Τα τελευταία 20 χρόνια, το “δαχτυλίδι” της εξουσίας στο δήμο της Βέροιας μπορεί να αλλάζει πρόσωπα, αλλά παραμένει στα ίδια χέρια που διαχειρίζονται έναν βαθιά ριζωμένο εκλογικό μηχανισμό που δημιουργεί εξαρτήσεις πάσης φύσεως και διαπλέκει πρόσωπα και καταστάσεις, σε έναν φαύλο κύκλο μιας άγονης εξουσίας.

Σ΄αυτήν την πόλη τη μικρή, σ΄αυτήν την πόλη τη μεγάλη, όλα τριγύρω αλλάζουνε (προς το χειρότερο), κι όλα τα ίδια μένουν!

Τι κρίμα! Το “δαχτυλίδι- κατάκριμα” δεν αλλάζει χέρια, μόνον πρόσωπα που εναλάσσονται στο δημαρχιακό θώκο.

Η “παράσταση” η ίδια, μόνον που, χάριν του “φιλοθεάμονος κοινού”(δηλαδή ημών των ψηφοφόρων), οι “παραγωγοί- παράγοντες” του έργου, πλαισιώνουν με δήθεν καινούρια πρόσωπα τους υποδύοντες τον πρώτο ρόλο, τόσο από την “αριστερή”, όσο και από τη “δεξιά” πλευρά- κυρίως από αυτήν, διότι είναι αυτή που προσδίδει την προσοδοφόρα σύμπραξη για τον επικερδή σκοπό!

Με τέτοιου είδους τεχνάσματα, “αποσπάται” το “χειροκρότημα”( δηλαδή η ψήφος μας), εμπλουτισμένα άλλοτε με την καλλιέργεια προσδοκιών- όχι τίποτα υψηλών, μη φανταστείτε, κάτι δίμηνα εργασιακής απασχόλησης- και άλλοτε με ένα απλό χτύπημα στην πλάτη, επιτιδευμένα λαϊκό, του τύπου “γεια σου φιλαράκι, κουμπαράκι, ξαδερφάκι”, εκδηλώνοντας δήθεν ενδιαφέρον και συναισθήματα οικειότητας.

Ωραία η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ!!!

Το ΕΡΓΟ όμως ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ!!!

Διότι “έργο”, σημαίνει αυτό που παράγει κάποιος με την εργασία του, η οποία εργασία έχει ορισμένο σκοπό.

Το μόνο “έργο” που “παίζεται” σε τούτον τον τόπο, είναι “ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΤΟΥ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΟΥ”!!!

Και όπως άδει αγαπημένος τραγουδιστής:

“ΣΕΝΑΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΠΛΟΚΗ, ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΜΠΛΟΚΗ”. 

ΠΟΠΗ ΔΕΜΕΡΤΖΙΔΟΥ- ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ