Η είδηση για το μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο οποίο εμπλέκεται η Εύα Καϊλή, δεν πρέπει να κάνει κανέναν να «πέφτει από τα σύννεφα» (κατά το δημοσιογραφικό κλισέ). Η ΕΕ από τη φύση της έχει δεσμούς αίματος με τα επιχειρηματικά συμφέροντα και αυτό είναι το φυτώριο για τα κάθε λογής σκάνδαλα. Κάθε φορά που ένα νέο σκάνδαλο διαφθοράς έρχεται στην επιφάνεια, ως αποτέλεσμα των σφοδρών ανταγωνισμών που αναπτύσσονται ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα, πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής διαχείρισης στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη της «πέφτουν από τα σύννεφα», προσπαθούν να κρύψουν ότι τέτοιες περιπτώσεις είναι ρουτίνα στον καπιταλισμό.
Φυσικά δεν είναι το πρώτο, αλλά όσο υπάρχει δεν θα είναι το τελευταίο. Διαχρονικά δίνουν και παίρνουν σε επίπεδο ΕΕ μεγάλα και μικρότερα οικονομικά και άλλα σκάνδαλα. Μερικά από αυτά ήταν , ας μη ξεχνάμε:
- Οι «πειραγμένες» εκπομπές ρύπων της «Volkswagen» (που σύμφωνα με καταγγελίες ήταν γνωστή υπόθεση στις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 2013)
- Τα «Panama Papers», με το ατέλειωτο διεθνές δίκτυο επιχειρήσεων off shore
- Τα Lux Leaks με τις φοροαπαλλαγές μονοπωλίων στο Λουξεμβούργο
- Να σημειώσουμε ακόμη το παράδειγμα της συνεχιζόμενης πρακτικής των «περιστρεφόμενων θυρών», δηλαδή του τρόπου με τον οποίο στελέχη του μηχανισμού της Ένωσης, καταλήγουν σε ιδιαίτερα καλά αμειβόμενες θέσεις στον ιδιωτικό τομέα, στις οποίες και μεταφέρουν την εμπειρία τους ώστε να διευκολύνουν τις σχετικές επιχειρήσεις στο να εξασφαλίσουν πιο συμφέρουσες ρυθμίσεις. Η πρόσληψη του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Μ. Μπαρόζο στη γνωστή «Goldman Sachs» καθώς και την εμπλοκή της πρώην Ολλανδής Επιτρόπου για θέματα Ανταγωνισμού, N. Kroes, σε επιχειρηματικές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της θητείας της, σύμφωνα με όσα δημοσιεύτηκαν στα λεγόμενα «Bahamas Leaks».
Εκτός από τις παραπάνω πρακτικές, εντός της ΕΕ και των οργάνων της δραστηριοποιούνται και τα λεγόμενα «λόμπι», δίκτυα επιθετικής παρέμβασης του κεφαλαίου στους ευρωενωσιακούς, αλλά και σε κρατικούς μηχανισμούς, για την άσκηση «πίεσης», ώστε τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων να αποτυπώνονται άμεσα και στη νομοθεσία της ΕΕ (κανονισμοί, Οδηγίες, αποφάσεις κ.λπ.). Ο αριθμός των ανθρώπων που ασχολούνται με το λόμπινγκ στις Βρυξέλλες εντυπωσιάζει. Υπολογίζονται σε 25.000 πολύ περισσότεροι από όσοι υπάρχουν στην Ουάσιγκτον. Από αυτούς οι 7.500 είναι διαπιστευμένοι στο ευρωκοινοβούλιο. Ξεκινούν από εκπροσώπους μεμονωμένων εταιρειών και κλαδικών οργανώσεων και καταλήγουν σε κράτη και τις κυβερνήσεις τους.Τα «λόμπι» διαθέτουν υποδομές, πολυάριθμο και παχυλά αμειβόμενο προσωπικό, που κρατάει επαφές με στελέχη των γραφείων των επιτρόπων, των υπουργικών γραφείων, τους ίδιους τους επιτρόπους και υπουργούς, με στελέχη πολιτικών ομάδων και κομμάτων, ευρωβουλευτές, τους πάντες δηλαδή που συμμετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο και ιδιότητα στη διαμόρφωση νομοθεσίας, παρεμβαίνοντας ώστε να υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων. Λειτουργούν σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, συγκλίνοντας με τις φυσικές ενώσεις των καπιταλιστών (π.χ. BUSINESS EUROPE - ο αντίστοιχος ευρωενωσιακός «ΣΕΒ»). Από κοντά και χιλιάδες ΜΚΟ που, με αυτόν τον μανδύα, εξυπηρετούν επιχειρηματικά συμφέροντα. Το 2022 οι 50 εταιρείες με τα μεγαλύτερα σχετικά έξοδα είχαν προϋπολογισμούς λόμπινγκ 120 εκατομμυρίων ευρώ. Εταιρείες όπως η Bayer AG και η Apple έχουν προϋπολογισμούς 6,5 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ στα 6 εκατομμύρια βρίσκονται οι προϋπολογισμοί της Google και της Meta.
Ολο αυτό το δίκτυο συνδιαμορφώνει με το αστικό πολιτικό προσωπικό την ευρωενωσιακή νομοθεσία. Αποτελεί συνηθισμένη πρακτική, νομοθετικά κείμενα - Οδηγίες και συγκεκριμένες διατυπώσεις γραμμένες ολόκληρες από τα διάφορα «λόμπι», να υπογράφονται και να κατατίθενται αυτολεξεί σαν τροπολογίες στο Ευρωκοινοβούλιο από δεκάδες ευρωβουλευτές που ανήκουν σε διαφορετικά αστικά εθνικά πολιτικά κόμματα και πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, προωθώντας τις επιταγές και τα συμφέροντα των επιχειρήσεων.
Περιττό να σημειώσουμε ότι πίσω από τις φωτογραφικές λεπτομέρειες τέτοιων τροπολογιών, π.χ. για κάποια λιγότερα ή περισσότερα μικρογραμμάρια εκπομπής ρύπων από αυτοκίνητα ή τις α' ή β' τεχνικές προδιαγραφές κάποιων μηχανημάτων, κατανοητές μόνο σ' έναν εξαιρετικά στενό κύκλο ειδικών, κρύβονται κέρδη εκατομμυρίων για τις επιχειρήσεις κάποιου κλάδου ή «πέφτουν κορμιά» στον χορό των μεταξύ τους ανταγωνισμών.
Σε αυτό το έδαφος, σαν φυσικό επακόλουθο καλλιεργούνται και οι κάθε είδους συναλλαγές, η διαπλοκή των επιχειρηματικών συμφερόντων με το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, αναδίδοντας όλη τη δυσοσμία της καπιταλιστικής σήψης, που τα «λόμπι» δεν αποτελούν ασφαλώς εξαίρεσή της, αλλά αναπόσπαστο στοιχείο της.
