Η Αγία Μαρκέλλα γεννήθηκε στην Βολισσό, ένα ιστορικό χωριό της Χίου.
Σύμφωνα με τον βιογράφο της, τον Όσιο Νικηφόρο τον Χίο (1 Μαΐου), η Αγία Μαρκέλλα έζησε το 1500 μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η μητέρα της χριστιανή, η οποία πέθανε σε πολύ νεαρή ηλικία.
Η Μαρκέλλα ήταν πολύ ευσεβής και καλή χριστιανή, διακρίνονταν για την σεμνότητα και την ευγένειά της. Δυστυχώς όμως γι΄αυτήν, ο αναίσχυντος πατέρας της την παρενοχλούσε σεξουαλικά και η Μαρκέλλα αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι της και να καταφύγει στα βουνά της περιοχής ζητώντας εκεί προστασία.
Ο πατέρας της άρχισε να την αναζητά, και με την βοήθεια ενός βοσκού την βρήκε κρυμμένη μέσα σε μια άγρια βάτο. Για να την αναγκάσει να βγει από το κρησφύγετο της έβαλε φωτιά στην βάτο και η δύστυχη Μαρκέλλα βγήκε από αυτήν και άρχισε να τρέχει πάνω σε πέτρες και βράχια για να σωθεί.
Ο βάρβαρος πατέρας της μη μπορώντας να την φθάσει την τοξοβόλησε και την τραυμάτισε σοβαρά. Συνέχισε να τρέχει, αλλά όταν πια την εγκατέλειψαν οι δυνάμεις της ζήτησε την βοήθεια του Κυρίου της. Πράγματι ο Κύριος άκουσε τις προσευχές της και έκανε το θαύμα του. Την στιγμή εκείνη άνοιξε ο βράχος και δέχθηκε μέσα του το κορμί της Αγίας μέχρι το στήθος.
Μόλις έφθασε ο πατέρας της και είδε το παράδοξο θέαμα, οργίστηκε περισσότερο και αποκεφάλισε την Αγία και πέταξε το κεφάλι της στην θάλασσα, και τους μαστούς της στα βράχια. Ο σχισμένος βράχος που προφύλαξε την αγνότητα της Αγίας είναι ακόμη και σήμερα τόπος προσκύνησης και πολλοί πιστοί προσέρχονται για να ζητήσουν την βοήθειά της, η οποία μετά τον θάνατο της έκανε πολλά θαύματα.
Η μνήμη της τιμάται στις 22 Ιουλίου και γίνεται μεγάλο πανηγύρι στην εκκλησία που φέρει το όνομα της Αγίας και βρίσκεται στον όρμο της Βολισσού. Η Αγία Μαρκέλλα θεωρείται πολιούχος Χίου και απότμημα του Ιερού Λειψάνου της βρίσκεται στη Μονή Νταού Πεντέλης.
Ἀπολυτίκιον
«Τῆς ἁγνείας τὸ ρόδον καὶ τῆς Χίου τὸ βλάστημα, τὴν Ἁγίαν Μαρκέλλαν ἐνὠ δαὶς εὐφημήσωμεν τμηθεῖσα γὰρ χειρὶ τὴ πατρική, ὡς φύλαξ ἐντολῶν τῶν τοῦ Χριστοῦ, ρώσιν νέμει καὶ κινδύνων ἀπαλλαγήν, τοὶς πρὸς αὐτὴν κραυγάζουσι, δόξα τῷ δεδοκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σου, πάσιν ἰάματα».
