Του Αγίου Σπυρίδωνα χθες, 12η Δεκεμβρίου. Το ισνάφι των τσαγκαράδων, κάποτε, τον τιμούσε με Θεία Λειτουργία και κόλλυβα για τους «παλιούς» που έφυγαν για πάντα από τον πάγκο τους. Ο πατέρας μου, καλό του παράδεισο, πέρασε από την παραγωγή και την επιδιόρθωση υποδημάτων. Το επάγγελμα χάνεται, αφού πλέον τα κινέζικα πλαστικά παπούτσια είναι τόσο φθηνά, που είναι πιο εύκολο να τα πετάξεις, παρά να τα επιδιορθώσεις. Μαζί τους, με τους ελάχιστους τσαγκαράδες που έχουν πια απομείνει, χάνονται και οι αναμνήσεις μιας εποχής, που το καλαπόδι δημιουργούσε «αθάνατα» δερμάτινα παπούτσια για όλες τις ηλικίες. Καλό παράδεισο στους τσαγκαράδες της, που έφυγαν από κοντά μας, μαζί με την εποχή τους.