Ήρθε ο φίλος μου ο Jahn από την Ουτρέχτη της Ολλανδίας και με μεγάλη μου χαρά τον ξενάγησα στην όμορφη πόλη μας. Ξεκινήσαμε από την παλιά πόλη, την περιοχή της Κυριώτισσας η οποία αποτελεί ή μάλλον αποτελούσε ένα πολύτιμο στολίδι που μας γέμιζε χαρά και υπερηφάνεια.

Θαύμαζe ο Jahn τα υπέροχα παραδοσιακά σπίτια μέχρι που εμφανίστηκαν οι φανταχτερές λαμαρίνες που εμποδίζουν την πρόσβαση σε κάποιες γειτονιές.

Στην ερώτησή του γιατί υπάρχουν αυτές οι λαμαρίνες τί να του έλεγα?

Ότι έχουν τοποθετηθεί εκεί για να εμποδίζουν την πρόσβαση των επισκεπτών, μήπως και πέσει καμιά κεραμίδα στο κεφάλι τους και τους σκοτώσει?

---Και γιατί δεν επισκευάζουν τα υπέροχα αυτά σπίτια ή αν δεν μπορούν γιατί να μη τα γκρεμίσουν για να φτιάξουν κάτι άλλο?

Δεν είναι κρίμα να πέσουν από μόνα τους, γιατί αυτό κάποτε θα συμβεί.

Γιατί δεν πιέσουν τους ιδιοκτήτες τους να τα επισκευάσουν οι ίδιοι? Είναι λύση αυτή με τίς λαμαρίνες? Αυτό αποτελεί όνειδος!!!

Στην Ολλανδία το κράτος τα απαλλοτριώνει, τα αναστηλώνει και δημιουργεί μουσεία ή άλλους χώρους πολιτισμού. Αυτές ήταν οι ερωτήσεις του Ολλανδού. Τι να του απαντούσα?

Στην διαδρομή μας στο εσωτερικό της Κυριώτισσας κουνούσε ο άνθρωπος το κεφάλι του, βλέποντας τις μπογιές, τα συνθήματα και τις κάθε είδους μουτζούρες πάνω στους τοίχους.

Φθάσαμε στην πανέμορφη γειτονιά της Υπαπαντής, όπου ο επισκέπτης μπορεί να καθίσει στα παγκάκια απέναντι από την εκκλησία και να απολαύσει την ηρεμία και την γαλήνη της.

Δυστυχώς όμως τα παρτέρια που υπάρχουν γύρω-γύρω ήταν γεμάτα από χόρτα που κόντευαν να σκεπάσουν τους λιγοστούς καλλωπιστικούς θάμνους.

--Στην πόλη μου, είπε ο Jahn, οι κάτοικοι κάθε γειτονιάς, όταν δεν το αναλαμβάνει ο δήμος, παίρνουν πρωτοβουλία και φυτεύουν οι ίδιοι λουλούδια και φυτά και αναλαμβάνουν την περιποίησή τους, με αποτέλεσμα όλες οι γειτονιές να είναι πολύχρωμες και πανέμορφες.

Συνεχίζοντας την πορεία μας φτάσαμε στην πλατεία Ωρολογίου και απόρησε βλέποντας το εγκαταλελειμμένο πρώην δικαστικό μέγαρο, το οποίο άρχισε να ρημάζει.

Τα μαρμάρινα σκαλοπάτια άρχισαν ήδη να πέφτουν και οι τοίχοι γεμάτοι μουτζούρες και ανοητα συνθήματα.

----Αυτό το κτίριο που αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας της πόλης, θα μπορούσε να γίνει ένα ωραιότατο μουσείο από το οποίο θα μπορούσε να αποκομίσει ο δήμος και έσοδα για την λειτουργία του, είπε ο Jahn κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι του.

Φθάσαμε στην όμορφη συνοικία της Μπαρμπούτας και αφού θαυμάσαμε την Συναγωγή και τον επιβλητικό Όλγανο κατεβήκαμε στον Τριπόταμο.

Πανέμορφο το ποτάμι αλλά απεριποίητο, τα καλοκαίρια θα μπορούσε να αποτελέσει μια πηγή δροσιάς και απόλυτης ηρεμίας.

----Και εμείς έχουμε ένα ποτάμι στην πόλη μας και ο κάθε κάτοικος που κατοικεί δίπλα σε αυτό φροντίζει να φυτεύσει λουλούδια και φυτά που του προσδίδουν μια ξεχωριστή ομορφιά.

Περάσαμε την γέφυρα του Καρά Αχμέτ και φθάσαμε στον πανέμορφο βλάχικο μαχαλά, με την Παναγία Δεξιά, που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αποτελέσει έναν τουριστικό πόλο έλξης.Και εδώ όμως μαύρο χάλι και οι λαμαρίνες κάνουν έντονη την παρουσία τους για να προστατέψουν τους επισκέπτες απο τα ετοιμόρροπα σπίτια.

Το γραφικό δρομάκι που οδηγεί στην αγορά περιμένει την επόμενη δυνατή βροχή για να κουβαλήσει τις πέτρες προς την πλευρά της αγοράς. Περνώντας στην παλιά Κεντρική οδό διακρίνουμε το σήμα κατατεθέν της πόλης τις λαμαρίνες που στολίζουν δυο εγκαταλελειμμένα σπίτια.

--- Αυτό που βλέπω, είπε ο Jahn, δεν μπορώ να το πιστέψω, ότι κλείνει ένας δρόμος διότι υπάρχει περίπτωση να γκρεμίσει ένα σπίτι και να καταπλακωσει τους περαστικούς και δεν λαμβάνονται σοβαρά μέτρα, παρά μόνο τοποθετούνται τριγύρω λαμαρίνες.

Αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε καμία χώρα της Ευρώπης.

Πριν πάμε στον ΠΑΠΑΓΑΛΟ για να φάμε, στον φίλο μου τον Αποστόλη, περάσαμε από την ΕΛΙΑ και η προσοχή του έπεσε στο έρημο Τουριστικό Περίπτερο Πληροφοριών, το οποίο είχε κτιστεί, πριν πολλά χρόνια, με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όπως πάντα, ήταν κλειστό.

Στην ερώτησή του σε τι εξυπηρετεί ένα Τουριστικό Περίπτερο Πληροφοριών που παραμένει κλειστό δεν μπόρεσα να του δώσω εξηγήσεις.

Εδώ my dear Jahn είναι Ελλάδα, είναι η χώρα του φωτός, που έδωσε τα φώτα της στην Οικουμένη αλλά δυστυχώς ξέχασε να κρατήσει κάτι και γι΄αυτήν.

Ο επισκέπτης μας έμεινε στην πόλη 3 μέρες. Επισκεφτήκαμε τα διάφορα μοναστήρια, τα μουσεία της πόλης και καταλήξαμε στην Βεργίνα και στο καταπληκτικό παλάτι του Βασιλιά Φιλίππου. Φοβερή εμπειρία γι΄αυτόν, όπως είπε και εγώ βρήκα την ευκαιρία να του διηγηθώ την ιστορία της Μακεδονίας μας, το όνομα της οποίας πουλήσαμε στους Σκοπιανούς.

Ευχαριστημένος επίσης από την φιλοξενία των κατοίκων της πόλης και το εξαίσιο φαγητό, έφυγε, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα ξανάρθει.

Καλό Ταξίδι Jahn και να είσαι σίγουρος ότι την άλλη φορά όλα τα στραβά που είδες θα έχουν αλλάξει.