Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται,
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.
Μοναδικό το τροπάριο που ψάλλεται σήμερα Μεγάλη Πέμπτη, το βράδυ, στις εκκλησιές μας, κατά την ακολουθία της Σταύρωσης του Θεανθρώπου.
Πόσα, αλήθεια, βρέφη και παιδιά, που πέθαναν από την πείνα, τις αρρώστιες και τους πολέμους, που προκάλεσαν οι νέοι «φαρισαίοι» του πλούσιου κομματιού του πλανήτη, δεν πετούν ως αγγελούδια γύρω από τον Εσταυρωμένο Ιησού;
Πόσοι άνθρωποι, που προσέτρεξαν στην «ανθρωπιά» μας και εμείς δεν καλύψαμε τις πληγές τους, όπως ο καλός Σαμαρείτης, αλλά τους φερθήκαμε σκληρά, γιατί δεν είχαμε ώρα να ασχοληθούμε μαζί τους;
Πού να μας φτάσει άλλωστε, όπως και ο παράς, από τα γιορτινά μας ψώνια;
Πώς θα βγούμε, το βράδυ της Aνάστασης, στα μπαρ και τα μπουζούκια; Να μην έχουμε κάτι καλό, έντονα γυμνό για τις γυναίκες, να φορέσουμε;
Πόσο έντονα τραγούδησε αυτή την κατάντια του ανθρώπινου γένους ο Κώστας Τουρνάς, στο «Κυρίες και Κύριοι»;
Άγριος άνεμος
τον άγριο κόσμο χτυπάει
άγριος ο καιρός
τη μέρα στα πέλαγα πάει
Άγριο ψέμα
τον άγριο κόσμο θερίζει
άγρια η βρωμιά
το μέσα μας αργά κερδίζει
Το μέσα μας αργά κερδίζει
Κι εμείς, κυρίες και κύριοι, εμείς
τιτλούχοι κακής εποχής
δε σκάμε πολύ για την ώρα
Εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς
οι μύθοι κάθε Χαλιμάς
τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα
Λαμπερός κάθεται
στο θρόνο του μες στα ουράνια
Δίκαια κρίνονται
τ' ανθρώπινα απ' τ' άλλα κοπάδια
Άγγελοι φεύγουνε
και έρχονται και φέρνουν νέα
Θύμωσε ο Θεός,
κι οργή του ματώνει τη μέρα
Κι οργή του ματώνει τη μέρα
Κι εμείς, κυρίες και κύριοι, εμείς
τιτλούχοι κακής εποχής
δε σκάμε πολύ για την ώρα
Εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς
οι μύθοι κάθε Χαλιμάς
τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα
Αν πεινάς, νοιάζεσαι,
να φας, έστω κι αν θα το κλέψεις
Η τροφή της ψυχής δωρεάν είναι,
μα δεν το βλέπεις
Άγριος δικαστής τη δίκη
έχει ήδη αρχίσει
Σ' άγριους σαν κι εμάς
αγάπη γιατί να χαρίσει
Αγάπη γιατί να χαρίσει
Κι εσείς, κυρίες και κύριοι, εσείς
τιτλούχοι κακής εποχής
δε σκάτε πολύ για την ώρα
Κι εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς
οι μύθοι κάθε Χαλιμάς
τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα
Εμείς, οι κάτοχοι της ενοχής.
Καλή Ανάσταση σε όλους τους φίλους της στήλης. Να ζήσουμε στιγμές πνευματικής ανάτασης και ανάστασης. Το μόνο που είναι ζωντανό, στη ματαιότητα των γήινων.
