταχύτητες στην Πόλη, φτωχοί και πλούσιοι. Οι πλούσιοι και μορφωμένοι, που θέλουν να μοιάζουν με τους Ευρωπαίους και από την άλλη οι φτωχοί, που έχουν τα στερεότυπα, το φανατισμό, πράγματα που ακούω και στον τόπο μας. Υπάρχει πολιτιστική δράση, όμως ελευθερία, όπως μιλάμε εμείς οι δύο τώρα, δεν θα μπορούσα να το κάνω ποτέ εκεί με την ίδια ευκολία. Όμως ως αλλοδαπή εκπαιδευτικός γνωρίζω ότι η αστυνομία πάντα θα με προστατέψει. Σαν χώρα, σαν τόπος, σαν νοοτροπία είναι πολύ όμορφη και φιλική. Το πολιτικό κομμάτι είναι άλλο».
