Γεννήθηκε στα Τρίκαλα Κορινθίας το 1506, και ο πατέρας του, Δημήτριος ήταν από το γνωστό Βυζαντινό γένος των Νοταράδων, συγγενής του μεγάλου Δούκα Λουκά Νοταρά που καθαιρέθηκε κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Το κοσμικό όνομα του Αγίου ήταν Γεώργιος.

Ο Άγιος έφυγε έφηβος από το σπίτι του, και το 1527 πήγε στην Ζάκυνθο για να συμπληρώσει τη μόρφωσή του. Αργότερα επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ όπου χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό, με το όνομα Γεράσιμος προς τιμήν του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου.

Εκεί έμεινε δώδεκα χρόνια υπηρετώντας στο ναό της Αναστάσεως. Περιόδευσε στην Αίγυπτο και τη Συρία για να επιστρέψει το 1559 στην Κεφαλονιά όπου και ίδρυσε το μοναστήρι του. Πέθανε στις 15 Αυγούστου του 1579.

Το σκήνος του Άγιου Γεράσιμου έμεινε ως εκ θαύματος ανέπαφο. Όταν στις 20 Οκτωβρίου 1581 ανακτήθηκε, ο παριστάμενος πατριαρχικός έξαρχος Γαβριήλ Σεβήρος αποφάσισε τον εκ νέου ενταφιασμό, μέχρι που στις 20 Οκτωβρίου του 1582 ανακτήθηκε εκ νέου, πάλι ανέπαφο από την φθορά του χρόνου. Είναι ένα από τα τρία άφθορα λείψανα στο Ιόνιο, του Άγιου Σπυρίδωνα, και της Αγίας Θεοδώρας.

Θεωρείται πολιούχος Κεφαλονιάς και η μνήμη του τιμάται στις 20 Οκτωβρίου.

Απολυτίκιον. «Των ορθοδόξων προστάτην και εν σώματι άγγελον και θαυματουργόν Θεοφόρον νεοφανέντα ημίν, επαινέσωμεν πιστοί Θείον Γεράσιμον, ότι αξίως παρά Θεού, απείληφεν ιαμάτων την αένναον χάριν, ρώννυσι τους νοσούντας, δαιμονώντας ιάται, διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα».