Είναι μετοχή χρόνου αορίστου του ρήματος βλώσκω. Από το ρήμα βλώσκω προέρχεται και το ουσιαστικό «βόγος», που σημαίνει κόπος, ταλαιπωρία. Όπως εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε, ο Λεωνίδας δεν είπε απλά στον Ξέρξη  «έλα να τα πάρεις». Σ’ αυτή την περίπτωση θα έλεγε «ελθών λάβε». Δεν είπε ο Λεωνίδας κάτι τέτοιο, αλλά τον προκάλεσε, λέγοντάς του «άμα έχεις κότσια, έλα να τα πάρεις». Προκάλεσε τον  Πέρση Βασιλιά με τη  σημερινή έκφραση «αν έχεις κώλο, έλα να πάρεις τα όπλα μας».

Ο Ξέρξης το τόλμησε και εκστράτευσε εναντίον της Ελλάδος με περίπου τρία εκατομμύρια στρατιώτες. Στο Σπαρτιατικό στρατό απαγορευόταν να ρωτήσει κάποιος «πόσοι είναι οι εχθροί»? Το μόνο που επιτρεπόταν  να ρωτήσει ήταν «που είναι οι εχθροί». Έτσι και στις Θερμοπύλες κανένας δεν νοιάστηκε για το πλήθος του Περσικού στρατού. Στις πρώτες δύο ημέρες της μάχης, παρά το ολιγάριθμο των Σπαρτιατών, έγειρε προς τη μεριά των Ελλήνων. Τα σπαθιά «κοπίδες», όπως λέγονταν, των Σπαρτιατών είχαν την αίσθηση των σφαγέων. Η κοπίδα ήταν κοντό σπαθί, λεπτό κοντά στη λαβή και φαρδύ προς την άκρη του. Όταν κατέβαινε, ήταν συνήθως θανατηφόρο και με την ορμή και την τεχνική των Σπαρτιατών στρατιωτών, ήταν καλλίτερα να βρίσκεσαι μακριά του, αν ήθελες το κεφάλι σου να συνοδεύει το σώμα σου. Στις πρώτες δύο ημέρες της μάχης είχαν μακελέψει περίπου 12.000 Πέρσες, ενώ οι Έλληνες είχαν χάσει περίπου δέκα πέντε μαχητές τους. Εάν η μάχη κρατούσε περισσσότερες από έξι ημέρες, οι Πέρσες θα ήταν αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης λόγω έλλειψης τροφών και πείνας του στρατεύματος.

Ο Εφιάλτης από το χωριό Αλπινοί  (Αρπίνη λέγεται σήμερα) έφθασε κοντά στο Λεωνίδα και ζήτησε ασπίδα και σπαθί, για να πολεμήσει μαζί τους, όντας χωλός και κουτσαίνοντας, του το αρνήθηκε ο Λεωνίδας. Η πράξη αυτή τον προσέβαλε και με την ψυχή πληγωμένη αποφάσισε και πήγε για προδοσία στον Πέρση Βασιλιά. Την Τρίτη ημέρα λοιπόν και αφού ο Υδάρνης είχε περάσει τον ορεινό όγκο του Καλλιδρόμου, έφθασαν οι Πέρσες στα μετόπισθεν των Σπαρτιατών και των Θεσπιέων, που είχαν αρχηγό το γενναίο Δημόφιλο. Οι παρατηρητές έφθασαν πριν ακόμη χαράξει στο Βασιλιά και τον ενημέρωσαν: Βασιλιά, οι Πέρσες είναι κοντά, είναι πολύ κοντά. Ο Λεωνίδας τους άκουσε ατάραχος και τους είπε με βέβαιη φωνή, που πρόδινε μεγαλείο:  Ε, τότε αυτό σημαίνει πως κι εμείς είμαστε πολύ κοντά, έκαναν το μεγάλο τους λάθος.

Σηκώθηκε και έδωσε εντολές στο μάγειρά του. Σήμερα, του είπε,  οι στρατιώτες μας πρέπει να φάνε ελαφρά, γιατί θα πολεμάμε όλη μέρα, το βράδυ άλλωστε,  θα δειπνήσουμε στον Άδη. Φόρεσε την πανοπλία του, πήρε το σπαθί του και στάθηκε πιο πρώτος από τους πρώτους και έδωσε αυστηρή εντολή: καμμία φρουρά γύρω από το Βασιλιά, όλοι Στρατιώτες, όλοι ίσοι.

Οι λέξεις αυτές ανατρίχιασαν τους Έλληνες στρατιώτες  και ρίχτηκαν αυτή τη φορά στη μάχη σαν αφηνιασμένα λιοντάρια. Οι Πέρσες αξιωματικοί, βλέποντας τους στρατιώτες τους να υποχωρούν άτακτα, άρχισαν να τους μαστιγώνουν, για να τους κρατήσουν στον πόλεμο. Εκείνη τη μέρα οι Έλληνες κατακρεούργησαν δέκα χιλιάδες Πέρσες. Δυστυχως ο Βασιλιάς Λεωνίδας με ένα βέλος που ερχόταν από μακριά, στο πρώτο τέταρτο της ώρας ήταν κιόλας νεκρός.

Οι Θερμοπύλες είναι η μόνη μάχη στην ανθρώπινη ιστορία, που οι ηττημένοι χαρακτηρίζονται από την παγκοσμιότητα ως νικητές.  Θέλησαν πολλοί αργότερα να μοιάσουν στο Λεωνίδα, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Βλέπετε πως το ρήμα Βλώσκω, που χρησιμοποίησε ο Σπαρτιάτης Βασιλιάς,  δεν υπάρχει σε καμία γλώσσα του κόσμου, είναι μοναδική, όπως και ο ιερός χώρος των Θερμοπυλών. Οι Ελληνικές λέξεις ταιριάζουν με τα χώματά τους.

Φοίβος Ιωσήφ