Η Παναγία του Νόστου, η Μικρασιάτισσα Η Παναγία του Νόστου, ξεριζωμένη και αυτή από τις προγονικές εστίες του Μικρασιατικού Ελληνισμού, πεταμένη στην θάλασσα για να διασωθεί από τα βέβηλα χέρια των εικονομάχων, λεηλατηθείσα από τους αδίστακτους και αιμοδιψείς Σταυροφόρους της Δύσης και τέλος φορτωμένη στις πλάτες των δυστυχισμένων προσφύγων του 1922, που προσπάθησαν να διασώσουν ότι πιο πολύτιμο είχαν, την Παναγιά τους, έφθασε στην Ελλάδα και σήμερα στολίζει με την παρουσία της τους ναούς των προσφυγικών χωριών, πόλεων και μοναστηριών, χαρίζοντάς τους προστασία και ευημερία. Είναι η Παναγιά μας, Παναγιά της Ελπίδας, της Προσδοκίας και της Νοσταλγίας, που η Παρουσία της διατηρεί στις μνήμες μας τις αδικοχαμένες Πατρίδες. Είναι η Παναγία του Νόστου.

Κοτζαερίδης Γεώργιος

Παναγία Ακαλανιώτισσα Ακαλάνι Ανατολικής Θράκης

Παναγία Ακαλανιώτισσα H εικόνα της Παναγίας κοσμούσε τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Άκαλαν της Ανατολικής Θράκης. Χρονολογείται το 1853 και βρήκε φιλόξενη στέγη στο εκκλησάκι του Αη-Γιώργη, στο Μοναστηράκι Σερρών. Έχει γίνει γνωστή ως "Η θαυματουργός Παναγία η Αγαλανιώτισσα" και θεωρείται ότι μαζί με την "Παναγία την Βηθλεεμίτισσα" είναι οι 2 εικόνες, μοναδικές παγκοσμίως, που απεικονίζουν την Παναγία χαμογελαστή.

Όπως τη βλέπουμε, αριστερά έχει τον Άγιο Νικόλαο και δεξιά τον Άγιο Αθανάσιο. Κάτω από αριστερά: Αγ. Γεώργιος, Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, Άγ. Βασίλειος, Όσιος Σάββας και Άγ. Δημήτριος.

Παναγία Σηλυβριανή Σηλύβριας

Η σεπτή εικόνα της Παναγίας βρίσκονταν στον μητροπολιτικό ναό του Γενέθλιου της Θεοτόκου στην Σηλύβρια της Ανατολικής Θράκης. Με τον διωγμό του 1922 η οικογένεια του Τηλέμαχου Κιτσικόπουλου έφερε μαζί της την Παναγία τους και την εναπόθεσαν στον ιερό ναό του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου στην Καβάλα. Άλλοι κάτοικοι της πόλης έφεραν μαζί τους τα λείψανα της Οσίας Ξένης αλλά και την Τιμία κάρα του Αγίου Αγαθόνικου, καθώς και άλλα κειμήλια.

Το πανηγύρι της Παναγίας Σηλυβριανής στην Ανατολική Θράκη κρατούσε ένα μήνα περίπου και ερχόταν κόσμος από όλη την Ανατολική Θράκη, και τα παράλια της Μικράς Ασίας για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα. Λέγεται ότι μπροστά σε αυτήν την εικόνα προσεύχονταν ο Άγιος Νεκτάριος ο οποίος κατάγονταν από την Σηλύβρια.

Παναγία Μεγαλομάτα εκ Δημοκρανίων Ανατολικής Θράκης

Το 1922 καταστροφή πρόσφυγες από τα Δημοκράνια της Ανατολικής Θράκης, εγκατέλειψαν τις εστίες τους, ήρθαν στην μητέρα Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Κότσανη. Μαζί τους έφεραν και την θαυματουργή εικόνα τους, την Παναγία Μεγαλομάτα την Δημοκρανιώτισσα. Για την παλιά αυτή εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας κανείς δεν γνωρίζει ποιος την ζωγράφισε, πότε και πώς βρέθηκε στα Δημοκράνια.

Ήταν πολύ ονομαστή στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης. Δεκαπέντε μέρες πριν τον άγριο ξεριζωμό η εικόνα της Παναγίας χάθηκε από την εκκλησία του χωριού. Αναστατώθηκε όλο το χωριό και όλοι οι χριστιανοί έψαχναν μάταια να την βρούν.

Την βρήκε ένας βοσκός κάτω από μια ελιά και ειδοποίησε τους Δημοκρανιώτες και τον παπά, να έρθουν να την πάρουν. Το γεγονός αυτό το θεώρησαν κακό μαντάτο, διότι ήδη άρχισαν να έρχονται τα κακά νέα από την Μικρά Ασία. Όταν έφθασε η εντολή να φύγουν, πήραν ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν και ανέβηκαν στο καράβι που θα τους πήγαινε στην Ελλάδα.

Την εικόνα της Παναγία τη άφησαν μέσα στην εκκλησία διότι ήταν πολύ βαριά και δεν μπορούσαν εύκολα να την μεταφέρουν. Το καράβι όμως στέκονταν σαν δεμένο και δεν μπορούσε να ξεκινήσει, προκαλώντας την απορία των κατοίκων που βιάζονταν να φύγουν. Τότε ένας χωριανός ο Γκουντερίδης φώναξε …Βρε παιδιά που αφήσαμε την Μεγαλομάτα μας ?

Μαζί με άλλους δυο, τον Φωκίωνα Καφετζιάδη και τον Δημόκριτο Λεοντή κατέβηκαν από το καράβι και επέστρεψαν στο χωριό για να πάρουν την Μεγαλομάτα. Εν τω μεταξύ οι Τούρκοι κάτοικοι των διπλανών χωριών είχαν μπεί στα Δημοκράνια και λεηλατούσαν τα Ελληνικά σπίτια. Τα τρία παλικάρια μπήκαν στην εκκλησία και έφθασαν μπροστά από την Παναγιά από την οποία οι Τούρκοι είχαν αφαιρέσει το ασημένιο περίβλημά της μαζί με τα αφιερώματα των πιστών που ήταν πάνω της.

Πήραν την εικόνα και βγήκαν στον δρόμο ανάμεσα σε αλαφιασμένους Τούρκους, προσευχόμενοι για την σωτηρία τους. Και τότε η Μεγαλομάτα έκανε το θαύμα της. Οι Τούρκοι βλέποντας τρείς Έλληνες να κρατούν μια εικόνα, σταμάτησαν, έβγαλαν τα σκουφιά τους και υποκλίνονταν ευλαβικά. Έφθασαν στο καράβι το οποίο ξεκίνησε και έφθασαν στην Καβάλα. Εγκαταστάθηκαν στην Κότσανη, το παλιό Ακροβούνι και τοποθέτησαν την εικόνα της Παναγίας, στο Τούρκικο τζαμί, που μεταβλήθηκε σε εκκλησία. Αργότερα έχτισαν μεγάλη εκκλησία όπου και την τοποθέτησαν.

Απολυτίκιον Παναγίας Δημοκρανιωτίσσης «Τη θεία Σου εικόνι, ως της δόξης ,Σου σκήνωμα, Των Δημοκρανίων το κλέος, Ακροβουνίου το καύχημα, προσπίπτομεν Παρθένε ευλαβώς ,αιτούμενοι θαυμάτων δωρεάν, εκβοώντες ευχαρίστως Σοι τη Μητρί Χριστού του Θεού ημών. Δόξα τοις μεγαλείοις Σου Αγνή, δόξα τη προστασία Σου, δόξα τη προς ημάς Σου ευδοκία Άχραντε».

Παναγία Ρευματοκρατούσα Γέφυρας Θεσσαλονίκης

Παναγία Ρευματοκρατούσα Η σεπτή αυτή εικόνα της Παναγίας Ρευματοκρατούσας, βρίσκεται στον Ιερό Ναό της Παναγίας Ρευματοκρατούσας στο χωριό Γέφυρα Θεσσαλονίκης. Την έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, από το χωριό Μέτρες της Ανατολικής Θράκης.

Παναγία Πωγωνίτισσα Κόνιτσας

Η Εικόνα της Παναγίας Πωγωνίτισσας βρίσκεται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Μολοβδοσκεπάστου, κοντά στην Κόνιτσα και κτίστηκε το 668 μ.Χ από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο. Η Ιερά Μονή λέγεται Μολυβδοσκέπαστη διότι όλη η σκέπη του ναού είναι σκεπασμένη με φύλλα μολύβδου.

Τα θαύματα της Παναγίας ήταν αναρίθμητα. Είναι πάρα πολλά τα άτεκνα ζευγάρια τα οποία έκαναν τάμα στην θαυματουργή εικόνα και απέκτησαν παιδιά. Την Ιερή Εικόνα την δώρισε στην μονή ο ίδιος ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Πωγωνάτος, που την έφερε ο ίδιος από την Κωνσταντινούπολη και με την πάροδο των χρόνων πήρε το όνομά του και ονομάστηκε Πωγωνίτισσα.

Παναγία Μικρασιάτισσα Αλμυρού Βόλου

Η πανέμορφη αυτή εικόνα της Παναγίας βρίσκεται σήμερα στην Ιερά Μονή της Παναγίας Ξενιάς ή Μικρασιάτισσας, κοντά στον Αλμυρό Βόλου. Η παράδοση αναφέρει ότι την ονόμασαν Μικρασιάτισσα διότι φιλοτεχνήθηκε στην Μικρά Ασία. Την δύσκολη εποχή των εικονομαχιών, οι μοναχοί ενός μοναστηριού, που βρίσκονταν κοντά στα παράλια της Μικράς Ασίας, για να σώσουν την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας από την μανία των εικονομάχων, την τοποθέτησαν μέσα σε ένα κασόνι και το άφησαν στην θάλασσα.

Το κασόνι με την εικόνα της Παναγίας ακολούθησε τον δρόμο της προσφυγιάς και πλέοντας πάνω στα κύματα του Αιγαίου, έφθασε στις ακτές της Εύβοιας. Μια μέρα κάποιοι ψαράδες που άπλωναν τα δίχτυα τους δίπλα στις ακτές διέκριναν να επιπλέει στην θάλασσα ένα μεγάλο ξύλινο κασόνι. Το άνοιξαν και με μεγάλη τους χαρά διέκριναν την μεγαλόπρεπη εικόνα της Παναγίας. Χαρούμενοι για το θεόσταλτο αυτό δώρο, πήραν την εικόνα και την τοποθέτησαν στο καθολικό ενός μοναστηριού πάνω στο βουνό Τελέθριο κοντά στο χωριό Άγιος.

Ήταν η εποχή που βάρβαροι πειρατές σκορπούσαν τον θάνατο και την καταστροφή στις ακτές και στα νησιά του Αιγαίου. Όταν κάποτε έφθασαν και στο μοναστήρι που βρίσκονταν η Παναγία η Μικρασιάτισσα, το λεηλάτησαν και το κατέστρεψαν. Η παράδοση λέει ότι η εικόνα της Παναγίας για να διασωθεί, πέταξε απέναντι στην Μαγνησία και κρύφτηκε στην κουφάλα μιας ελιάς.

Κατόπιν παρουσιάστηκε στον ύπνο μιας χωρικής που της φανέρωσε την κρυψώνα της και την πρόσταξε να πάει να την πάρει και να την τοποθετήσει στην εκκλησία του χωριού της. Έτσι και έγινε. Η περιπλάνησή της όμως δεν σταμάτησε εκεί, διότι μετά από πολλές περιπέτειες κατέληξε στην Μονή της Παναγίας Κισσιώτισσας που προς τιμή της μετονομάστηκε σε Μονή της Παναγίας Ξενιάς ή Μικρασιάτισσας.

Παναγία Αντινίτσας Φθιώτιδας

Η Ιερά Μονή της Παναγίας Αντινίτσας είναι κτισμένη στις πλαγιές του όρους Όρθρυς στην Επαρχία Δομοκού Φθιώτιδας.

Για την ονομασία της θαυματουργής εικόνας υπάρχουν πολλές εκδοχές. Πιστεύεται ότι την έφεραν πρόσφυγες από το Αϊδίνι της Μ. Ασίας, οι οποίοι μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκαν στην περιοχή οπότε πήρε το όνομα Αϊδινιώτισσα. Άλλη εκδοχή αποδίδει την ονομασία της στην παλιά πόλη Αντίνα που ήταν κτισμένη κοντά στο όρος Όρθρυς.

Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι όταν ξεκίνησαν οι σφαγές και οι διωγμοί στο Αϊδίνι από τους Τούρκους, δυο Αϊδινιώτες κληρικοί πήραν την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Αϊδινίου και κατέφυγαν στην Ελλάδα. Ψάχνοντας να βρουν ένα τόπο για να χτίσουν ένα μοναστήρι, έφθασαν στην ορεινή Στερεά Ελλάδα. Κατάκοποι από την πεζοπορία και τις ταλαιπωρίες, κάθισαν να ξεκουραστούν εναποθέτοντας στο έδαφος την εικόνα της Παναγιάς.

Όταν όμως σηκώθηκαν για να φύγουν, αντιλήφθηκαν πως η εικόνα βάρυνε τόσο πολύ ώστε ήταν αδύνατο να την σηκώσουν. Μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες να σηκώσουν την εικόνα κατάλαβαν ότι ήταν επιθυμία της να παραμείνει σε αυτό το μέρος. Στην όμορφη πλαγιά του όρους 60 Όρθυς έκτισαν το μοναστήρι της Αϊδινιώτισσας Παναγιάς που έμεινε στην ιστορία σαν το μοναστήρι της Αντινίτσας. Παναγία Αντινίτσας

Η Παναγία Αϊδινιώτισσα έγινε πολύ γνωστή για τα πολλά θαύματα που έκανε, και κατά την διάρκεια της γιορτής της, πολλοί πιστοί έρχονται στο μοναστήρι για να την προσκυνήσουν και να ζητήσουν την Χάρη της και την προστασία της.