Πολλές φορές απασχόλησε, στις δύο εκατονταετίες του νέου ελληνικού κράτους, το πολιτειακό ζήτημα (βασιλευομένη ή αβασίλευτη δημοκρατία. Από το 1920 που ήταν το πρώτο, μέχρι και το 1974 που ετέθη στο ιστορικό χρονοντούλαπο ο θεσμός, οι αλλαγές στη διάθεση των πολιτών ήταν εμφανείς. Ίσως και η νοθεία (μονόπλευρη θα λέγαμε!). Το Νοέμβριο του 1920, όταν το «ελιά και Κώτσο βασιλιά») πήρε....99%, τον Απρίλιο του 1924, όταν η αβασίλευτη κυριάρχησε με 70%, το Νοέμβριο του 1935 και πάλι η βασιλεία πήρε 99%, το Σεπτέμβριο του 1946, στην αρχή του εμφυλίου, με τη βασιλεία να λαμβάνει 68,40%. Επί χούντας, στις 29 Ιουλίου του 1973. η «δημοκρατία» των πραξικοπηματιών έφερε ένα 78,4% κατά της βασιλείας, με την ορκωμοσία του «στρατηγού Γκυζίκη» ως «προέδρου της δημοκρατίας». Ο δε Γκυζίκης ήταν αυτός που «όρκισε» την κυβέρνηση εθνικής ενότητας στις 24 Ιουλίου του 1974, ενώ έφυγε από τη ζωή λαμβάνοντας τη σύνταξη του «αξιώματός» του! Η τελευταία και οριστική απόφαση ελήφθη στις 8 Δεκεμβρίου του 1974, όταν οι Έλληνες ψήφισαν υπέρ της προεδρευομένης δημοκρατίας με 69,2%.