Τηλεφωνική συνέντευξη στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» (ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8) με τον Αλέκο Χατζηκώστα έδωσε η Αννα Βασιάδη (με συγγένεια, λόγω του ιατρού Τάσου Βασιάδη, με τη Βέροια), ποιήτρια, με αφορμή την έκδοση της νέας της ποιητικής συλλογής «Κρύο γάλα» (εκδόσεις συρτάρι), την Τετάρτη 7/2
Αναφερόμενη για το πώς βλέπει γενικότερα την ποίηση, αλλά και για την τελευταία ποιητική της συλλογή τόνισε :
«Έχω γράψει δύο ποιητικές συλλογές, ενώ μεσολάβησε και μετάφραση βιβλίου της Β. Γουλφ. Θεωρώ ότι η ποίηση, περισσότερο από τα' άλλα είδη γραφής είναι ένα εκφραστικό μέσο που αντλεί το υλικό της μέσα από βιώματα, προσωπικές εμπειρίες. Η ποίηση σου δίνει τη δυνατότητα να έχεις μία ιδιωτική γλώσσα και το θεωρώ μεγάλη ευλογία να μπορείς να το χρησιμοποιείς. Μπορείς να αποσυμπιέζεις, να αποκρυσταλλώνεις, ότι σκέφτεσαι, τα συναισθήματά σου, τα βιώματα σου και η ποίηση σου δίνει αυτή τη δυνατότητα περισσότερο από την πεζογραφία. Η ποίηση δεν μπορεί να βρει απαντήσεις και λύσεις στη μυθοπλασία, πρέπει να είναι ιδιωτική, προσωπική υπόθεση. Δεν γράφουμε απαραίτητα για να περάσουμε κάποιο μήνυμα ποίηση είναι προσωπική αλλά γίνεται προσωπική υπόθεση και για τον αναγνώστη. Η συγκριμένη συλλογή είναι στραγγισμένες δικές μου εμπειρίες. Είναι βιώματα από οποία πέρασε ο χρόνος και ένοιωσα την ανάγκη όταν μπορούν να μεταμορφωθούν στο χαρτί. «Κρύο γάλα», κρύο για να δηλώσω την χρονική απόσταση που πρέπει να παίρνει κανείς από θερμές καταστάσεις, να γράφουμε στεγνή καρδιά που έχει περάσει ο χρόνος και γάλα γιατί είναι το πρώτο συστατικό που μας τρέφει όλους από μωρά. Ήθελα να αναφερθώ συνειρμικά από τις εμπειρίες που μαζεύεις και κάποτε έρχεται η ώρα να τις βγάλεις».
Σε σχέση με τον τρόπο γραφής της και από τι εμπνέεται, σημείωσε :
«Έμπνευση μπορεί να είναι οτιδήποτε σε βασανίζει σαν σκέψη, σαν συναίσθημα, σαν κάτι που θέλεις να αποτυπώσεις. Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Γράφω δύσκολα και όσο περνά ο καιρός ακόμη ποίο δύσκολα. Δεν γράφω ρομαντικά μ' ένα χαρτί και σ' ένα πάρκο, συνήθως γράφω στον Η/Υ και πάντα πρέπει να έχω σο μυαλό τι θέλω να πω. Δεν ξεκινώ να γράφω αυθόρμητα και όπου με βγάλει».
Σε σχέση με το μεταφραστικό της έργο τόνισε :
«Η μετάφραση είναι ένας δίαυλος επικοινωνίας με το πώς γράφουν ποίηση οι άλλοι, οι αλλόγλωσσοι. Είναι εξαιρετικό εργαλείο . Ο μεταφραστής λογοτεχνίας μεταφράζει ότι του ταιριάζει, σε συγγενικά του κείμενα. Ότι έχω μεταφράσει κείμενα ή συγγραφείς που ένοιωθα ότι θέλω να τους δω, να τους καταλάβω, γιατί αρχικά πρέπει να τους καταλάβεις. Μεταφράζω ποίηση αμερικάνικη, αγγλική, αλλά το «καμάρι» μου είναι «Τα κύματα» της Β. Γουλφ».
Σε σχέση με τα δικά της διαβάσματα-προτιμήσεις υπογράμμισε :
«Διαβάζω σύγχρονου μου. Μ' ενδιαφέρει η φωνή του τι συμβαίνει τώρα. Εννοείται ότι έχω διαβάσει αρκετούς που έχουν φύγει από τη ζωή. Μου αρέσει η σύγχρονη ποίηση, αγαπώ την αμερικάνικη μεταμοντέρνα ποίηση, όπως και τη αγγλική. Θέλω να ζω με την εποχή μου. Πολλοί ποιητές κάνουν αυτό το λάθος. Ή μιμούνται ή πατάνε στα βήματα των παλιών ποιητών. Οι παλιοί ποιητές όσο και τέλειοι να είναι, μιλούσαν για τη δική τους εποχή. Πρέπει να εκσυγχρονιζόμαστε και στην ποίηση».
Τελικά ποιους αφορά η ποίηση;
«Στατιστικά, διαβάζει ποίηση το 2%.Η εποχή που ζούμε είναι πολύ γρήγορη. Όλα τρέχουν, οι εικόνες, οι πληροφορίες. Εάν στη φρενήρη αυτή κατάσταση δεν μπορεί αν δώσει απαντήσεις η ποίηση, τότε ποιος; Η ποίηση είναι λιτή, τα λέει όλα σε λίγο, Η ποίηση θα έπρεπε να αντέξει και θα αντέξει, θα έπρεπε να είναι πιο ταιριαστή. Έχουμε ανάγκη για λίγο πιο βαθιές σκέψεις και η ποίηση το προσφέρει. Η ποίηση είναι εσωτερική και φιλοσοφική υπόθεση».
