Το 1740 επί Σουλτάνου Αχμέτ  και του διοικητή της Μικράς Ασίας Ιμπραήμ Πασά, εκδόθηκε διάταγμα να  συλληφθούν   όλα τα αγόρια των χριστιανών και να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά ήταν και ο ορφανός Θεοχάρης.

Μια μέρα ο δικαστής  της Νεάπολης ή Νέβσεχήρ, της Καππαδοκίας είδε τον Θεοχάρη στο στρατόπεδο και τον πήρε μαζί του για να περιποιείται τα ζώα του. Επειδή ήταν πολύ όμορφος και ευσεβής, ο δικαστής θέλησε να τον εξισλαμίσει και να τον κάνει   γαμπρό του.

Ο Θεοχάρης αρνήθηκε να αλλάξει την θρησκεία του και διαισθανόμενος τον τέλος του, πήγε στον Ναό του Αγίου Γεωργίου και μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων. Συνελήφθη στις 20 Αυγούστου του 1740, λιθοβολήθηκε και απαγχονίστηκε.

Το 1923 το Λείψανο του Αγίου Θεοχάρη το έφεραν οι πρόσφυγες και το τοποθέτησαν στον Ναό της Αγίας Αικατερίνης  στην Θεσσαλονίκη. Η μνήμη του τιμάται στις  20 Αυγούστου.