-Συνέντευξη του καθηγητή Φιλοσοφίας του υ στο Ράδιο Αιχμή-102,8                                     

Τηλεφωνική συνέντευξη στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» (ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8) με το δημοσιογράφο Αλέκο Χατζηκώστα έδωσε την Παρασκευή 11/3 ο Δημήτρης Πατέλης, καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο της Κρήτης (Να σημειώσουμε ότι ο Δημήτρης Πατέλης είναι διδάκτορας φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας, βαθύς γνώστης της πραγματικότητας εκεί, συγγραφέας, επιπρόσθετα αναφέρουμε ότι υπήρξε από την ελληνική πλευρά ο μεταφραστής κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ελλάδα).

Απαντώντας στο γιατί φτάσαμε μέχρι την πολεμική αναμέτρηση, κατέθεσε τις απόψεις του, δίνοντας το συνολικό περίγραμμα :

«Είναι από τις πιο πρωτόγνωρες συρράξεις η οποία δεν προσφέρεται για μία επιφανειακή προσέγγιση. Αν προσπαθήσουμε να κρίνουμε απ’ αυτό που φαίνεται στην επιφάνεια, το πολύ που θα καταφέρουμε είναι να μπερδέψουμε ακόμη πιο πολύ μία αρκετά περίπλοκη κατάσταση. Έχει την καταγωγή της από βαθειά ιστορικά φαινόμενα, αλλά και από πρωτόγνωρη κρίση, που έχει περιέλθει το παγκόσμιο κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Το παγκόσμιο κεφαλαιοκρατικό σύστημα δεν είναι στατικό, έχει μία ιστορική ανάπτυξη, από τις αρχές του 20ου αιώνα έχει περιέλθει στο μονοπωλιακό του στάδιο ή αλλιώς ιμπεριαλισμός, που την πρώτη σοβαρή μελέτη του έκανε ο Β.Ι. ΛΕΝΙΝ. Έκτοτε έχουν συμβεί τεράστιες αλλαγές, τόσο όσον αφορά στη συγκρότηση και ανάπτυξη της παραγωγής στο καπιταλιστικό καθεστώς, όσο και από την άποψη των γενικότερων διεθνών ανακατατάξεων και μεταβολών, με σημαντικότερες να είναι οι μεγάλες κοινωνικές επαναστάσεις που έλαβαν χώρα στον 20ο αιώνα, που εγώ τις αποκαλώ πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις, όχι με την έννοια ότι δεν θα έπρεπε να γίνουν, αλλά με την έννοια ότι είναι ένα ιστορικό φαινόμενο, που έχει τις πρώτες εκδηλώσεις του, ως ένας νόμος της ιστορίας. Και ορισμένα ιδιότυπα χαρακτηριστικά. Πρώτη επανάσταση ήταν η Οκτωβριανή το 1917, δεύτερη μεγάλη ήταν η Κινεζική, μετά από μακροχρόνια ένοπλη σύγκρουση νίκησε το 1949 και ακολούθησαν και άλλες επαναστάσεις…Πρέπει να ληφθούν όλα αυτά τα πράγματα, αν θέλουμε να έχουμε μία σφαιρική αντιμετώπιση αυτών που λαμβάνουν χώρα σήμερα και οπωσδήποτε να υπάρχει μία συνθετική προσέγγιση των πραγμάτων. Δηλαδή δεν έχουμε να κάνουμε με αυτό που μας λένε για «εισβολή ενός παράφρονος δικτάτορα, ο οποίος ένα πρωί είδε ότι πρέπει ν’ αυξήσει την κυριαρχία του και εισέβαλε σε μία άδολη και δύστυχη χώρα και οδήγησε σ’ αυτήν την αιματοχυσία», είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα. Να πιάσουμε τις ρίζες αυτού του πολέμου πολύ πιο πίσω. Έχουμε μία γεωτεκτονική αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων στο παγκόσμιο σύστημα. Ο κόσμος που γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα, δεν υφίσταται πλέον. Έχουμε μία αποδυνάμωση αυτού που αποκαλείται ευρωατλαντικός άξονας πολύ σοβαρή, με αποτέλεσμα να υποσκελίζεται από άλλες ανερχόμενες δυνάμεις, επικεφαλής των οποίων εκ των πραγμάτων είναι η Λ.Δ Κίνας. Αυτή την τεράστια μετατόπιση ισχύος δεν ήταν σε θέση να την προβλέψουν τα περισσότερα στρατηγικά μυαλά της Ευρωατλαντικής συμμαχίας, αλλά είναι πλέον ένα γεγονός. Το γεγονός ότι χάνουν θέσεις στην οικονομία και στην πολιτική αντανάκλαση αυτών των πραγμάτων και σιγά-σιγά και στο στρατιωτικό-εξοπλιστικό τομέα είναι κάτι που γίνεται αδιαμφισβήτητο. Η μονοκρατορία των ΗΠΑ έχει τεθεί εν αμφιβόλω άρδην… Η μετατόπιση ισχύος από το οικονομικό πεδίο περνά και στο στρατιωτικό-πολεμικό και φτάνει σε ένα οριακό σημείο στις μέρες μας. Αυτό σηματοδοτείται από τα δύο τελεσίγραφα της ρωσικής ηγεσίας προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ από 15/12/2021. Η ουσία τους απεικονίζουν κάποια πράγματα για αυτές τις μετατοπίσεις ισχύος. Τίθεται ένα «ως εδώ και μη παρέκει» στην εγκληματική αλαζονεία του επεκτατισμού και της επιβολής ισχύος εκ μέρους του ευρωατλαντικού άξονα, με επικεφαλής τις ΗΠΑ. Επί 30 χρόνια είχαν υποσχεθεί ότι δεν θα μετακινηθεί το ΝΑΤΟ ούτε μία ίντσα προς την πλευρά της Ρωσίας, ενώ τώρα θέλουν να θέσουν τη Γεωργία και την Ουκρανία, δεν τους έφτασε ότι έκαναν μέλη του ΝΑΤΟ τις Βαλτικές χώρες. Ένα λοιπόν θέμα είναι αυτό: Καμία επέκταση προς Ανατολάς του ΝΑΤΟ. Δεύτερο, καμία τεχνική υποδομή πολεμικού χαρακτήρα, που θέτει υπό απειλή τη Ρωσία στη μεθόριο της, δηλαδή αποστρατικοποίηση της μεθορίου της Ρωσίας κα επάνοδο στην προηγούμενη κατάσταση, όπως αυτή είχε αποτυπωθεί το 1997, όταν υπογράφτηκε η συμφωνία Ρωσίας-ΝΑΤΟ…Με αυτό το δεύτερο στοιχείο του τελεσιγράφου τους τονίζουν ότι θέλουν μία διασφάλιση του γεγονότος ότι θα διασφαλιστεί ο κίνδυνος τυχαίας ενεργοποίησης των πυραυλικών συστημάτων, άρα τίθεται το ζήτημα αρχιτεκτονικής ασφαλείας όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά ειρήνης και επιβίωσης της ανθρωπότητας συνολικά, του πλανήτη. Το τρίτο θέμα που έθεσαν, αφορούσε ένα πλαίσιο αμοιβαίας πληροφόρησης για στρατιωτικές κινήσεις προς άρση καχυποψίας, ώστε π.χ να μην εκλαμβάνονται στρατιωτικές ασκήσεις ως πολεμικές. Αυτά τα ζητήματα έθεσαν οι Ρώσοι, αλλά η καθ΄ ημάς Δύση με επικεφαλής τις ΗΠΑ έκανε σαν να μην τ’ άκουσε. Και έκαναν τα πάντα, για να αποπροσανατολίσουν από τα ζητήματα που έθεταν τα τελεσίγραφα και να στρέψουν την προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης στην Ουκρανία, παρουσιάζοντας ότι βασικός σκοπός είναι να ξεχυθεί η ρώσικη πολεμική μηχανή στην Ουκρανία και να διεξάγει έτσι ένας πόλεμος επεκτατικός καθαρά. Δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Δεν είχαν τέτοια πρόθεση. Μόνο που είναι τόσο ισχυρή η προπαγάνδα και είναι τόσο ανδρείκελο η ναζιστική κατά βάση κυβέρνηση του Κιέβου, που κάνοντας άλλη μία εξόρμηση γενοκτονίας κατά του εξεγερμένου λαού των Δημοκρατιών Λουγκάνσκ και Ντονέσκ, έσυραν τη Ρωσία σ’ αυτόν τον πόλεμο, αυτή την ειδική επιχείρηση στήριξης του λαού των Λ.Δ Λουγκάνσκ και Ντονέσκ, που αναγνώρισε η κυβέρνηση της Ρωσίας και έχουμε αυτή την εμπλοκή που έχουμε στην Ουκρανία».

Δίνοντας πρόσθετες λεπτομέρειες για την κατάσταση στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας και τις παραπάνω δημοκρατίες, σημείωσε : 

«Έχει πολύ βαθιές ρίζες η αντιπαράθεση. Η Ουκρανία ποτέ δεν υφίστατο ως κρατικό μόρφωμα. Η ίδια η λέξη Ουκρανία σημαίνει ακριτική. Ιστορικά είναι ένας λαός, Ουκρανοί, Ρώσοι, Λευκορώσοι…Είναι ουσιαστικά ένας λαός. Η ΕΣΣΔ έδωσε κρατική υπόσταση σ’ αυτό το μόρφωμα, που περιερχόταν ιστορικά από το ένα βασίλειο στο άλλο, από τη μία συμμαχία στην άλλη…Τότε τους δόθηκε αυτοδιοικητικά κρατικό μόρφωμα – οργάνωση στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ. Με τη διάλυσή της και την επικράτηση της κεφαλαιοκρατικής παλινόρθωσης που ανέλαβε τα ινία από το 1990-91, έχουμε μία τραγική κατάσταση, όπου διοικητικές διαιρέσεις στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ εξελίχθησαν ως κρατικά σύνορα. Έπρεπε να διαλυθεί στοχευμένα με τα χέρια των ίδιων των ηγετών και με την καθοδήγηση του ευρωατλαντικού άξονα…Δημιουργήθηκαν κρατικά μορφώματα, στα οποία επικράτησαν οι νεοπαγείς αστικές τάξεις. Ουσιαστικά μαφιόζικες ομάδες της παραοικονομίας από κοινού με το πιο διεφθαρμένο κομμάτι της κρατικής-κομματικής διοίκησης αυτών των περιοχών. Αυτές οι ομάδες για τα ιδιοτελή τους συμφέροντα μετέτρεψαν σε πεδία κυριαρχίας τους τις πάλαι ποτέ ενωσιακές δημοκρατίες, επιχείρησαν εθνοκαθάρσεις και συγκρότηση κρατικής υπόστασης στη βάση ιδεολογημάτων στη βάση εθνικιστικού χαρακτήρα. Στην Ουκρανία επικράτησε μία αντίληψη εθνικισμού, που συνδέεται ιστορικά με το κίνημα κάποιων συνεργατών των Ναζί, που καταδικάστηκαν στο Δικαστήριο της Νυρεμβέργης. Από την αρχή αυτού του κρατικού μορφώματος άρχισαν οι ηγεσίες να ξαναγράφουν την ιστορία και σιγά-σιγά να παρουσιάζουν αυτούς του Ναζί ως πατριώτες-εθνικιστές-απελευθερωτές και τον κόκκινο στρατό ως στρατό κατοχής».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην κατάσταση στις Λ.Δ στην ανατολική Ουκρανία και στο ξεσηκωμό των κατοίκων, τονίζοντας : 

«Οι κάτοικοι πήραν τα όπλα, δημιούργησαν πολιτοφυλακές και κατάφεραν νίκες κατά των ναζιστικών ταγμάτων και των καταλοίπων του Ουκρανικού στρατού. Τις αποκαλούν Λ.Δ, γιατί θεωρούσαν ανάγκη την ανασύσταση της ΕΣΣΔ, λέγοντας ότι θεωρούμε αδέλφια μας όλους τους λαούς και θέλουμε να ξαναβρούμε αυτή την κοινότητα στη βάση της αδελφοσύνης, συντροφικότητας και αλληλεγγύης… Τους ανέσχεσαν αυτούς τους αντάρτες η διοίκηση του Κρεμλίνου και τους έσυραν στις διαδικασίες των συμφωνιών του Μινσκ 1και 2 β΄ση, των οποίων προέβλεπαν μία εκεχειρία, ένα περιορισμό σε ορισμένα μέρη των διοικητικών περιφερειών, αναγνώριση σχετικής αυτονομίας από το Σύνταγμα της Ουκρανίας, το απαραβίαστο των συνόρων της Ουκρανίας, αμνηστία των ανταρτών και αφού τους δοθεί η δυνατότητα να κάνουν εκλογές με βάση το Σύνταγμα της Ουκρανίας, θα περνούσε ο έλεγχος της μεθορίου στις Ουκρανικές αρχές. Αυτές οι συμφωνίες ήταν η καταδίκη αυτών των λαών σε μία μακροχρόνια γενοκτονία».       

Απαντώντας για τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης για την πολύμορφη εμπλοκή της, τόνισε : 

«Η εμπλοκή της χώρας μας γίνεται, γιατί θεωρούνται τα άγια των αγίων του καθεστώτος που έχουμε στη χώρα μας. Ένα καθεστώς, που κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας π.χ η δημοσιονομική της πολιτική δεν αποφασίζονται στην Αθήνα από ελληνικές κυβερνήσεις  αλλά πρακτικά αποφασίζονται στις Βρυξέλες. Είναι ένα καθεστώς, που συναγωνίζεται με άλλα αντίστοιχα περί του ποιος θα είναι ο πιο υπακτικός στα κελεύσματα και στις επιταγές του ευρωατλαντικού άξονα, ΗΠΑ και Ε.Ε. Είναι πραγματικά ντροπή για τη χώρα η απευθείας ανάμειξη στην εμπόλεμη αυτή σύρραξη, με την αποστολή φονικού πολεμικού υλικού. Η Ελλάδα μετατρέπεται ουσιαστικά σε μέρος της σύρραξης, όχι μόνο με το υλικό που αποστέλλει η κυβέρνηση, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, παρακάμπτοντας οποιαδήποτε διαδικασία δημόσιου ελέγχου, αλλά και με το γεγονός ότι από τις βάσεις της Ελλάδας, κυρίως από τη Σούδα και την Αλεξανδρούπολη, μεταφέρεται τεράστια σημασίας πολεμικό υλικό αμερικανονατοϊκό προς την εμπόλεμη ζώνη…Έχουμε μία άθλια εμπλοκή σε  μία σύρραξη, η οποία είναι άγνωστο που μπορεί να οδηγήσει την ίδια την Ελλάδα. Είναι μείζονος σημασίας να διεκδικήσει ένα ευρύ αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό λαϊκό κίνημα την απουσία και της παραμικρής εμπλοκής της χώρας μας σ’ αυτή τη σύρραξη. Η εμπλοκή αυτού του τύπου συνεπιφέρει τον κίνδυνο της στοχοποίησης ολόκληρης της χώρας…».

Με αφορμή το γεγονός ότι υπήρξε διερμηνέας-μεταφραστής από μέρους της χώρας μας  του Πούτιν κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, ρωτήθηκε σχετικά με την προσωπικότητά του : 

«Δεν νομίζω ότι το θέμα είναι να κάνω φυσιογνωμική-χαρακτηριολογική ανάλυση του Πούτιν. Πάντως παράφρονας δεν μου έχει φανεί. Στα κείμενά μου μπορείτε να δείτε εμπεριστατωμένα όλο το πλαίσιο διαφωνίας μου με τη σημερινή  διοίκηση και το συνολικό προσωπικό της νεοπαγούς άρχουσας τάξης των χωρών που προέκυψαν στην πρώην ΕΣΣΔ. Ωστόσο θεωρώ ότι ο πόλεμος αυτός είναι βαθύτερος και συνδέεται με τη διαμόρφωση ενός άλλου πόλου, με επικεφαλής τη Λ.Δ της Κίνας, συστατικό στοιχείο του πόλου είναι εκ των πραγμάτων και η Ρωσία, την οποία θέλοντας και μη την έσπρωξαν στις αγκάλες της Κίνας ο ευρωατλαντικός άξονας με την άξεστη πολιτική τους».

Και κατέληξε : 

«Πρέπει να δούμε επιτακτικά ένα παλλαϊκό ξεσηκωμό προς αποτροπή οποιασδήποτε άμεσης ή έμμεσης εμπλοκής της πατρίδας μας σε αυτόν τον πόλεμο. Είναι ένας βρώμικος πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν μας αφορά, δεν συνδέεται με τα θεμελιώδη συμφέροντα του ελληνικού λαού. Τα συμφέροντά του συνδέονται με τις τύχες της πλειονότητας των λαών του πλανήτη, με τις προοπτικές των καταπιεσμένων που ανακτούν την αξιοπρέπειά τους μέσα από επαναστατικούς δρόμους».