Για ακόμη φορά στην επικαιρότητα τα ζητήματα της «οπαδικής βίας». Για μία ακόμη μία ελληνική κυβέρνηση να ανακοινώνει μία σειρά από αποσπασματικά μέτρα στο όνομα της αντιμετώπισης της λεγόμενης οπαδικής βίας, από τα πολλά που έχουν κατά καιρούς ανακοινωθεί, έχοντας αποδείξει ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη δράση εγκληματικών ομάδων που δρουν υπό την προστασία μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και λυμαίνονται τον αθλητισμό.
Είναι εξοργιστικό για τον λαό και τους αγνούς φιλάθλους, οργανωμένους και μη, να γίνονται ξανά και ξανά ανακοινώσεις «copy - paste» όσων είχαν γίνει και πριν από τρεις μήνες, με αφορμή τη δολοφονία του οπαδού της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια από Κροάτες χούλιγκαν.
Το ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε παρά να επιλέγεται ως προνομιούχος αρένα για τα τα «πιράνχας του συστήματος», που μαζί με τα πετρέλαια, τα λιμάνια, τους δρόμους, τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια, τα μίντια, ελέγχουν και το ποδόσφαιρο. Η κατάσταση στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί όπως περίπου όλα τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία: Οι «ισχυροί» και οι «ξύπνιοι» του χρήματος άλωσαν το ποδόσφαιρο, αυτόν τον εξαιρετικά προνομιακό χώρο για τη φιλοτέχνηση του προφίλ τους και την προώθηση της κάθε λογής επιχειρηματικής τους δραστηριότητας. Σ’ αυτό το «παιχνίδι» εξουσίας, κοινωνικής καταξίωσης και επιχειρηματικής διείσδυσης τυγχάνουν εφαρμογής όλοι οι κανόνες της αγοράς και βρίσκουν θέση όλα τα αγοραία μπουμπούκια του συστήματος: επιφανείς λεφτάδες, μαριονέτες, τύποι του υποκόσμου…
Καμία κυβέρνηση δεν τολμά και δεν θέλει να κόψει το νήμα που συνδέει τα επιχειρηματικά συμφέροντα με τον αθλητισμό, με τους "οπαδικούς στρατούς", ακόμη και με τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό που κατά τ' άλλα θα έπρεπε να προστατεύει τους αθλητικούς χώρους. Αντίθετα, όλες οι κυβερνήσεις στηρίζουν τη σαπίλα του "αθλητισμού - εμπόρευμα" και της "ομάδας - επιχείρηση" με διάφορους τρόπους.
Γι' αυτόν τον λόγο εδώ και χρόνια ανακυκλώνονται τα ίδια ακριβώς μέτρα "αυστηροποίησης", τα ιδιώνυμα αδικήματα, οι πρακτικές συλλογικής ευθύνης, χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα, αφού δεν θίγεται ο πυρήνας του προβλήματος. Το μόνο που αλλάζει κάθε φορά είναι το "μενού" και η διάρκεια των μέτρων. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα, το πολύ - πολύ η βία να "μετακομίσει" λίγα μέτρα έξω από τα γήπεδα ή σε άλλα αθλήματα πλην ποδοσφαίρου, όπως άλλωστε βλέπουμε να συμβαίνει.
Όλοι πλέον καταλαβαίνουν και εξοργίζονται με την υποκρισία και την εντυπωσιοθηρία τέτοιων κυβερνητικών μέτρων. Το κρίσιμο ζήτημα είναι να γίνει αντιληπτή και η αιτία του προβλήματος.
Μόνη λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος της βίας στους αθλητικούς χώρους είναι ο αθλητισμός χωρίς επιχειρηματικά συμφέροντα, σε αντίθεση με αυτό που κάνει η κυβέρνηση, δηλαδή έναν αθλητισμό χωρίς φιλάθλους.
