Συνέντευξη στο στούντιο του ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» με το δημοσιογράφο Αλέκο Χατζηκώστα έδωσε ο Χαράλαμπος Καπουρτίδης μέλος του Δ.Σ. της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Π.Ο.Ε.) , πρώην πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης, και για δεκαετίες αγωνιστής των δικαίων του ποντιακού Ελληνισμού, την Παρασκευή 20/5, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων
Αναφερόμενος στην Ημέρα Μνήμης τόνισε : «Είναι πανελλήνιο ζήτημα, εθνικό ζήτημα και πανανθρώπινο. Η αφαίρεση ζωής, η γενοκτονία, η πράξη αυτή του να αφανίζεις ένα λαό, ακόμη και ένα να σκοτώσεις, είναι υπόθεση όλου του κόσμου. Γιατί να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον; Για το συμφέρον; Σ’ όλη την Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο γίνονται εκδηλώσεις αυτές τις μέρες, αγώνες ουσιαστικά για τη διεθνοποίηση και τη αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων και όλων των λαών της Ανατολής. Πολλά κράτη έχουν αναγνωρίσει μέχρι στιγμής. Για παράδειγμα, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής το έχει αναγνωρίσει και προέτρεψε του Τούρκους να συμφιλιωθούν με το παρελθόν τους, ν’ αναγνωρίσουν τα λάθη τους, για να προχωρήσουμε μπροστά. Τα έχουν αναγνωρίσεις πολλές χώρες, όπως Σουηδία, Γαλλία, Ολλανδία, πολιτείες των ΗΠΑ . Εμείς θέλουμε μία συγνώμη από τους ίδιους τους απόγονους των εγκληματιών. Αν ζητάς συγνώμη, εξιλεώνεσαι και τότε έρχεται η πραγματική φιλία των λαών. Οι λαοί δεν έχουν πρόβλημα μεταξύ τους, οι κυβερνήσεις φταίνε. Θέλουμε να ζούμε όλοι ελεύθερα, ειρηνικά».
Με αφορμή ερώτηση σχετικά με τις επισκέψεις του στις «Αλησμόνητες πατρίδες» και με εμφανή συγκίνηση, υπογράμμισε : «Όταν πάω κάθε φορά στα χώματα αυτά που περπατούσαν οι δικοί μας επί 3.000 και πλέον χρόνια, είναι συγκλονιστικό αυτό, είναι χώματα αιματοβαμμένα. Για μας είναι η πατρίδα εκεί, η πατρίδα της Ανατολής. Όποιος πάει εκεί, μένει εκεί, δεν ξαναγυρνά πίσω νοερά. Το σώματα είναι εδώ, αλλά η σκέψη μας είναι πάντα εκεί. Έχουμε ένα Ελληνισμό εκεί, που φυλάγει Θερμοπύλες».
Ο ποντιακός κόσμος σε επίπεδο συνδικαλιστική; οργάνωσης δεν είναι ενιαίος. Γιατί; «Ήμασταν 5,6,7 Ομοσπονδίες. Μπήκαμε όλοι στην ΠΟΕ. Μία ομοσπονδία έμεινε απέξω. Ήμαστε ενωμένοι το 95% . Το κομμάτι που έμεινε, πρέπει να ενταχτεί κι αυτό. «Εμπόδιο» για την ενοποίηση είναι ο τρόπος διοίκησης της Παναγίας Σουμελά. Εμείς θέλουμε αγάπη, ενότητα και ομόνοια. Τα όσια και τα ιερά σε ποιον πρέπει ν’ ανήκουν; Μπορούν ν’ ανήκουν σε κάποιο πρόσωπο ή σωματείο; Θα έπρεπε να είμαστε όλοι μαζί. Φταίει ο τρόπος διοίκησης, ο τρόπος του καταστατικού, ο τρόπος όλης της κατάστασης. Εφόσον ανήκει σε όλους μας, θα πρέπει να είμαστε όλοι μαζί και υπό τη σκέπη της Παναγίας, μιας και ο ποντιακός ελληνισμός είναι θρησκευόμενος και η Παναγία Σουμελά είναι το σύμβολο του Ποντιακού Ελληνισμού, θα έπρεπε υπό τη σκέπη της να λειτουργούν όλοι για το καλό της πατρίδας, για τις ψυχές των αδικοσφαγμένων. Όσοι ευθύνονται για το καθεστώς αυτό και το κρατάνε, θα τους παρακαλούσαμε ν’ ανοίξουν τις πόρτες, να είμαστε όλοι μαζί και δημοκρατικά να εκλέγεται το συμβούλιο που είναι εκεί. Είναι εθνικοθρησκευτικό σύμβολο, που σημαίνει βάσει του Β.Δ,, που ορθά το έβαλε το θρησκευτικό μέρος το αναλαμβάνει η εκκλησία και συγκεκριμένα η Μητρόπολη και το εθνικό μέρος, που είναι το Ίδρυμα, ο Ποντιακός Ελληνισμός. Αυτό θέλουμε να υπάρχει. Να μην είναι ούτε σωματείο. Εμεί προτείναμε, επειδή το Σωματείο Παναγία Σουμελά, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, έκανε την κίνηση με το Φ. Κτενίδη να γίνει σωματείο, όπως τον Πόντο και δεν έγινε- είναι μία εκκλησία, ένα προσκύνημα- έγινε τιμή ένεκεν να μπαίνε ένας από το σωματείο, όπως,και σωστά έγινε, για να υπάρχει ένας από την Καστανιά, γιατί δόθηκαν τα 500 στρέμματα, για να γίνει μονή, γηροκομείο και ορφανοτροφείο, που δεν έγιναν όμως. Θα πρέπει να γίνουν αυτά, να γίνει ένα μεγάλο συνεδριακό κέντρο, ένα Μουσείο του Ποντιακού Ελληνισμού και να είναι ο Φάρος του Ποντιακού Ελληνισμού. Πρέπει να είμαστε μία γροθιά, όπως π.χ οι Αρμένιοι που έκαναν πολλά πράγματα.
Και κατέληξε αναφερόμενος στις πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα της ΠΟΕ για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, τονίζοντας ότι η αναγνώριση θα δώσει πολλές λύσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (π.χ εξοπλισμοί, παραβιάσεις κλπ). «Όλοι οι λαοί φιλοξενούμαστε απ’ αυτή τη γη, δεν χρειάζεται να την καταστρέφουμε, δεν χρειάζεται να σκοτωνόμαστε».
