Άγιος Διονύσιος ο Ζακυνθινός

Επίσκοπος Αίγινας.

Γεννήθηκε  το 1547 στο χωριό  Αιγιαλός της Ζακύνθου και το κατά κόσμο όνομά του ήταν Δραγανίγος ή Γραδενίγος Σιγούρος (ή Σηκούρο). Η οικογένειά του ήταν πολύ πλούσια και επειδή συμμετείχε στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων, απέκτησαν και αριστοκρατικό ιδίωμα.

Ο πατέρας του λεγόταν Μώκιος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια, τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα. Σύμφωνα με την παράδοση, νονός του Αγίου ήταν ο Άγιος Γεράσιμος.

Ανατράφηκε χριστιανικά και ξεχώρισε για την εξυπνάδα του και τις πολλές αρετές του. Δίδασκε παντού το Θείο Λόγο, κάνοντας ιεραποστολικό έργο και φρόντιζε με τις αγαθοεργίες του την ανακούφιση των φτωχών συνανθρώπων του.

Αποφάσισε να μονάσει στη Μονή Στροφάδων, παίρνοντας το όνομα Δανιήλ και λίγο αργότερα χρίστηκε ιερέας από τον Επίσκοπο Κεφαλονιάς και Ζακύνθου Θεόφιλο. Το 1577 πήγε στην Αθήνα, με σκοπό να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, άκουσε ένα κήρυγμά του ο τότε Επίσκοπος Αθηνών Νικάνορας, ο οποίος  ενθουσιάστηκε και τον παρακάλεσε να παραμείνει στην Αθήνα.

Μετά από πολλές παρακλήσεις, τον χειροτόνησε Επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη  έγκριση του Πατριαρχείου  Κωνσταντινούπολης, δίνοντάς του το όνομα Διονύσιος.

Ήταν άριστος στα ποιμαντικά του καθήκοντα και αναδείχθηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του.

Περιπέτειες όμως της υγείας του τον οδήγησαν σε παραίτηση και τον ανάγκασαν να επιστρέψει στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579  ήταν προσωρινός επίσκοπος.

Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνήτριας, όπου ασκήτευε κηρύττοντας το Λόγο του Θεού στους κατοίκους του νησιού. Από διασωθέντα έγγραφα των αρχείων της Βενετίας, ανάμεσα στις οικογένειες Σιγούρου και Μονδίνου υπήρχε θανάσιμο μίσος και οι συμπλοκές μεταξύ τους ήταν σύνηθες φαινόμενο.

Σε μια από αυτές δολοφονήθηκε ο αδελφός του Αγίου, Κωνσταντίνος και ο δολοφόνος του ζήτησε προστασία στο μοναστήρι, όπου βρίσκονταν ο Διονύσιος.

Όταν ο δολοφόνος έφτασε στη Μονή, ρωτήθηκε από το Διονύσιο, που ήταν ο ηγούμενος της Μονής, γιατί ζητά καταφύγιο, αφού κανονικά δεν επιτρέπονταν να εισέλθει.

Ο δολοφόνος απάντησε πως τον κυνηγούσαν οι Σιγούροι,  διότι σκότωσε τον Κωνσταντίνο Σιγούρο. Ο Διονύσιος, παρά το μεγάλο πόνο του, όχι μόνο έκρυψε το δολοφόνο, αλλά και τον φυγάδευσε, αποτρέποντας  με αυτόν τον τρόπο ένα ακόμη έγκλημα, δίνοντασς ταυτόχρονα τη δυνατότητα μετανοίας  και συγνώμης στο δολοφόνο.  Για αυτό το λόγο ονομάστηκε και «Άγιος της Συγνώμης».

Πέθανε σε μεγάλη ηλικία, στις 17 Δεκεμβρίου του 1622 και τάφηκε στη Μονή Στροφάδων. Όταν μερικά χρόνια αργότερα έγινε εκταφή του λειψάνου του, το βρήκαν αδιάφθορο και να αναδύει μια ξεχωριστή ευωδία. 

Άγιος Ιωάννης ο ράφτης

εκ Θάσου

Γεννήθηκε στο χωριό Μαριές της Θάσου. Σε ηλικία 14 ετών πήγε  στην Κωνσταντινούπολη, για να μάθει την τέχνη του ράφτη.

Κάποτε πήγε στο κατάστημα ενός Εβραίου εμπόρου, για ν' αγοράσει κλωστές και για άγνωστους λόγους φιλονίκησε μ' αυτόν. Ο Εβραίος κατηγόρησε τον Ιωάννη στους Τούρκους, ότι έβρισε τη μωαμεθανική θρησκεία. Αμέσως συνελήφθη από αυτούς και οδηγήθηκε στο βεζίρη.

Όταν ο Άγιος οδηγήθηκε μπροστά στο βεζίρη, πιέστηκε να απαρνηθεί τη θρησκεία του, για να γλυτώσει τη ζωή του.  Τότε ο Ιωάννης  με γενναιότητα απάντησε : «Δεν θ' αρνηθώ ποτέ το γλυκύτατο μου Ιησού Χριστό και αν ακόμα μύρια βάσανα μου κάνετε και το βασίλειό σας όλο μου χαρίσετε».

Βλέποντας ο βεζίρης τη στάση του Ιωάννη, διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Θανατώθηκε στην τοποθεσία «Τσαρσί των γουναράδων» στις 20 Δεκεμβρίου 1652. Τη νύχτα ευσεβείς Χριστιανοί πήραν το Άγιο λείψανο και το ενταφίασαν στο Μπέγιογλου.

Η μνήμη του τιμάται στις 20 Δεκεμβρίου.