Αν ρωτήσετε ανθρώπους στο δρόμο, τι είναι η Εκκλησία, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχει σύγχυση και βαθιά άγνοια. Κάποιοι την θεωρούν θρησκεία ή θρησκευτικό σωματείο με φιλανθρωπική δραστηριότητα, άλλοι κάτι σαν κόμμα ή μια οργάνωση που ανακατεύεται σε όλα τα θέματα. «Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω θα τη βρεις». Όμως η Εκκλησία είναι ένας ζωντανός «οργανισμός». Είναι ένα «σώμα» με πολλά μέλη, τους πιστούς, και με κεφαλή της τον Ιησού Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού. Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού.

Η Εκκλησία έχει οργάνωση, ιεραρχία, νόμους, τους κανόνες, που ρυθμίζουν τη ζωή των μελών της, αλλά και τη διοίκησή της. Τα μέλη της με βάση την πίστη τους, δεν επιτρέπεται να ζουν όπως θέλουν, αλλά πρέπει να αγωνίζονται να βιώνουν στη ζωή τους την ζωή του Χριστού, όπως αυτή έχει διατυπωθεί στα ιερά κείμενά της, την Αγία Γραφή και στην παράδοσή της.

Τα μέλη της Εκκλησίας πιστεύουν στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως Θεό, σωτήρα και λυτρωτή των ανθρώπων από την αμαρτία, τον θάνατο και τον διάβολο.

Για να ζήσουν τα μέλη της Εκκλησίας τη ζωή του Χριστού στη ζωή τους, ενισχύονται από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος η οποία παρέχεται στους πιστούς δια των ιερών Μυστηρίων στα οποία συμμετέχουν. Η Χάρη του Θεού ιδιαίτερα παρέχεται με την συμμετοχή στην ιερά Εξομολόγηση και στην Θεία Κοινωνία και ενεργοποιούνται προσωπικά με τον πνευματικό αγώνα, την προσευχή, τη συμμετοχή στη λατρεία, με την μελέτη του λόγου του Θεού και τα συγγράμματα των Αγίων και με την άσκηση των αρετών, όπως αυτές εκφράστηκαν στο Θεανδρικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού. 

Σκοπός όλων αυτών είναι ο αγιασμός των πιστών και ψυχικά και σωματικά. Κι αυτό, γιατί ολόκληρος ο άνθρωπος μετέχει της Θείας Χάριτος. Γι’ αυτό, κατά παραχώρηση Θεού, λείψανα των Αγίων μας ευωδιάζουν, μυροβλύζουν, θαυματουργούν. Όλα αυτά συμβαίνουν, όταν οι πιστοί ακολουθούν, βιώνουν, ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Ο πιστός, το μέλος της Εκκλησίας, δεν κάνει ό,τι θέλει στη ζωή του!! Γι’ αυτό στη ζωή της Εκκλησίας είναι ξεκαθαρισμένο τι είναι η αμαρτία, τι είναι το «καλό» και τι το «κακό». Γι’ αυτό η Εκκλησία καλεί τα μέλη της σε διαρκή αγώνα κατά της αμαρτίας, κάτω από τις πνευματικές προϋποθέσεις που αυτή έχει ορίσει στην αγιοπνευματική της Παράδοση. Ιδανικό ζωής είναι ο αγιασμός του ανθρώπου, η εν Χριστώ ελευθερία από τα πάθη και τις αδυναμίες, η ελευθερία από την αμαρτία. Η Εκκλησία είναι ένα πνευματικό νοσοκομείο που θεραπεύει τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων, που αγωνίζονται ενισχυμένοι από τη Χάρη του Θεού.

Ανάμεσα στις πολλές και πολυποίκιλες αμαρτίες που διαπράττουμε οι άνθρωποι καθημερινά, υπάρχει και χαρακτηρίζεται ως βαριά αμαρτωλή κατάσταση η ομοφυλοφιλία. Αδιάψευστος μάρτυρας είναι η Αγία Γραφή η οποία ονομάζει την ομοφυλοφιλία ως αμαρτία, αλλά και η Παράδοση της Εκκλησίας μέσα από τον λόγο και την πνευματική εμπειρία των Αγίων μας. Για παράδειγμα, γράφει ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους: «Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε κλέπται ούτε πλεονέκται, ου μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν θεού κληρονομήσουσιν» (Α´ Κορ. 6, 9). Δηλ. μην έχετε αυταπάτες· στη βασιλεία του Θεού δεν θα έχουν θέση ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε αρσενοκοίτες ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες ούτε μέθυσοι ούτε υβριστές ούτε άρπαγες.

Ο δε Ι. Χρυσόστομος λέει ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί και την έσχατη και βδελυρωτάτη μορφή πορνείας. Τονίζει: «Τοσούτων πορνείας χείρων» (Ομιλία Ε', σελ. 416). Διότι η πορνεία λέγει, «ει και παράνομος, αλλά κατά φύσιν η μίξις», η ομοφυλοφιλία όμως είναι «και παράνομος και παρά φύσιν» (όπ. παρ. 414).

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης ή έχει άγνοια των πνευματικών θεμάτων της Εκκλησίας ή εσκεμμένα ψεύδεται λέγοντας, ότι «η ομοφυλοφιλία δεν είναι αμαρτία». Αποφάνθηκε σαν να ήταν ο πάπας. Μέγα λάθος και πνευματικό ολίσθημα!! Η ομοφυλοφιλία είναι αμάρτημα και μάλιστα βαρύτατο.

Η απελευθέρωση από αυτό το βαρύτατο πάθος θέλει μεγάλο πνευματικό αγώνα, επαγρύπνηση πνευματική, καθαρότητα λογισμών, φυλακή καρδίας και αισθήσεων και σίγουρα ανάμεσα σε πολλά άλλα και ταπείνωση. Ιδιαίτερα μάλιστα έμπειρο πνευματικό πατέρα, απαθή και αγιασμένο. Η Χάρις του Θεού, σε όποιον έχει αγωνιστική διάθεση, συμπαρίσταται  και ο άνθρωπος λυτρώνεται. Κανένα πάθος δεν αντιμετωπίζεται εύκολα, πόσο μάλλον αυτό, όπως γνωρίζει πολύ καλά η πνευματική εμπειρία της Εκκλησίας. Η Εκκλησία αγαπά τον κάθε άνθρωπο και τον σέβεται, πολεμά όμως τα πάθη και την αμαρτία και ζητάει συνεργασία εν ελευθερία για την επίτευξη λυτρωτικού αποτελέσματος. Κανένας άνθρωπος που καυχάται και κομπάζει για την αμαρτωλότητά του δεν λυτρώνεται…

Η Εκκλησία λοιπόν, που ζει και δραστηριοποιείται στον κόσμο μας και έχει υψηλού επιπέδου ανθρωπογνωσία, επισημαίνει και προειδοποιεί την Πολιτεία και της λέει: «Μη θεσπίζεις τον ‘’γάμο’’ των ομοφυλοφίλων, γιατί το πάθος αυτό πλέον ‘’νομιμοποιείται’’, γίνεται επίσημος τρόπος ζωής, κατακυρώνεται και κατ’ επέκταση γίνεται ιδανικό ως τρόπος ζωής. Ιδιαίτερα το ζήτημα αυτό αποκτά τεράστιες διαστάσεις με την αναπόφευκτη ‘’τεκνοθεσία’’ των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Και είναι διαφορετικό θέμα η προσωπική ερωτική ζωή των πολιτών και διαφορετικό η επικύρωση – θεσμοθέτηση της σεξουαλικής ιδιαιτερότητας ως θεσμού, και μάλιστα ως θεσμού ‘’γάμου’’. Γιατί ο γάμος μέχρι τώρα είχε και έχει την παραδεδομένη μορφή μεταξύ άνδρα και γυναίκας και κατά συνέπεια, Πατέρα και Μητέρας μέσα στην Οικογένεια. Αυτή η θεσμοθέτηση από μέρους της πολιτικής εξουσίας είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Ανατρέπει τη δομή της κοινωνίας μας, η οποία στηρίζεται στον παραδοσιακό γάμο και την καταργεί, ήδη ξεκίνησε το ξήλωμά της με την αντικατάσταση του Πατέρα και της Μητέρας και την εισαγωγή του γονέα Α΄ και Β΄ και ακολουθεί η συνέχεια… Κι όλα αυτά χωρίς να μας ‘’υποχρεώνει’’ κανένας απολύτως να τα θεσπίσουμε…»!!! 

Έτσι οι παραδοσιακές αξίες, η διαχρονική και παγκόσμια ηθική, όπως ορίζουν την έννοια του γάμου, ανατρέπεται, επειδή ένας ελάχιστος αριθμός συμπολιτών μας θέλει να ονομάσει την ιδιαίτερη σεξουαλική του ζωή «γάμο», και η πολιτεία τούς ικανοποιεί αυτή την επιθυμία…

Ποτέ στην Ιστορία σε κανένα θρησκευτικό, πολιτικό ή φιλοσοφικό σύστημα και στην αξιακή ηθική δεν νομιμοποιήθηκε η ομοφυλοφιλική σεξουαλική συμπεριφορά με τη μορφή γάμου. Ο γάμος ήταν ένας, με την ένωση άνδρα και γυναίκας και περιβλήθηκε με τον μανδύα της ιερότητας, γιατί ήταν το ασφαλές κύτταρο της κοινωνίας, με δεσπόζουσες μορφές του Πατέρα και της Μητέρας και τον καθοριστικό ρόλο τους  στην ανατροφή και στην ισόρροπη ανάπτυξη των παιδιών τους.   

Έτσι, από την παραδοσιακή, αξιακή ηθική, περάσαμε στην ηθική του «γούστου», δηλ. σ’ ό,τι αρέσει στον καθένα, σ’ ό,τι γουστάρει ο καθένας, όπως ευφυώς ονόμασε ο π. Νικ. Λουδοβίκος!!! Κι αυτό δεν έχει τελικό όριο. Οι δυο ομοφυλόφιλοι που συνάπτουν «γάμο», μπορούν να γίνουν και τρεις, ή τέσσερις… όπως εύστοχα επεσήμανε ο Δ. Κουτσούμπας στη Βουλή, ο γ.γ. του ΚΚΕ.

Τελικά με αυτό το νόμο που θέλει να ψηφίσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. ανοίγει διάπλατα ο δρόμος  και για άλλου τύπου «γάμους»: Ίσως με τα ζώα που οι άνθρωποι έχουν στα σπίτια τους … ή με ό,τι «αγαπάνε»…

Όμως, μένουμε κατάπληκτοι και για τον τρόπο με τον οποίο το «πολιτικό σύστημα» της   Ν. Δ. «αξιοποιεί» τα μέσα ενημέρωσης και αποπροσανατολισμού, σε μια πρωτοφανή προπαγάνδα υπέρ του «γάμου» των ομοφυλοφίλων. Κι ακούς σ’ αυτά τα πιο απίθανα επιχειρήματα για πρόοδο και εξέλιξη της κοινωνίας… Πράγματι, πρόκειται για μεγάλη πρόοδο!!!        

Αξίζει να ανοίξει κάποιος τα λεξικά και να διαβάσει πώς ερμηνεύουν  τη λέξη ομοφυλοφιλία!!

Ήταν σαφής ο Δ. Κουτσούμπας, που μίλησε στη Βουλή «για βαρβαρότητα και σκοταδισμό», προς τιμή του!!

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και οι τοποθετήσεις των κ.  Βελόπουλου και Νατσιού, της «Ελληνικής Λύσης» και της  «Νίκης» αντίστοιχα, που με αδιάσειστα επιχειρήματα ξετίναξαν τον νόμο που θα φέρει στη Βουλή η Ν.Δ.

Όσοι ανταποκριθούν στο κάλεσμα και κάνουν το λάθος και διαφωνήσουν δημόσια στις «εκ-πομπές» αυτές, τότε εισπράττουν χαρακτηρισμούς, όπως: είστε συντηρητικοί, αναχρονιστικοί, οπισθοδρομικοί, ομοφοβικοί, ρατσιστές, ζείτε στον μεσαίωνα…

Φυσικά, το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε μόνο στην Αμερική και στην Ευρώπη. Δεν σας φαίνεται παράδοξο ότι οι ομοφυλοφιλικοί «γάμοι» προβάλλονται μόνο στις «χριστιανικές» χώρες; Σ’ αυτές προσπαθούν με κάθε μέσον,  ξοδεύοντας δισεκατομμύρια, να επιβάλουν ως κάτι το φυσιολογικό τον ομοφυλοφιλικό «γάμο» και την ομοφυλοφιλία.

Είναι λυπηρό ότι η πρόεδρος της δημοκρατίας το Νοέμβριο του 2021 πήγε στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Πολίχνης, στην παιδική γωνιά της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου, στη Θεσσαλονίκη, στην  Γ΄ τάξη και παρουσίασε στα παιδιά το αρκουδάκι «Winnie - the - Pooh» και όπως είπε, δεν είναι ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό και ότι το αγαπά πολύ. Δηλ. έκανε μια εισαγωγή για την άφυλη κοινωνία στους μικρούς μαθητές … (διαδικτυακή ανάρτηση 3-12-2021). Με ποια άραγε ιδιότητα έκανε αυτή την παρουσίαση η κα πρόεδρος; Ως παιδοψυχολόγος, ως ειδική παιδαγωγός, ή… ; Τα σχόλια δικά σας.

Πέρα όμως απ’ όλα αυτά τα δυσάρεστα και προγραμματισμένα που συμβαίνουν, η Ορθόδοξη Εκκλησία αντιστέκεται. Θέλει να προστατέψει τα μέλη της, αλλά και τους ιερούς θεσμούς που προάγουν και συντηρούν την κοινωνία. Κι έχει λόγο και επιχειρήματα που αναδεικνύουν την Αλήθεια της πίστεως διαχρονικά και μέχρι σήμερα. Κι αυτό χωρίς φόβο και πάθος, αλλά ειλικρινά και απελευθερωτικά για τα μέλη της, που είναι η πλειοψηφία των πολιτών του ελληνικού κράτους. Περιμένοντας την απόφαση της Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, προβάλλουμε με χαρά την ανακοίνωση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου για το θέμα: «Είναι πασίγνωστο ότι η διαιώνιση της ανθρωπότητας έχει στηριχθεί στην ύπαρξη δύο φύλων και στην ένωσή τους. Κανείς πολιτισμός, θρησκεία ή σύστημα νόμων (Σόλων, Πλάτων κ.λπ.) δεν θεσμοθέτησε τη συμβίωση των ομοφυλοφίλων ως γάμο.  Το παρά φύσιν δεν καθίσταται κατά φύσιν με νομικές διατάξεις. Αντίθετα, ένας τέτοιος νόμος προσβάλλει τη δημιουργία. Δεν αποτελεί κοινωνική πρόοδο, αλλά σύγκρουση με τη φυσική τάξη, κατήφορο. Η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να διατυπώνει με σαφήνεια την έννοια και την αξία του γάμου, τη σημασία της οικογένειας και της τεκνογονίας σύμφωνα με τα ιερά κείμενά της και την κατά τους αιώνας παράδοσή της. Τίρανα 15/1/2024».

Κι όπως είπε ο Ντοστογιέφσκυ, «δίχως Θεό όλα επιτρέπονται». (Αδελφοί Καραμαζώφ).

Στέφανος Κισιώτης