Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, πίσω από μεγάλα λόγια, υποσχέσεις και διακηρύξεις, αυτό που λείπει σε μεγάλο βαθμό είναι η συζήτηση για την ουσία και το χαρακτήρα της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης. Χωρίς την κατανόηση αυτού του κύριου ζητήματος δεν είναι δυνατόν να εξαχθούν ουσιαστικά και κυρίως βάσιμα συμπεράσματα για τον χαρακτήρα κάθε συνδυασμού που ζητά την ψήφο μας.

Ο χαρακτήρας της Περιφερειακής και Τοπικής Διοίκησης ως μηχανισμού εξειδίκευσης, επιτάχυνσης και ενσωμάτωσης στην κεντρικά ακολουθούμενη πολιτική, ενισχύεται εδώ και χρόνια από τις περίφημες «διοικητικές μεταρρυθμίσεις» που έκαναν όλες οι κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια - «Καποδίστριας», «Καλλικράτης», «Κλεισθένης».

Πλήθος αρμοδιοτήτων μεταφέρονται στους δήμους από το «κεντρικό» κράτος, χωρίς καμία αύξηση της χρηματοδότησης. Το αντίθετο μάλιστα: Η συστηματική υποχρηματοδότηση των δήμων, όπως και η αυθαίρετη και προκλητική παρακράτηση πόρων που έχουν εισπραχθεί από τον λαό, συνεχίζονται και βαθαίνουν. Ενισχύεται η περιβόητη «οικονομική αυτοτέλεια», δηλαδή το χαράτσωμα των δημοτών.

Η Τοπική Διοίκηση πρωτοπορεί σε ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, σε Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα, φορτώνοντας με επιπλέον βάρη τον λαό. Ανοίγει έτσι ο δρόμος για μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών που αφορούν ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Η ανταποδοτικότητα, που σημαίνει να πληρώνει ξανά και ξανά ο λαός, είναι το κλειδί για να ευθυγραμμίζονται οι δήμοι με τους δημοσιονομικούς «κόφτες». Στον αντίποδα, τα κονδύλια περισσεύουν για σχέδια και έργα με κριτήριο την κερδοφορία των ομίλων, σε βάρος των λαϊκών αναγκών.

Οι τοπικές εκλογές είναι απόλυτα ενταγμένες στη συνολική πολιτική αντιπαράθεση, όσο κι αν κάποιοι «ανεξάρτητοι» προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Θα πρέπει επομένως να σκεφτούν όλοι με ποιο κριτήριο οι διάφοροι «ανεξάρτητοι» την επομένη των εκλογών θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του τόπου (δήμων-περιφέρειας). Δεν θα τα αντιμετωπίσουν άραγε με βάση την πολιτική τους θέση ;

Απέναντι σε μια Τοπική Διοίκηση που ως μηχανισμός του αντιλαϊκού αστικού κράτους προωθεί την πολιτική σε βάρος του, ο εργαζόμενος λαός έχει ανάγκη από εκλεγμένους που αμφισβητούν τη στρατηγική του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων.

Εκλεγμένους που πρωτοστατούν στη λαϊκή πάλη, που καλούν κάθε εργαζόμενο να κάνει κριτήριό του τις σύγχρονες ανάγκες του, που δεν συναντιούνται πουθενά με τα «θέλω» των καπιταλιστών. Εκλεγμένους που θα δηλώνουν αρμόδιοι για τα λαϊκά προβλήματα, π.χ. της Υγείας, που θα είναι δίπλα στον λαό που υποφέρει, που θα στηρίζουν τους αγώνες του.

Με βάση τα παραπάνω σας πράξει ο καθένας/καθεμία το καθήκον του, γιατί μετά την κάλπη λάθη δεν αναγνωρίζονται! Άλλωστε εκτός από τα διάφορα «λουλούδια» που φυτρώνουν στις εκλογές, υπάρχει και το γαρύφαλλο, επομένως ας γεμίσουμε μ’ αυτό τις κάλπες!