Το «ταξίδι» παρουσίασης του νέου βιβλίου του Βεροιώτη συγγραφέα Αλέκου Χατζηκώστα «29 στιγμές» (εκδόσεις «ατεχνως») συνεχίστηκε το πρωί της Κυριακής 19/2 με πρωτοβουλία του ΜΑΣ «Η ΚΑΛΛΙΘΕΑ» στα γραφεία του συλλόγου. Μεταξύ των παρευρισκομένων ο Α. Τσαχουρίδης, αντιδήμαρχος Βέροιας και ο Γ. Μελιόπουλος, δημοτικός σύμβουλος Βέροιας με τη ΛΑΣ.
Για το βιβλίο μίλησε ο Γιάννης Τσαναξίδης, οικονομολόγος (δημοτικός σύμβουλος Βέροιας με τη ΛΑΣ και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ) και ο ίδιος ο συγγραφέας, ενώ ακολούθησε διάλογους με τους παρευρισκόμενους.
Στην παρέμβασή του ο Γιάννης Τσαναξίδης τόνισε ; «...Πριν καν ανοίξω το βιβλίο σταμάτησα στο εξώφυλλο . Είμαι λάτρης του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και η εικόνα που αντίκρισα μου θύμισε αμέσως το γνωστό αγαπημένο τραγούδι του η σφεντόνα. Τα παιδικά μου όνειρα θα σας εκσφενδονίσω τραγουδά ο Βασίλης. Ο Αλέκος επέλεξε τον πινάκα της Εύας Αμνιωτη, άραγε γιατί ταυτίστηκε με την παιδική του ηλικία , η γιατί δηλώνει πάνοπλος και μάχιμος βάζοντας στόχους που προσπαθεί να πετύχει. Σε κάθε περίπτωση βρίσκω το εξώφυλλο νοσταλγικό αλλά και ευρηματικό. Ως προς το περιεχόμενο τώρα. Ο συγγραφέας δημιουργεί 4 ενότητες α. μνήμες β.του έρωτα γ. η ζωή θέλει αγώνα δ. μικρής φόρμας. Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως η λέξη μνήμη είναι αυτή που αποτελεί το βασικό άξονα του βιβλίου και του προσδίδει το ειδικό του βάρος… Μνήμες λοιπόν από ανθρώπους απλούς, καθημερινούς, μνήμες προσωπικές από το οικογενειακό του περιβάλλον . Μνήμες ανθρωποκεντρικές με αναπολήσεις που φανερώνουν νοσταλγία, το παρελθόν είναι κυρίαρχο αλλά ο συγγραφέας καταφέρνει να το συνδέσει με το παρόν με την ιστορία του τόπου μας, με την πολιτική μας ιστορία. Στο τελείωμα του κάθε διηγήματος καταφέρνει και στέλνει μηνύματα αισιόδοξα και αγωνιστικά γνωρίζοντας πως το παρελθόν αφήνει τα σημάδια του και ζούμε τις συνέπειες του στο τώρα. Επιτέλους οι παλιοί λογαριασμοί δεν πρέπει να μένουν ανοικτοί λέει στο τέλος του ομώνυμου διηγήματος. Ξεκάθαρα λοιπόν ο διαχωρισμός της ήρας από το σιτάρι, δικαιοσύνη στα μέτρα του ανθρώπινου του εφικτού. Με όλα αυτά ο Αλέκος στην πρώτη ενότητα παίζει με τις ευαισθησίες μας ανοίγει ένα παράθυρο στην οικογενειακή του ζωή και παράλληλα προβληματίζει για την κοινωνία τον δημόσιο βίο , καλώντας μας για πάλη και αγώνα. Στο ραδιόφωνο των εκλογών ο πατέρας εκφράζεται λέγοντας ότι για να αλλάξουν τα πράγματα χρειάζεται αγώνας και πεζοδρόμιο...
..Κάπου διάβασα ότι ο Μπετόβεν έγραψε την 5η συμφωνία του χρησιμοποιώντας 4 μόλις νότες. Δεν χρειάστηκε παραπάνω. Έτσι και στην λογοτεχνία δεν χρειάζονται πολλά εκφραστικά μέσα για να σε αγγίξει ένα βιβλίο .Στο βιβλίο « 29 στιγμές» δεν συναντάς φλυαρίες. Συναντάς μια γλώσσα λιτή απλή , προτάσεις μικρές και περιεκτικές . Δεν ξεχνάμε άλλωστε τη μακρά δημοσιογραφική καριέρα του Αλέκου που επηρεάζει εμφανώς τον τρόπο γραφής του. Αυτή η γλώσσα γίνεται πολλές φορές μελαγχολική άλλοτε ποιητική . Χρησιμοποιεί το τρίτο ενικό πρόσωπο και αισθανόμαστε συνοδοιπόροι στο αφήγημα που μας χαλαρώνει με αναπολήσεις αλλά δίνει και τροφή για σκέψεις με τους προβληματισμούς του. Συναντάς εικόνες και καταστάσεις οικείες γνωστές όπως η εκδρομή του δεκαπενταύγουστου( όλοι μας έχουμε πάει στην Παναγία Σουμελά και πολλοί από εμάς ψάξαμε το ίδιο δένδρο να κάτσουμε από κάτω, η όπως οι γειτονιές που περιγράφονται με τα αυθαίρετα σπίτια που κτίζονταν με την μέθοδο ένα δωμάτιο τον χρόνο , και που όταν έβρεχε τα κεραμίδια έσταζαν.
Αυτές είναι οι 29 στιγμές του Αλέκου Χατζηκώστα. Ένα βιβλίο που ξεκινώντας μάλλον από τον πίνακα του εξώφυλλου αντιλαμβάνεσαι τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ασπρόμαυρο νοσταλγικό παρελθόν με κέντρο πάντα τον άνθρωπο που αγωνίζεται να αλλάξει την κοινωνία να πολεμήσει για τα οράματα του και το δίκιο του για ένα άνθρωπο που δεν ξεχνά όμως να ερωτεύεται να συγκινείται να είναι ευαίσθητος απέναντι σε εικόνες που περνούν απαρατήρητες μπροστά μας.»
