Τελικά, τη σήμερον ημέραν να ‘ούμε, για να είσαι και ο πρώτος, κοινώς in, must κου λου που, πρέπει να έχεις φίρμα δικηγόρο.

Διότι αλλέως είναι να έχεις τον Όθωνα, όχι το βασιλιά, πάει αυτός, τον έφαγαν οι βαυαροί χωροφυλάκοι του, και αλλέως τον Αλέξιο.

Άσε που ο Αλέξιος είναι και βέρος κολωνακιώτης. Όχι σαν τον Όθωνα, Σαλονικιός. Όσο να ‘ναι, άλλος πολιτισμός στο Ντα Κάπο.

Διότι, ladies and gentlemen, θα τολμήσει γύφτος να σηκώσει χρηματοκιβώτιο από τη Βουκουρεστίου, όπως έκαναν στη Νίκης;

Άσε που οι Αθηναίοι, οι γκάγκαροι, έτσι όπως ο Αλέξιος, αν δουν ότι σου έπεσε το χρηματοκιβώτιο από το πορτ μπαγκάζ σου, θα σπεύσουν να σε βοηθήσουν.

Και θα το βάλουν στο δικό τους, έτσι, για σε απαλλάξουν από βάρη.

Άσε που ουδέποτε θα κάνουν τελετές εξορκισμού στην πλατεία Ομονοίας, απογευματάκι.

Γιατί αν το κάνουν, οι θαμώνες της θα φάνε ακόμη και τον εξορκιστή τον ίδιο!

Αθήνα, μιλάμε, πολιτισμός. Περνάς από την Ηρώδου του Αττικού, όλα καθαρά, τα πεζοδρόμια σκουπισμένα, ο βασιλικός κήπος έτοιμος να υποδεχτεί τον Κοκό το Γλύξμπουργκ, που έτρωγε τις αυγοφέτες του μικρός από τη Φρειδερίκη εντός.

Πακιστανοταλιμπάν, ούτε για δείγμα. Λαθραία τσιγάρα, γιοκ. Ναρκωτικά, το αρχαιότερο επάγγελμα; Μπαααα.

Αυτή είναι τάξη. Όχι σαν την πλατεία στο Βαρδάρη, που έχουν μαζευτεί όλα τα μιλέτια της γης και μπορείς να ψωνίσεις μέχρι και καλάσνικοφ, σε εκπτωτική τιμή.

Αθήνα, συντρόφισσες και σύντροφοι. Με ένα τσακ στη Βουλή, βλέπεις Κυριάκο, Αλέξη, τον πολιτικό, όχι το δικηγόρο, Νίκο, Δημήτρη (αυτός θέλει τρατάρισμα οκτώ μπουγάτσες Θεσσαλονίκης και πέντε λίτρα γάλα κακάο Αγνό), Κυριάκο (όποτε δεν διαβάζει τις γνήσιες επιστολές αυτού του ιδίου) και Γιάνης.

Μπουκάρεις στα θεωρεία και την πέφτεις δίπλα στη Ζανέτ Τσίπρα (που είσαι ρε Καπούγια, που σε ακούγαμε, όταν είχαμε μαλλιά), στην Κατερίνα Μητσοτάκαινα και λοιπές  καθώς πρεπει.

Κι άμα σου πουν «την πρόσκλησή σας, κύριε, τους ρίχνεις και ένα «ίσα ρε χαμούρα, εμείς τα χτίσαμε αυτά τα μαγαζιά».