Οι αγρότες σε ολόκληρη τη χώρα, μαζί και της Ημαθίας, βγήκαν ξανά στους δρόμους του αγώνα και δικαιολογημένα. Αυτό που βγάζει τους αγρότες και σήμερα στον δρόμο είναι η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, και από την σημερινή, σε βάρος των αγροτών και για χάρη των εμπόρων, των βιομήχανων και των τραπεζιτών.
Μια πολιτική που για οδηγό της είχε και έχει τις κατευθύνσεις της ΕΕ , την Κοινή Αγροτική Πολιτική που στόχο έχει την συγκέντρωση της γης σε ακόμα λιγότερα χέρια, το περαιτέρω τσάκισμα του εισοδήματος τους. Άλλωστε αυτό βγάζει στους δρόμους και τους αγρότες των μεγάλων χωρών της Ε.Ε όπως Γερμανία και Γαλλία.
Οι αγρότες είναι στο δρόμο γιατί τα προβλήματα τους είναι εδώ και οξύνονται. Σήμερα βάλλονται από δύο πλευρές. Από το συνολικό κόστος διαβίωσης (αυξήσεις σούπερ μάρκετ, το υψηλό κόστος θέρμανσης στην περιοχή κ.α.) αλλά και από το κόστος παραγωγής που έχει εκτοξευθεί χωρίς να τους αφήνει εισόδημα.
Στην πραγματικότητα οι αγρότες βλέπουν ότι τα μοναδικά μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση είναι οι εφοπλιστές να παίρνουν αφορολόγητο πετρέλαιο, μέτρα ώστε η παραγωγή τους να ξεπουλιέται σε εξευτελιστικές τιμές, μέτρα για έναν κανονισμό του ΕΛΓΑ που ενώ χαρατσώνει του αγρότες δεν τους αποζημιώνει.
Από τις μεγάλες κινητοποιήσεις της δεκαετίας του '90 μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις επαναλαμβάνουν μονότονα το ίδιο παραμύθι ότι αυτές είναι «κομματικά υποκινούμενες». Μάταια όμως. Γιατί αυτό που βγάζει πραγματικά τους αγρότες στον δρόμο - και σήμερα και χτες - είναι τα οξυμένα προβλήματα και τα αδιέξοδα που ανακυκλώνει η κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, με όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις και με «μοχλό» την ΚΑΠ της ΕΕ. Προβλήματα που δεν είναι ούτε προσωρινά, ούτε συγκυριακά, ούτε «εισαγόμενα», όπως προσπαθεί να τα παρουσιάσει η κυβέρνηση. Είναι πρόκληση λοιπόν ο υπουργός και η κυβέρνηση να κουνάνε το δάχτυλο στους αγρότες και κτηνοτρόφους αντί να απαντούν επί της ουσίας στα δίκαια αιτήματά τους, που τα γνωρίζουν πολύ καλά, αφού οι κινητοποιήσεις τους δεν ξεκίνησαν προφανώς χτες.
Στο επίκεντρο των διεκδικήσεων των αγροτών τους βρίσκονται τα αιτήματα για την αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος εξαιτίας της μείωσης της παραγωγής που προκάλεσαν οι μεγάλες ζημιές από καιρικά φαινόμενα και ασθένειες, αλλά και οι μεγάλες περικοπές της ΚΑΠ στη βασική και στις συνδεδεμένες σε κάποια προϊόντα.
Επίσης για μείωση του κόστους παραγωγής, προστασία από τις φυσικές καταστροφές με υλοποίηση όλων των απαραίτητων έργων υποδομής, καθώς και αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ ώστε να ασφαλίζει και να αποζημιώνει στο 100% την παραγωγή και το κεφάλαιο από όλους τους φυσικούς κινδύνους και νόσους σε όλα τα στάδια της παραγωγής.
Ακόμα, κατώτατες εγγυημένες τιμές που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής, διασφαλίζοντας παράλληλα εισόδημα επιβίωσης και προσιτές τιμές των προϊόντων στη λαϊκή κατανάλωση.
Αιτήματα δίκαια και ρεαλιστικά, τα οποία θα πρέπει να στηρίξουν τα λαϊκά στρώματα των πόλεων σ’ έναν κοινό αγωνιστικό δρόμο!
