Συνήθως στη χώρα μας κάθε νοικοκυρά απαιτεί και ένα δημοτικό υπάλληλο να της καθαρίσει την αυλή του σπιτιού της, αν ρίξει τρία εκατοστά χιόνι. Το ίδιο σκεπτικό, έστω και σε πολύ λιγότερο επίπεδο, αγγίζει και τους επαγγελματίες. Το οξύμωρο; Οι Έλληνες ζητούν λιγότερο κράτος, αλλά μόνο για τους άλλους! Η λογική του αποχιονισμού σε επίπεδο γειτονιάς, που ίσχυε τα παλιότερα χρόνια, όταν οι υπάλληλοι καθαριότητας ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα ενός χεριού ή του καλλωπισμού της, είναι πλέον παρελθόν. Όπως και ο όρος πολίτης. Τον οποίο σίγουρα δικαιούται ο «σταθμάρχης» των ΚΤΕΛ στη Νάουσα, Σταύρος Ζάχος, ο οποίος, όταν χιονίζει, καθαρίζει το χώρο στάθμευσης των λεωφορείων, αλλά και του πεζοδρομίου, ρίχνοντας παράλληλα και αλάτι. Υπεύθυνος πολίτης και επαγγελματίας. Το ζητούμενο της σημερινής μνημονιακής περιόδου, όπου χρήματα και προσωπικό....ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!