Μ αυτόν χόρεψα την Παπαδιά πρώτη φορά , δεκαετία του 70 ήταν και είχα τον πατέρα μου να με κρατάει από το μαντίλι.

-Βάρα Βαγγέλη ,του είπε και με κοίταξε στα μάτια .

-Ότι θέλεις Μπέμπε Γιάννη, είπε στον πατέρα μου , έβαλε τον ζουρνά στο στόμα,και με κοιτούσε να δει αν είμαι έτοιμος .

Με είδε που δείλιασα και κοντοστάθηκα,ο πατέρας μου . Με ταρακούνησε να με συνεφέρει και μου είπε :

- "Προχώρα μη φοβάσαι σε κρατάω" ....

Σαν σήκωσα το χέρι άρχισε να παίζει ο Βαγγέλης και δε θα τον ξεχάσω ποτέ πως με κοιτούσε στα μάτια για να το πάμε μαζι . Αυτός την μουσική κι εγώ τα βήματα .

Μαγική στιγμή . Η πρώτη στιγμή που χόρεψα την Παπαδιά μιαν αποκριά στην Νιάουστα.

Είχα νιάτα , είχα χρόνια μπροστά μου .

Πέρασαν τα χρόνια , έφυγαν τα νιάτα , αλλά η ψυχή μου πάντα χορεύει τέτοιες μέρες .

Σήμερα δεν είναι κανείς από τους δύό τους εδώ , ο ένας να παίξει την παπαδιά και ο άλλος να με κρατάει να χορέψω .

Μερικοί άνθρωποι δεν είναι της κατηγορίας , "ουδείς αναντικατάστατος " γιατί όταν φεύγουν αδειάζει ο τόπος ,είναι που είχαν βαρύ τον ίσκιο τους .

Μέρες που είναι δε γίνεται να μη τους θυμηθώ .

Μου λείπουν  εκείνα τα γλέντια και οι χαρές που γινόταν με το ..το τίποτα .

Όσοι γνωρίζουν ...καταλαβαίνουν τι λέω .

Άιντε καλή αποκριά .

Το μοναδικό χρονογράφημα από το Δημήτρη Κουκούδη. Οι «εποχές» τούτες τις μέρες ανήκουν στη Νάουσα και το δρώμενο της «Μπούλες». Με τα μεράκια της ψυχής, παρά τη φθορά του σώματος, να χορεύουν «παπαδιά» τούτες τις μέρες, όπως σημειώνει ο Δημήτρης.