Στην κατάμεστη «Ελιά» της Βέροιας (κυρίως εκπαιδευτικοί) παρουσιάστηκε «Το σχέδιο του Μώβ» (Εκδόσεις ατεχνως) της Ελένης Καραγιάννη, το απόγευμα της Δευτέρας 27/6. Την ευθύνη της διοργάνωσης είχαν το Βιβλιοπωλείο ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ και οι εκδόσεις Ατεχνως.
Η εκδήλωση ξεκίνησε, όπως και ολοκληρώθηκε, με αφήγηση αποσπάσματος του βιβλίου από το φιλόλογο – ποιητή - ηθοποιό Λευτέρη Κορυφίδη.
Ο εκδότης – δημοσιογράφος – συγγραφέας Αλέκος Χατζηκώστας συντόνισε την εκδήλωση. Στο χαιρετισμό του ανέφερε τα προσωπικά του βιώματα σε σχέση με τα παραμύθια, τονίζοντας ότι αυτά κάνουν καλό σε μικρούς και μεγάλους και συνέχισε, μιλώντας για τη σχέση του με το «παραμύθι». Στο τέλος της παρουσίασης πρόσθεσε ότι καλό θα είναι αυτό το βιβλίο να μπει σε όλα τα σχολεία, καθώς είναι διδακτικό για τα παιδιά.
Ο φιλόλογος - ακαδημαϊκός υπότροφος του τμήματος ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας Δημήτρης Ταχματζίδης αναφέρθηκε στην ψυχοπαιδαγωγική διάσταση του βιβλίου. Το βιβλίο είναι η αφορμή, να για περάσουν οι γονείς ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους. Αναφέρθηκε στην υπόθεση του βιβλίου, λέγοντας «είναι μια αλληγορία για την αποδοχή της ετερότητας, είναι μια αλληγορία για τη μοναδικότητα του καθενός… Χρειαζόμαστε τέτοιες ιστορίες, φτιάχνουν τον ψυχισμό μας, τον δομούν… Το βιβλίο της Ελένης Καραγιάννη ενεργοποιεί τη φαντασία, για να γίνει η ζωή μας όμορφη. Είναι το κλειδί, για να οραματιζόμαστε έναν κόσμο χωρίς ανισότητες…».
Η πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων νομού Ημαθίας Ευγενία Καβαλλάρη τόνισε : "...“Το Σχέδιο του Μωβ” είναι μια τρυφερή ιστορία, που ξεφεύγει από τα κλισέ των κλασικών παραμυθιών με υπερφυσικούς-μαγικούς ήρωες και με εμφανές αυτό το χαρακτηριστικό στην αρχή του, από την οποία λείπει το “μία φορά και ένα καιρό”, αλλά εκκινεί αιφνιδιαστικά με φράση που εμφατικά ορίζει το πλαίσιο του εγκλεισμού «Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά τρεις! Τρεις ολόκληρες μέρες ήμασταν κλεισμένοι στην κασετίνα της Μαιρούλας… Συνειρμικά αναβιώνει πρόσφατα βιώματα των παιδιών από τον εγκλεισμό την περίοδο της πανδημίας που λειτουργεί και στο πλαίσιο του παραμυθιού, αν όχι ως γενεσιουργός αιτία, σαφώς ως μοχλός πίεσης και φέρνει στην επιφάνεια αρνητικές συμπεριφορές...Δεν είναι ήσσονος σημασίας και ο ρόλος του αφηγηματικού λόγου του παραμυθιού, καθώς η γλώσσα του παιδιού σ’ αυτή την ηλικία βρίσκεται σε εξέλιξη. Και εδώ αναδεικνύεται η μαστοριά της Ελένης Καραγιάννη. Η γλώσσα της λιτή, εικονοπλαστική, με λέξεις διαυγείς και εύηχες, κατορθώνει να ανταποκρίνεται στην αντιληπτικότητα του παιδιού και ταυτόχρονα να συμβάλει στη γλωσσική τους καλλιέργεια, καθώς κινείται η έκφραση της σε ένα υψηλό επίπεδο. Και όχι μόνο αυτό, έχει έναν εσωτερικό ρυθμό, που προσιδιάζει στον ποιητικό λόγο και έτσι το παραμύθι της καθίσταται ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, κερδίζει εντυπώσεις και ενδιαφέρον...".
Τέλος το λόγο πήρε η ίδια η συγγραφέας φιλόλογος Ελένη Καραγιάννη, η οποία συγκινημένη τόνισε :"...Συνειδητοποίησα ότι και στα παραμύθια μου λέω τις ίδιες ακριβώς αλήθειες που γράφω στα διηγήματα μου. Μόνο που στα διηγήματα οι αλήθειες μου πληγώνουν, γδέρνουν και ματώνουν την ψυχή του αναγνώστη, ενώ στα παραμύθια μου λέγονται με τρόπο διαφορετικό, αλληγορικό, συμβολικό, χιουμοριστικό, τρυφερό, ζεστό, αγαπησιάρικο, αλλά πάνω από όλα φωτεινό, αισιόδοξο! Γιατί τελικά αυτό είναι το παραμύθι, μια παρηγορητική αφήγηση (παραμυθία-παρηγοριά), που σε καθησυχάζει, σε βοηθάει να σκύψεις μέσα στην ψυχή σου, να αφουγκραστείς τη σιωπή σου, τις αγωνίες, τους φόβους σου, να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με τους δαίμονές σου και να τους νικήσεις. Γιατί στο παραμύθι όλα είναι δυνατά, οι δυσκολίες αν και αρχικά φαντάζουν ανυπέρβλητες, είναι παροδικές και στο τέλος νικάει πάντα το καλό. Και το παραμύθι σε βεβαιώνει πως υπάρχει ένας καλύτερος κόσμος, στον οποίον θα ζήσουμε εμείς καλά κι αυτοί ακόμη καλύτερα, αρκεί να πιστέψουμε σε αυτόν τον καλύτερο κόσμο και να αγωνιστούμε για αυτόν. Δεν μου είναι καθόλου εύκολο να γράφω παραμύθι. Ο λόγος στο διήγημα ρέει αβίαστα, η ιστορία από ένα σημείο και μετά βαδίζει σχεδόν μόνη της. Όταν όμως γράφεις ιστορία για παιδιά, νιώθεις βαρύ το φορτίο της ευθύνης. Πρέπει να είσαι πολύ προσεχτικός, όταν θέλεις να μπολιάσεις στην ψυχή του μικρού σου αναγνώστη ιδέες, αξίες και ιδανικά και να του δείξεις χωρίς ψευτοδιδακτισμούς πώς να μάθει να σκέφτεται σωστά, πώς να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του και να αγωνιστεί για έναν καλύτερο κόσμο, δίκαιο, ανθρώπινο, παραμυθένιο… ".
