Την αντίθεσή της στις εκτρώσεις εξέφρασε η Εκκλησία της Ελλάδος, με σημείωμα που διαβάστηκε στους Ορθόδοξους Ναούς, την Πέμπτη 8η Σεπτεμβρίου, ανήμερα της Γέννησης της Θεοτόκου. Στα δελτία ειδήσεων ακούσαμε, δημοκρατικότατα, την άποψη ότι είναι δικαίωμα της κάθε γυναίκας να αποφασίζει τι θα κάνει το κορμί της. Ποιος διαφωνεί; Αλλά δεν μπορεί να είναι και υπέρμαχος των εκτρώσεων και να ανήκει στο Ορθόδοξο πλήρωμα. «Όποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει», είπε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Δεν μπορώ να κρίνω κανένα για τις πράξεις του.

Απλά θα παραθέσω την προσωπική μου, φρικτή εμπειρία, με συγγενή μου, που στο τέλος του βίου του έβλεπε συνεχώς ένα μωρό να είναι στο πλευρό του. Ήταν το μωρό που ο ίδιος είχε αποφασίσει να κάνει έκτρωση η σύζυγός του, γιατί δεν ήταν τότε της...μόδας τα πολλά παιδιά. Αν και εξομολογήθηκε την πράξη του και κανονίστηκε από τον πνευματικό του, η Θεία Πρόνοια επέτρεπε να βλέπει το παιδί εκείνο στο πλευρό του, στο κρεβάτι των γηρατειών του. Έχω λοιπόν το δικαίωμα, στο πλαίσιο της δημοκρατικής ζωής, να θεωρώ ότι η έκτρωση δεν είναι «πρόοδος», όπως πιστεύουν κάποιοι άλλοι; Έχω το δικαίωμα να πιστεύω στα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού; Με έκπληξη άκουσα κάποιες κυρίες, που βρέθηκαν έξω από τη Μητρόπολη της Αθήνας, να ζητούν από την εκκλησία να  καταδικάσει τις απόψεις του, εφησυχάζοντος, άρα μη μέλους της Ιεράς Συνόδου, Μητροπολίτη Δωδώνης, Χρυσόστομου. Μα τις έχει καταδικάσει με τον πιο απόλυτο τρόπο η ΔΙΣ και εξέδωσε σχετική ανακοίνωση. Τι πρέπει να κάνει άλλο;  Δεν υπάρχει στην Ορθοδοξία «σαρία», ούτε και τα γνωστά ισλαμικά τερτίπια, που θεωρούν τη γυναίκα «αντικείμενο». Πολλές φορές ακούω για την αναγκαιότητα διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους. Έπρεπε να τον επιδιώξει η ίδια η Ιεραρχία της Ελλάδος. Αφού πρώτα η πολιτεία επέστρεφε τα όσα, καταχρηστικά, απαλλοτρίωσε από την εκκλησιαστική περιουσία το 1952. Και μη μου πείτε ότι η εκκλησία δεν πρέπει να έχει περιουσία.  Εσείς που νοιάζεστε για τους φτωχούς, βλέπετε κανέναν άλλον, πλην των Μητροπόλεων και στην Ημαθία, της Μητρόπολής μας, που να σιτίζει καθημερινά εκατοντάδες ανήμπορους ανθρώπους; Να προσφέρει δωρεάν κοινωνικά φροντιστήρια;

Κατασκηνώσεις; Τρόφιμα και ρούχα; Ασκώντας παράλληλα το πνευματικό της έργο.