Ήταν το μακρινό 1957, όταν  η Ελλάδα πέτυχε την αυτάρκεια σε μαλακό σιτάρι με την ποικιλία Γ 38290, που δημιούργησε το Ελληνικό Ινστιτούτο Σιτηρών.

Στα τέλη δε του 1970 υπήρχε πλεόνασμα, που διατηρήθηκε μέχρι το 1984. Από τότε σταδιακά είχαμε μια τεραστίων διαστάσεων μείωση στην παραγωγή σιταριού και κριθαριού, με παράλληλη τεράστια αύξηση των εισαγωγών, δημιουργώντας ένα τρομερό  έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου στον κλάδο των δημητριακών, που έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ είχαμε  έλλειμμα και στον κλάδο των ζωοτροφών. Βέβαια την εποχή της «αλλαγής» ο ελληνικός κάμπος «ορφάνεψε» από δημητριακά και «πλούτισε» από ροδακινιές, αφού ήταν η εποχή που οι πλασματικές «αποσύρσεις» δημιούργησαν...περιουσίες! Σήμερα εισάγουμε 1,5 εκ. τόνους σιταριού από Ρωσία και Ουκρανία, ενώ όλες οι ζωοτροφές είναι εισαγόμενες! Πώς θα αναστραφεί η κρίση; Ο λόγος στους κυβερνώντες.