Το μεγαλύτερο προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, είναι το τεράστιο ζήτημα της υπογεννητικότητας, το οποίο εντείνεται διαρκώς και πραγματικά οδεύει προ μη ανατρέψιμη κατάσταση. Το τελευταίο διάστημα η Ελληνική κοινωνία βιώνει τις τεράστιες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και της μη προσαρμοστικότητα της στα νέα δεδομένα με συνέπεια να έχουμε πολλές καταστροφές από τις δασικές πυρκαγιές και δυστυχώς τις τελευταίες ημέρες τεράστιες πλημύρες σε πολλά μέρη της Ελλάδας και ειδικότερα στη Θεσσαλία με απώλειες ανθρωπίνων ζωών και βιβλικές καταστροφές σε υποδομές και περιουσίες!!!
Το μεγαλύτερο όμως διαχρονικό πρόβλημα της χώρας μας είναι η υπογεννητικότητα, άσχετα εάν δεν είναι ψηλά στην καθημερινή ατζέντα της πολιτικής και της κοινωνίας όπως θα έπρεπε, εντάθηκε κιόλας από την πανδημία λόγω των πολλών απωλειών σε ανθρώπινες ζωές αλλά και του μεγαλύτερου φόβου για τεκνοποίηση λόγω της πανδημίας και της μεγαλύτερης οικονομικής αβεβαιότητας.
Η τεράστια σημασία που έχει το θέμα της υπογεννητικότητας αποδεικνύεται σαφώς εκ του γεγονότος ότι η ελληνική Βουλή φρόντισε να το συμπεριλάβει στο Ελληνικό Σύνταγμα με την αναθεώρηση του 2001, όπου στο άρθρο 21 παρ. 5 αναφέρεται ότι: «Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή της δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους». Ενώ όμως συμπεριλαμβάνεται στο Σύνταγμα του 2001 η χάραξη της δημογραφικής πολιτικής, στην πράξη δυστυχώς κανένα από τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα από το 2001 και μετά δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του τη συγκεκριμένη συνταγματική επιταγή και δεν έκανε μέχρι και σήμερα οποιαδήποτε δράση για την ανάσχεση του, αντιθέτως κιόλας εφαρμόζονται πολιτικές που το επιτείνουν. Συγκεκριμένα αντί εφαρμόζονται πολιτικές που ευνοούν την γέννηση παιδιών και την μείωση του φαινομένου της υπογεννητικότητας, τουναντίον όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 15 χρόνων, κατήργησαν τα περισσότερα προνόμια τρίτεκνων, πολύτεκνων, αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως «φορολογικό τεκμήριο», στην ουσία δηλαδή δίνονται αντικίνητρα για την αύξηση των γεννήσεων. Με λίγα λόγια αντί να δοθούν οποιαδήποτε κίνητρα, τιμωρούνται οι οικογενειάρχες με παιδιά από όλα τα κόμματα και ιδιαίτερα από την σημερινή κυβέρνηση που ενώ αναγνωρίζει το πρόβλημα δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό.
Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία στην Ελλάδα: κάθε γυναίκα σήμερα γεννάει 1,3 παιδιά, όταν για να είναι σταθερός ο πληθυσμός της χώρας πρέπει να γεννιούνται από κάθε γυναίκα 2,1 παιδιά. Το 2011 ήταν η πρώτη χρονιά που οι ετήσιες γεννήσεις ήταν λιγότερες από τους θανάτους. Συγκεκριμένα κατά την τετραετία 2011-2014 μειώθηκε ο πληθυσμός της χώρας μας κατά 60.000 περίπου άτομα. Ο μέσος όρος της ηλικίας των Ελλήνων σήμερα είναι τα 44 έτη, όταν το 1951 ήταν τα 26 έτη. Η Eurostat υπολογίζει ότι μέχρι το 2080 θα έχει μειωθεί ο πληθυσμός της Ελλάδας κατά 3,5 εκατομμύρια κατοίκους!!!
Η απογραφή του 2021 κατέδειξε μείωση του πληθυσμού της επικράτειας κατά 3,1% και σε σύγκριση με το 2011 και σε απόλυτους αριθμούς κατά 383 χιλιάδες, φθάνοντας τα 10,4 εκατομμύρια.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Οικονομικές συνέπειες: Τεράστια μείωση του εργατικού δυναμικού και κατά συνέπεια μείωση παραγωγικότητας. Επιπροσθέτως τεράστια επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων που ήδη είναι πολύ επιβαρυμένα στην χώρα μας και πολύ μεγάλος κίνδυνος για την μελλοντική χορήγηση των συντάξεων.
Εθνικές συνέπειες: Η συρρίκνωση του πληθυσμού και κατά συνέπεια και του έθνους μας, μπορεί να προκαλέσει ιδιαίτερα προβλήματα στο εγγύς μέλλον, ιδιαίτερα για τη μελλοντική γεωπολιτική ισορροπία και με έναν γείτονα που δείχνει συνεχώς τα δόντια του.
Κοινωνικές συνέπειες: Χαλάρωση του θεσμού της οικογένειας
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΘΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Θα πρέπει άμεσα να ιδρυθεί Γενική Γραμματεία Δημογραφικού ή Υφυπουργείο που θα είναι υπεύθυνο αποκλειστικά για την υπογεννητικότητα και την προσπάθεια ανάσχεσής της
Να δοθούν σοβαρά κίνητρα για να κάνει η κάθε οικογένεια τουλάχιστον 2 παιδιά! Για τα επόμενα τριάντα χρόνια να θεωρούνται πολύτεκνοι και να απολαμβάνουν σοβαρών προνομίων, όπως επιδομάτων και άλλα οι τρίτεκνοι.
Για τις εργαζόμενες μητέρες που εργάζονται είτε στον Ιδιωτικό Τομέα, είτε στο Δημόσιο Τομέα να προστατεύονται τουλάχιστον για 24 μήνες.
Για τις μητέρες που δεν εργάζονται θα πρέπει υποχρεωτικά να θεσπιστεί ένα ικανό επίδομα, το οποίο θα λαμβάνουν τουλάχιστον μέχρι και 18 μήνες από τη γέννηση του τέκνου τους , στο επίπεδο τουλάχιστον ενός βασικού σήμερα μισθού. Εάν και ο σύζυγος δεν εργάζεται, παροχή επιδόματος και στον σύζυγο για το ίδιο χρονικό διάστημα.
Σε όλες τις οικογένειες και ανεξάρτητα εάν εργάζονται ή όχι επίδομα από το 1ο παιδί και στα επόμενα φυσικά με τριπλασιασμό τουλάχιστον του σημερινού ποσού.
Παροχή αυξημένου αφορολογήτου ορίου σε οικογένειες που θα αποκτούν από 2 παιδιά και πάνω, το οποίο θα προσαυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών.
Χαμηλότοκα και με ευκολίες αποπληρωμής δάνεια από τις τράπεζες σε νέες οικογένειες, προκειμένου να αγοράσουν την πρώτη κατοικία τους, εάν δεν έχουν και δωρεάν παραχώρηση χρήσης κατοικιών που ανήκουν στην ιδιοκτησία του κράτους σε νέους γονείς για μία πενταετία και επανεξέταση για τυχόν επέκτασή της, με θετική συνέπεια και το νομικό ξεκαθάρισμα.
Ίδρυση περισσότερων βρεφονηπιακών σταθμών, π.χ. μέσω ΣΔΙΤ και Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, προκειμένου να μπορούν οι εργαζόμενες γυναίκες να έχουν τα παιδιά.
Αμέριστη συμπαράσταση του κράτους σε ζευγάρια με πρόβλημα υπογονιμότητας, (π.χ. με μεγαλύτερη χρηματική υποστήριξη σε μεγάλο ποσοστό των εξετάσεων καθώς και εξωσωματικών γονιμοποιήσεων).
Πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια από το Ελληνικό Κράτος να επαναπατριστούν όχι μόνο οι νέοι που έφυγαν κατά την περίοδο της κρίσης στο εξωτερικό ( το λεγόμενο brain-drain) , αλλά και ελληνικές οικογένειες που ζουν χρόνια στο εξωτερικό και έχουν το νόστο της επιστροφής στην πατρίδα.
Φυσικά τα μέτρα αυτά έχουν κάποιο δημοσιονομικό κόστος, όμως σύμφωνα με και με τις μελέτες η οικογένεια και η αύξηση των γεννήσεων ένα συνδυαστούν και με τα κατάλληλα μέτρα είναι μοχλός και για την οικονομική ανάπτυξη.
Κωνσταντινόπουλος Βασίλης
