Το τρέξιμο στο βουνό είναι μια ευχάριστη δραστηριότητα  και ένα επίπεδο πάνω από το κλασσικό τρέξιμο στην άσφαλτο.

 Το ορεινό τρέξιμο είναι τρέξιμο περιπέτειας, βελτίωσης  της αντοχής και της αντοχής στη δύναμη, σε ξεκουράζει με τις αλλαγές παραστάσεων και σε φέρνει σε επαφή με τη φύση.

Η σημαντικότερη δυσκολία σε σύγκριση με το τρέξιμο στην άσφαλτο, είναι ότι στο ορεινό τρέξιμο υπάρχουν μεγάλες ανηφορικές και κατηφορικές κλίσεις που εναλλάσσονται συνεχώς με αποτέλεσμα να το καθιστούν ιδιαίτερα απαιτητικό.

Το μυστικό της επιτυχίας ;

Δουλειά, υπομονή, και όλα έρχονται με προπόνηση, ενέργεια, θετικές σκέψεις. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο !

Υ.Γ.

Ο Γαβριήλ Παπαδόπουλος Βεροιώτης στην καταγωγή , ξεκίνησε να τρέχει τον Μαϊο του 2013.Ανήκει στον σύλλογο Naoussa Trail από τον Ιούνιο του  2022.

 Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα .

-Γράφει ο Γαβριήλ Παπαδόπουλος

Ξεκίνησα να τρέχω τον Μάιο του 2013. Σε δρόμο και σε ένα χωμάτινο γήπεδο στο Περιστέρι για αρχή. Είχα ψιλοπαρατήσει το ποδήλατο και ήθελα να κάνω κάτι άλλο μετά τη δουλειά το απόγευμα κι έτσι είπα να αρχίσω το τρέξιμο.

Στην αρχή δεν μπορούσα να τρέξω ούτε 1.5 χλμ χωρίς να μου βγει η γλώσσα. Και επειδή ήθελα ένα κίνητρο είπα να δηλώσω στην διοργάνωση του Μαραθωνίου της Αθήνας να τρέξω στον αγώνα των 5χλμ. Αλλά επειδή οι δηλώσεις είχαν κλίσει, δήλωσα στα 10 χλμ.

Κακήν κακώς έκανα μια ψευτο-προετοιμασία, και έτρεξα τον πρώτο μου αγώνα σε 1 ώρα και 3’. Αν και χελώνα, πολύ περήφανος που το έκανα.

Και μπήκε το μικρόβιο. Άρχισα να τρέχω 10άρια από δω και από εκεί στην Αθήνα, κατάφερα να τα τρέχω σε 55-60’ και μετά ήθελα κάτι παραπάνω.

Ένας αγώνας 15χλμ και μετά η φυσική εξέλιξη όλων όσων αρχίζουν να τρέχουν. Ημιμαραθώνιος Αθήνας το Μάιο του 2014. Και τον Νοέμβριο του 2014 περίμενα κάτι φίλους στον τελευταίο σταθμό του Μαραθωνίου στο 40χλμ έξω από το Μέγαρο Μουσικής και είχα συγκινηθεί τρελά με τους μαραθωνοδρόμους.

Έτσι αποφάσισα να τρέξω τον πρώτο μου Μαραθώνιο το 2015. Λάθος προετοιμασία, τραυματισμός στους οπίσθιους μηριαίους άλλα τον έτρεξα σε 5 ώρες και 16’ με αφόρητους πόνους μετά το 32^ο χλμ, αλλά τρελά συγκινημένος όταν μπήκα Καλλιμάρμαρο.

Τα επόμενα 3 χρόνια έψαχνα τον τρεξίματικο εαυτό μου. Ημιμαραθώνιος Αθήνας άλλες 3 φορές και ένας ακόμη Κλασικός Μαραθώνιος το 2018. Και κάπου εκεί ανακάλυψα τον Υμηττό. Και ενώ από παιδί μου άρεσαν ορειβασίες με τους Προσκόπους και τα βουνά, τα είχα εγκαταλείψει για αρκετά χρόνια. Τώρα όμως είχα ανακαλύψει το ορεινό τρέξιμο και κατάλαβα ότι συνδυάζει ότι ακριβώς ήθελα. Βουνό και τρέξιμο.

Δειλά δειλά άρχισα να παίρνω μέρος σε μικρούς αγώνες 10-15χλμ. Και σιγά σιγά ονειρευόμουν παραπάνω. Έτσι άρχισα κάποιους 25άρηδες και το 2020 δήλωσα πρώτη φορά στο Olympus Marathon (44χλμ με συνολική θετική υψομετρική ανάβασης 3350μ). Λόγω κόβιντ ο αγώνας ακυρώθηκε και έπρεπε να περιμένω έναν χρόνο μέχρι το 2021 για να γίνει. Πήγα, αλλά λόγω κακής διαχείρισης ενέργειας εγκατέλειψα στα πριόνια στο 31^ο χλμ.

Μετά από αυτό άρχισα να προπονούμαι με ένα φιλαράκι μου από το στρατό. Πιο ποιοτικές και καλύτερες προπονήσεις. Άλλος ένας Μαραθώνιος Αθήνας το 2021, σε 4ώρες και 10’ αυτή τη φορά, μερικοί 25άρηδες με καλά αποτελέσματα και ο πρώτος μου Olympus Marathon το 2022 σε 8 ώρες και 46’.

Φέτος ξαναέτρεξα στον Όλυμπο σε έναν χειμερινό αγώνα 32χλμ και πήρα πρώτη φορά μέρος σε αγώνα στο εξωτερικό. 21χλμ Στην Ανδόρρα στην οροσειρά των Πυρηναίων σε διοργάνωση του UTMB World Series (το UTMB World Series είναι σα να λεμέ η διοργάνωση του Champions League στο ορεινό τρέξιμο, με τους τελικού να γίνονται τέλη Αυγούστου κάθε χρόνο στο Chamonix στο Mont Blanc). Και σε 3 βδομάδες θα τρέξω πρώτη φορά στο Zagori Marathon (44χλμ +2800μ υψομετρικης) στο Τσεπέλοβο και στο Ζαγόρι.

Γενικά δεν είμαι από τους πρώτους αλλά πλέον στην ηλικιακή κατηγορία μου 40-44χρονών καθώς και στη γενική κατάταξη των αγώνων είμαι μεταξύ του πρώτου 25%-35% . Βγαίνω δηλαδή αρκετά πάνω από τη μέση της κατάταξης.

Ανήκω στον σύλλογο Naousa Vermio Trail από τον Ιούνιο του 2022.