Ο Άγιος Μάρκος ήταν Επίσκοπος Αρεθουσίων (Η Αρέθουσα είναι κωμόπολη, κοντά στην Ασπροβάλτα) και ήκμασε στα χρόνια του Μέγα Κωνσταντίνου, του βασιλέως Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.) και του Ιουλιανού του Παραβάτου (361 – 363 ).
Ό Άγιος Γρηγόριος ό θεολόγος στον Α' κατά του Ιουλιανού Βασιλέως Στηλιτευτικό του λόγο, αναφέρεται στην προσωπικότητα του Οσίου Μάρκου λέγοντας ότι «οδήγησε πολλούς στη σωτηρία, όχι λιγότερο ένεκα της λαμπρότητος του βίου από όσο με τη δύναμη τού λόγου του».
Το 341 συμμετείχε στην Σύνοδο της Αντιόχειας και στα Πρακτικά μάλιστα αυτής, διασώζεται «Ἔκθεσις Πίστεως Μάρκου Ἀρεθουσίων». Το επόμενο έτος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία Επισκόπων, η οποία μετέβη στα Τρέβηρα για να συναντήσει τον αυτοκράτορα Κώνστα. Το 343 έλαβε μέρος στην Σύνοδο της Φιλιππουπόλεως και το 351 στην Σύνοδο του Σιρμίου, η οποία καταδίκασε τον Φωτεινό, Επίσκοπο Σιρμίου, ως οπαδό του αιρετικού Επισκόπου Αγκύρας, Μαρκέλλου. Συμμετείχε επίσης στην Σύνοδο της Σελευκείας της Ισαυρίας, το 358.
Μια μέρα, κινούμενος από θείο ζήλο, γκρέμισε ένα ναό των ειδώλων και τον έκανε εκκλησία. Για την ενέργειά του αυτή το 363, συνελήφθη από τις τοπικές ειδωλολατρικές αρχές και βασανίστηκε σκληρά. Όλα αυτά τα βάσανα ο Μάρκος τα υπέστη με ανδρεία και πολλή υπομονή, και οι ειδωλολάτρες που συμμετείχαν στα βασανιστήριά του, μετανόησαν και έγιναν χριστιανοί. Ο Άγιος Μάρκος κοιμήθηκε με ειρήνη και η μνήμη του τιμάται στις 29 Μαρτίου.
Ἀπολυτίκιον
«Ποιμὴν ἱερώτατος Ἀρεθουσίων ὀφθείς, ἐνθέως ἐποίμανας, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, καὶ χαίρων ἐνήθλησας, Μᾶρκε Ἱερομάρτυς, τοῦ Σωτῆρος θεράπων, ᾧπερ ἀκαταπαύστως, μὴ ἐλλίπῃς πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν ἐκτελούντων τὴν πάντιμον μνήμην σου».
