1. Περί «αντικειμενικής ενημέρωσης»: Από τις 24 Φλεβάρη, με την καταδικαστέα ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την έναρξη ενός ακόμα ιμπεριαλιστικού πολέμου, όπως ήταν αναμενόμενο και απολύτως λογικό, όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί αναπροσάρμοσαν τα προγράμματά τους για να καλύψουν τις εξελίξεις, με εκτεταμένα δελτία ειδήσεων και έκτακτες εκπομπές, με ορισμένους να προχωρούν ακόμα και σε συνεχή 24ωρη ροή.
Όλες αυτές τις μέρες παρελαύνουν στρατιές και στρατιές εκπροσώπων της κυβέρνησης, των άλλων κομμάτων, δημοσιογράφοι, απόστρατοι, αναλυτές -«φίλοι πρεσβειών», ορισμένοι από αυτούς σε μονότονη επανάληψη, άλλοι πρωτοεμφανιζόμενοι που τώρα δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στις πρεσβείες- και ουκ ολίγα fake news... Τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ έχουν ενταχθεί ενεργά στον πόλεμο αυτό, αναπαράγοντας όλη την προπαγάνδα που εκπορεύεται από το ΝΑΤΟ και την ουκρανική πλευρά. Δεν είναι τυχαία επιλογή. Τα ΜΜΕ συμμετέχουν με τον ιδιαίτερο ρόλο τους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, διεξάγουν τον πόλεμο της προπαγάνδας και, επομένως, αυτές τις κρίσιμες ώρες, που εξυφαίνονται επικίνδυνα σχέδια σε βάρος των λαών της περιοχής, απαιτείται επαγρύπνηση από τον λαό και τη νεολαία και απέναντί τους. Στόχος είναι να φτιαχτεί κλίμα που να στηρίζει την επιλογή της κυβέρνησης για ενεργό εμπλοκή με την πλευρά ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στην οξυμένη τους αντιπαράθεση και στον πόλεμο με τη Ρωσία.
2. Ο Πολιτισμός» των… «Πολιτισμένων κρατών»: Η προκλητική απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να ακυρώσει την παράσταση "Λίμνη των κύκνων" του Τσαϊκόφσκι με τα διάσημα μπαλέτα Μπολσόι είναι μόνο μια πράξη ενός ενορχηστρωμένου εγχειρήματος που εκτυλίσσεται σε πολλές χώρες του πλανήτη με την απαγόρευση από ΗΠΑ και ΕΕ των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων του ρώσικου πολιτισμού, καθώς και τον αποκλεισμό από την πολιτιστική ζωή καλλιτεχνών που δεν συντάσσονται με το κυρίαρχο ΝΑΤΟϊκό αφήγημα. Για π παράδειγμα ο κινηματογράφος, ως ένα από τα πιο διεισδυτικά στη λαϊκή συνείδηση καλλιτεχνικά μέσα, γίνεται προνομιακός στόχος αυτού του "πολέμου" με ένα καταιγισμό κυρώσεων στην κινηματογραφική παραγωγή της Ρωσίας, μιας χώρας που στο κάτω-κάτω πίσω της έχει μια τεράστια κινηματογραφική παράδοση. Την Ευρωπαϊκή Ακαδημία κινηματογράφου που καλεί σε μποϋκοτάζ του ρωσικού κινηματογράφου με διακοπή κυκλοφορίας ρωσικών ταινιών, αποκλεισμό τους από τα βραβεία και άλλες διοργανώσεις, ακολούθησαν το Φεστιβάλ των Κανών, το οποίο αποκλείει τη ρωσική αντιπροσώπευση, το Φεστιβάλ της Γλασκόβης που ακύρωσε την προβολή ρωσικών ταινιών, το Διεθνές Φεστιβάλ Febiofest, που έχει ξεκινήσει τις διεργασίες για να αφαιρέσει το Βραβείο "Cristian" από τον Σέρβο σκηνοθέτη Εμιρ Κουστουρίτσα, για την προσφορά του στον παγκόσμιο κινηματογράφο και έπεται συνέχεια. Την ίδια στιγμή ξεσπαθώνει στις κινηματογραφικές αίθουσες και τις διοργανώσεις η αναθεώρηση της Ιστορίας σε μια προσπάθεια να ταυτιστεί η ιμπεριαλιστική Ρωσία με την πρώην Σοβιετική Ένωση, στην οποία - σε αντίθεση με τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους που ακολούθησαν τη διάλυσή της - άνθιζε η φιλία και η αδελφοσύνη ανάμεσα στους λαούς της.
Τα πνευματικά επιτεύγματα κάθε χώρας είναι προϊόν πνευματικής εργασίας χιλιάδων ανθρώπων όπου γης στη διάρκεια των αιώνων. Δεν ανήκουν σε κανένα. Ούτε στις ΗΠΑ - ΕΕ και Ουκρανία, ούτε στη Ρωσία, για να μπορούν να απαγορεύουν τη διάδοσή τους. Ανήκουν στην ανθρωπότητα. Η παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων και των ιδεών που περικλείνουν σημαίνει αποστείρωση και θάνατο για την τέχνη και τον πολιτισμό. Το χειρότερο είναι πως η επίθεση στον πολιτισμό προαναγγέλλει την επέλαση της βαρβαρότητας σε όλα τα μέτωπα. Η διαίρεση του πολιτισμού αποτελεί στοιχείο πολεμικής προετοιμασίας, που θέλει τους λαούς στοιχισμένους σε στρατόπεδα, παρότι αυτοί είναι οι μόνοι που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αντίθετα έχουν όλα εκείνα που τους ενώνουν: την ανάγκη τους για ειρήνη, ευημερία, δημιουργική ζωή.
