Αυτή η μονοκαλλιέργεια, που έχει παγιωθεί ως αντίληψη, στην πολιτική των κυβερνήσεων της χώρας μας εδώ και αρκετά χρόνια, ότι ο τουρισμός αποτελεί τη "βαριά βιομηχανία" της Ελλάδας, στην ουσία ο τουρισμός είναι προσφορά υπηρεσιών, κι όχι να δίνει την ανάλογη σημασία και βαρύτητα στον πρωτογενή τομέα (στον οποίο περιλαμβάνεται και η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου), που φέρνει αύξηση του ΑΕΠ και μείωση της ανεργίας, κινδυνεύει να χαθεί, αν όχι να μπει σε μια τουριστική περιδήνηση...
Πέρα από τα δυσφημηστικά σχόλια που γίνονται για τη Μύκονο (που πάει να γίνει ένα... Ντουμπάι και απομονωμένο από το σύμπλεγμα των υπολοίπων νησιών) στο διεθνή τύπο και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την οικονομική αφαίμαξη των τουριστών, ήρθαν και οι φωτιές στη Ρόδο, που από σμαραγδένιο νησί μετατρέπεται σ' ένα καμμένο νησί, επιφέροντας σ' αυτό μια πρωτοφανή οικολογική καταστροφή και απροσμέτρητες ζημιές για την τοπική οικονομία του.
Κι εδώ μιλάμε για ένα νησί που βρίσκεται μια... ανάσα από τη γειτονική Τουρκία, η οποία και το επωφθαλμιά - όπως και κάποια άλλα νησιά του Βορειανατολικού Αιγαίου -, εντάσσοντάς το μέσα στις χρόνιες διεκδικήσεις της. Και ο κίνδυνος η Ρόδος να περάσει "στα χέρια των Τούρκων", μέσω οικονομικής διείσδυσης, μέσα στα επόμενα χρόνια, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να μας αιφνιδιάσει. Αρκεί και μόνο να δούμε ότι μεγάλα και γνωστά ονόματα Τούρκων επιχειρηματιών ήδη βλέπουν από τώρα ως ευκαιρία να επενδύσουν σ' αυτό το διαμάντι του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων, με την κατασκευή πολυτελών ξενοδοχειακών μονάδων πάνω σε καμμένες εκτάσεις και να δημιουργησουν τουριστικό ρεύμα από τη γείτονα χώρα, κινώντας κατ' αυτόν τον τρόπο και προϋποθέσεις αφελληνισμού!
Όλα αυτά, λοιπόν, μπορεί να φαντάζουν ικασίες για πλείστους, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί και να γίνει πραγματικότητα προϊόντος του χρόνου.
Έχουμε βαρεθεί να γινόμαστε μάρτυρες κάθε χρόνο ενός χιλιοπαιγμένου έργου με την Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη να καίγεται μέσα στον Ιούλιο - σχεδόν πάντα - με ανθρώπινες ζωές να χάνονται, ζώα να γίνονται κάρβουνα, δάση και καλλιέργειες να καταστρέφονται, περιουσίες μιας ζωής να γίνονται στάχτη και το περιβάλλον να τίθεται σε άμεσο κίνδυνο! Όμως φέτος αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας δεν έχει ματαγίνει (από τις 12 Ιουλίου μέχρι τώρα έχουν μπει 570 φωτιές, με μέσο όρο 60-70 φωτιές την ημέρα!) Και μπροστά σ' αυτό το σκηνικό της κόλασης, του θανάτου, του ολέθρου και της απόλυτης φρίκης, πολιτικοί και κόμματα επιδίδονται σε μια διάχυση ευθυνών, δίχως να επιμερίζονται ευθύνες, αλλά και ενίοτε να υπάρχει τιμωρία για δαύτους!
Κι όσο γράφονται αυτές οι γραμμές, το δράμα με τις φονικές και καταστροφικές φωτιές στην πατρίδα μας δεν λέει να τελειώσει, καθώς βρισκομαστε στο έλεος νέων εστιών πυρκαγιών που ξεσπούν, αλλά και συνεχόμενων αναζοπυρώσεων σε μερη που καίνε...
Επιπλέον,γΓερμανικα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, μάλιστα, κάνουν λόγο πως αν συνεχιστούν οι φωτιές στην Αττική, τότε κινδυνεύει να καταστραφεί το οικοσύστημα!
Οι φωτιές που κατακαίουν πανέμορφα μέρη της Ελλάδος και τα μεταβάλλουν σε κρανίου τόπο έχουν συνδεθεί με εμπρησμούς (αλήθεια, τι ποινή να δεχθεί ενας εμπρηστής, όταν το άρθρο 264 του ποινικού κώδικα μετατρέπει τον εμπρησμο σε πλημέλλημα (!) - αν είναι δυνατόν;), οι οποίοι αποδίδονται σε σκοπιμότητες και που έχουν να κάνουν - κατά κύριο λόγο - με τοποθέτηση αναμεγεννητριών σε οροσειρές βουνών! Ωστόσο, ο σημερινός πρωθυπουργός απέκλεισε κάτι τέτοιο, χαρακτηρίζοντας όλα αυτά "σαχλαμάρες". Αλλά πόσο πειστικός μπορεί να γίνει ο κ. Μητσοτάκης, όταν έχει προηγηθεί μια βαθειά αντισυνταγματική απόφαση, αυτή με αριθμό 2.499 του Συμβουλίου της Επικρατειας το 2012, η οποία και θέτει ως νόμιμη και επιτρεπτή την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών πάρκων σε καμμένες εκτάσεις (και μάλιστα με εισήγηση τότε της προέδρου του ΣτΕ κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου, νυν προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας!)
Απόφαση όμως που έρχεται ενάντια στο άρθρο 117 του Συντάγματος, που δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, παρά μόνο αναδάσωση των καμμένων και μάλιστα χωρίς καμμιά εξαίρεση. Βέβαια ο κ. Μητσοτάκης, να θυμίσουμε, είχε προϊδεάσει τον ελληνικό λαό για μια κατάσταση που πρόκειται να υπάρξει, λέγοντας πως "μην περιμένετε να αναδασωθούν όλα τα καμμένα" (και ο νοών νοείτω....), ενώ επιζητώντας να δώσει πρωτοποριακό χαρακτήρα για τη χώρα μας, στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης, ούτε λίγο ούτε πολύ, ανέφερε πως "έχουμε τη δυνατότητα να μετατρέψουμε τη χώρα μας σε μπαταρία της ΝΑ Ευρώπης". Όμως μία τέτοια πρωτοπορία προϋποθέτει και την ανάπτυξη ενός μεγάλου αριθμού ανεμογεννητριών στην Ελλάδα (προς τέρψιν φυσικά των πολυεθνικών που τις κατασκευάζουν και των επιχειρηματικών ομίλων που θα τις τοποθετήσουν εδώ με κοινό γνώμονα τα πολύ μεγάλα κέρδη), η οποία, ωστόσο, δεν συνάδει με το να απογυμνώνονται κορυφοσειρές βουνών (ε, μονο τυχαίο δεν είναι που μπαίνουν φωτιές σε βαθειές χαράδρες και απρόσιτα βουνά!) Γιατί κανείς δεν θα μπορούσε να είναι αντίθετος με τις ΑΠΕ και την τοποθέτηση ανεμογεννητριών για καθαρή ενέργεια. Όχι όμως με τον απροκάλυπτο τρόπο που επιχειρείται, αλλά πρωτίστως μ' έναν διαφορετικό χωροταξικό σχεδιασμό. Τούτη την ώρα, βέβαια, αυτό που προέχει είναι να σταματήσουν οι "πύρινες γλώσσες να κατακαίνε το σώμα της Ελλάδας, προκαλώντας την απώλεια ανθρώπινων ζωών, περιουσιών και του φυσικού πλούτου. Και ένα κεφαλαιώδες ζήτημα, όπως αυτό των φονικών πυρκαγιών, αντιμετωπίζεται με σχεδιασμό, σύγχρονα πτητικά μέσα, υπευθυνότητα, πρόγραμα, ρεαλισμό. Πράγματα αυτονόητα. Αλλά για τους κρατούντες εδώ η επιλογή είναι οι...βαρύγδουπες δηλώσεις και η επικοινωνιακή διαχείριση, χωρίς όμως οι φωτιές να αποφεύγονται κάθε χρόνο.
Και εδώ ταιριάζει η ρήση του Αϊνστάιν: "Είναι ηλίθιο να επιμένεις στα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα...".
