Σάββατο απάγευμα. Γονατιζω στα αποτμήματα των λειψάνων του νεοφανούς αγίου Καλλινίκου Εδέσσης, δώρο του νυν Εδέσσης Ιωήλ.

"Αγιούλη μου, γλυκούλη μου, φέρε  δύο δωρητές για τις λειψανοθέκες σου, μια για το Μητροπολιτικό της Νάουσας και μια για το Αρκοχώρι".

Οι λειψανοθήκες εν τω μεταξύ από 600€.

"Τι να κάνω τώρα; Κρίμα να βάλω τα λειψανάκια του σε απλές λειψανοθήκες.

Μητροπολιτικός Ναός είμαστε. Έρχεται κάθε τόσο ο Δεσπότης, έρχονται τόσοι Αρχιερείς..."

Βάζω δυο ανακοινώσεις το πρωί, λέω το και το, έτσι τα λειψανα, τόσο οι λειψανοθήκες κτλ.

Εν τω μεταξύ στο Αρκοχώρι, στον κεντρικό Ναό κατά αγαθή χρονική συγκυρία ήμασταν οι πρώτοι που του κάναμε την αγιογραφία, γιατί μόλις αγιοκατατάχθηκε, ήταν η περίοδος που έδινα εντολές  στον αγιογράφο για το ποιους αρχιερείς να ετοιμάσει για το άγιο Βήμα.

Παίρνω τηλέφωνο τον επίτροπο πριν δέκα λεπτα. " Τι έγινε, Θωμά; Βρέθηκε κανένας δωρητής;" Μου λέει "Βρέθηκαν". Λέω μέσα μου "Πλάκα μου κάνει". Μου λέει "Βρέθηκαν τέσσερις, που θα δώσουν τα χρήματα μαζί"...

Να τον επικαλείστε, παιδιά, τον άγιο Καλλίνικο...

Το κείμενο και οι θαυμάσιες εμπειρίες του πατρός Στυλιανού Μακρή, που ιερουργεί στη Μεταμόρφωση της Νάουσας, καθώς και στους Ναούς του Αρκοχωρίου. Όπου ο Θεός βούλεται, με τις ικεσίες των Αγίων, γίνονται τέτοια καθημερινά θαύματα στην ορθοδοξία μας.