Γεννήθηκε το 1840 στα Φάρασα της Καππαδοκίας από γονείς ευσεβείς τον Ελευθέριο και την Βαρβάρα, πού τον ανάθρεψαν χριστιανικά. Σπούδασε στην Σμύρνη ξένες γλώσσες και εκκλησιαστική γραμματεία. 

Σε ηλικία 26 χρονών εκάρη μοναχός στην μονή του Τιμίου Προδρόμου Φλαβιανών – Ζιντζί Ντερέ, αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και τοποθετήθηκε σαν δάσκαλος στα Φάρασα. Τριάντα χρονών χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και απέδωσε σπουδαίο πνευματικό και θρησκευτικό έργο.

 Έζησε πολύ λιτή ζωή και ο θεός του χάρισε το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Επισκέφτηκε το 1924 την Κέρκυρα και πέθανε στις 10 Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Το 1958 το λείψανό του μεταφέρθηκε από τον μοναχό Παίσιο στην Κόνιτσα και το 1970 στο γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

 Η Αγιοποίησή του έγινε στις 11 Φεβρουαρίου 1986. Η μνήμη του τιμάται στις 10 Νοεμβρίου.