Συμπληρώθηκαν 18 χρόνια από το ανυπέρβλητο ΟΧΙ ενός αληθινού Πατριώτη. Ενός ιστορικού Ηγέτη. Του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου.
Ήταν 7 Απρίλη του 2004, όταν συντετριμμένος για τα "σχέδια" του Σχεδίου Ανάν, δήλωνε στο Διάγγελμά του:
"Παρέλαβα Κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν
θα παραδώσω κοινότητα. Χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά, έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης οτι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΚΥΠΡΙΑΚΕ ΛΑΕ,
Στη ζυγαριά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, πολύ βαρύτερες και πολύ πιο επαχθείς θα είναι οι συνέπειες του Ναι.
Σε ΚΑΛΩ να απορρίψεις το Σχέδιο Ανάν.
Σε ΚΑΛΩ να πεις στις 24 του Απρίλη, ένα δυνατό ΟΧΙ.
Σε ΚΑΛΩ να υπερασπιστείς το Δίκαιο, την Αξιοπρέπεια και την Ιστορία σου".
Η Ιστορία, θαρρώ πως τον δικαίωσε πλήρως.
Το ψευδοκράτος και η Τουρκία, συνεχίζουν τον δικό τους επιθετικό-πολεμικό δρόμο. Ο Αττίλας υπάρχει εδώ και 50 χρόνια. Οι Κύπριοι αγνοούμενοι της Τουρκικής εισβολής -θηριωδίας του 1974, ζητούν δικαίωση. Η παράνομη Κατοχή του 40% της Κύπρου μας, μαρτυρά καθημερινά ένα Διαρκές Έγκλημα και την ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ της ιστορίας, της Δημοκρατίας, του Διεθνούς Δικαίου και των ομόφωνων..... αποφάσεων του ΟΗΕ. Οι πρόσφατες βλέψεις τους σε Αμμόχωστο- Βαρώσι, καταδεικνύουν οτι οι Τούρκοι δεν άλλαξαν ούτε κατά κεραία.
Έπεται συνέχεια: "Γαλάζια Πατρίδα", Ανατολική Μεσόγειος, Τουρκο-Λυβικό μνημόνιο, Α.Ο.Ζ. Αιγαίο, Ελληνικά Νησιά και πάει λέγοντας.........
Ως πότε;
.........................................
Τον Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, τον Πατριώτη, τον Δημοκράτη και Αγωνιστή, έτυχε να τον γνωρίσω από κοντά τον Αύγουστο του 2004, στις εκδηλώσεις του "Ιδρύματος Εθνάρχη Μακαρίου" στην Παναγιά της Πάφου, με το οποίο έχει αδελφοποιηθεί ο δικός μας "Όμιλος Γενίτσαροι και Μπούλες της Νάουσας.
Τύχη και ευλογία μαζί, να συναντάς και να μπορείς να συζητάς με τέτοιες προσωπικότητες. Με είχε εντυπωσιάσει η απλότητά του, το ήθος του, η βαθιά του γνώση της Κυπριακής ιστορίας, τα οράματά του, αλλά και η συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης που σήκωνε στους ώμους του ως Αρχηγός Κράτους για την επίλυση του "Κυπριακού".
Μοιραστήκαμε λοιπόν τις δικές μας "Μαρτυρίες".
Της Νάουσας εγώ, που μαρτύρησε από τους Τούρκους το 1822, και το διαρκές "μαρτύριο" της τουρκικής κατοχής, εκείνος!
Ήταν μια ευτυχής συγκυρία για μένα ως δήμαρχο της Ηρωϊκής Νάουσας, να βρεθώ κοντά του και να πάρω κάτι από τις εμπειρίες του. Αυτές οι ελάχιστες στιγμές, είναι που τελικά αξίζουν γιατί στιγματίζουν τη ζωή σου.
Παρών στις ίδιες εκδηλώσεις, κι ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος το ίδιο βράδυ μας μας δεξιώθηκε στο μικρό εξοχικό του στο "Κελάκι" Λευκωσίας.
Αναρτώ και μερικές φωτογραφίες εις ανάμνησιν, αλλά και "εις μνήμην" των δύο αείμνηστων προσωπικοτήτων της αγαπημένης μας και μαρτυρικής Κύπρου.
