Ένας Βεροιώτης ευπατρίδης έφυγε. Ο Ντίνος. Έτσι τον ήξεραν όλοι στη Βέροια… και οι μάστορες στις οικοδομές… και οι άνθρωποι του πολιτισμού… και οι έμποροι και επαγγελματίες… κι όλοι οι κάτοικοι των συνοικιών της πόλης μας.

Γόνος παλιάς βεργιώτικης οικογένειας, με μικρούς πόρους, αλλά με μεγάλη αξιοπρέπεια, έμαθε από μικρός να παλεύει για τη ζωή. Με ζόρια οικονομικά, σπούδασε κι εξελίχθηκε σ’ έναν από τους διακεκριμένους αρχιτέκτονες της γενιάς του.

Προερχόμενος από οικογένεια με μεγάλη κοινωνική συνείδηση, την εποχή του «Προίκα στην Παιδεία, όχι στη Σοφία», του «114» και του αγώνα κατά της καθοδηγούμενης από το Παλάτι Αποστασίας, εντάχθηκε στο φοιτητικό κίνημα της εποχής κι έδωσε τις μάχες του για την πολιτική και κοινωνική ισότητα όλων.

Μετά τη Μεταπολίτευση οργανώθηκε στο ΠΑΣΟΚ και τίμησε με την παρουσία του όχι μόνο τους συνδυασμούς του Ανδρέα Βλαζάκη και του Γιάννη Χασιώτη, αλλά και για πολλές τετραετίες και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας. Διετέλεσε Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων και μάλιστα την εποχή που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε η πεζοδρόμηση του εμπορικού κέντρου, η διαμόρφωση του οδού Κεντρικής, η περάτωση της Δημοτικής Αγοράς, η ολοκλήρωση του κτιρίου της σημερινής Τεχνικής Υπηρεσίας, η αποκάλυψη της Ρωμαϊκής Οδού στην οδό Μητροπόλεως και τόσα άλλα μεγάλα έργα του Δήμου.

Διετέλεσε επί χρόνια Πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, του Χώρου Τεχνών, της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών, σφραγίζοντας με την παρουσία του την πολιτιστική άνθιση της πόλης που την κατέταξε τότε στις πρωτοπόρες πόλεις της χώρας μας, αλλά και της Ευρώπης.

Πάνω από όλα όμως, ήταν ένας απλός και καλόκαρδος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που ήταν τιμή σου να σε θεωρεί φίλο του.

Φίλε Ντίνο, σε χαιρετώ με αγάπη κι ένα δάκρυ που αναβλύζει στα μάτια μου. Θα συναντηθούμε στην αιωνιότητα.

Ο πιστός σου συνεργάτης και φίλος σου

Γιάννης Χασιώτης