Απορία πρώτη, ΔΑΠίτες και ΔΑΠίτισσες. Έχει βάλει ποτέ καύσιμα από την τσέπη του ο Μητσοτάκης, για να γνωρίζει ότι θέλει μια κατοπενηνταρού, για να γεμίσει την τζιπάρα του;

Απορία δεύτερη, ΣΥΡΙΖόπουλά μου. Έχετε βάλει ποτέ το χέρι στην τσέπη σας, να δωρίσετε στα όργανα και εκεί που δεν υπάρχει δίφραγκο, ξαφνικά γεμίζει με δεκάρικα και εικοσάρικα; Ευρώπουλα μιλάμε, όχι δραχμές. Όπως έγινε με την τσέπη του Αλέκ6η στην Καλαμαριά.

Εμ, αν είναι έτσι, γίνομαι και εγώ αρχηγός στο ΣΥΡΙΖΑ.

Και άντε αυτοί. Γιατί ρε αδέρφια να δικαιούται ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος και όλο το εφοπλιστικό συναπάντημα αφορολόγητο πετρέλαιο για τα καράβια τους, τη στιγμή που κερδίζουν τα άντερά τους με την ενεργειακή κρίση;

Γιατί ρε να πληρώνει φόρο ο γιατρούλης των 30.000 ευρώ και ο Βαρδινογιάννης να παίρνει επίδομα λόγω χαμηλού εισοδήματος;

Το ζήτημα είναι τώρα πια, μετά την «πρώτη φορά αριστερά» δεν μπορούμε να χτυπήσουμε τεντζερέδια και καπάκια στην πλατεία Συντάγματος, ως αγανακτισμένοι.

Διότι ήρθε ο Αλέκ6ης και εκεί που περιμέναμε να γεμίσουν τα τεντζερέδια με καμιά σούπα γιουβαρλάκια, κανένα κοκκινιστό με πιλάφι, έναν πατσά με σκορδοστούμπι το ελάχιστο, τον...ήπιαμε, συντρόφιααα.

Όχι τον Αλέκ6η. Τον καφέ της μαντάμ Μέρκελ στο τρίτο το μνημόνιο. Και ήταν και βαρύς γερμανικός και σκέτος. Μας έκανε τα νεύρα έτοιμα για survivor.

Μόνο εκεί μας απέμεινε να πάμε. Να το ρίξουμε στο φακόρυζο για κανά δυο-τρεις μήνες, να ξεκατινιαστούμε στο φουλ και στο τέλος ο Ατζούν να ρίξει το ...μαντζούν.

Να πέσουν τα πεντακοσάρικα τα ευρώπουλα, να έρθουμε πίσω και στυλάκια και με γεμάτες τσέπες.

Βέβαια τα μωβ θα τα βάλουμε στη δεξιά την τσέπη. Στην αριστερή, για να δωρίσουμε τα χάλκινα, κανά ταληράκι και πολύ είναι.