Αβάστακτος ο πόνος, ιδιαίτερα εάν στον θλιβερό κατάλογο υπάρχουν και φιλικά σου πρόσωπα…
Τα θερμά συλλυπητήρια δεν αρκούν.
Το ζήσαμε στο Μάτι, στην Εύβοια και τώρα στα Τέμπη. Μετά από κάθε μεγάλη τραγωδία, βασανίζει το ερώτημα: Τι έφταιξε και χάθηκαν τόσες ζωές, καταστράφηκαν τόσες περιουσίες; Ήταν αναπόφευκτο; Τι θα μπορούσε να είχε γίνει αλλιώς;
Οι καταστροφές που μας πονούν και μας συγκλονίζουν δεν είναι μονόπρακτο έργο για να αναζητάει κανείς τι πήγε στραβά στο σενάριο, ποιος δεν έπαιξε σωστά τον ρόλο του. Δεν φταίει «η κακιά η ώρα».
Σε κάθε περίπτωση, η τραγωδία στα Τέμπη δεν ήταν κάτι που ήρθε από το πουθενά. Εδώ κι αν είναι προδιαγεγραμμένο το έγκλημα!
Το αποδεικνύουν οι καταγγελίες σιδηροδρομικών, εργαζομένων και συνδικαλιστών, που φωνάζουν εδώ και χρόνια για τις υποσυντήρητες υποδομές και το τροχαίο υλικό.
Για τις συνέπειες δηλαδή της διάσπασης του σιδηροδρομικού έργου, της ιδιωτικοποίησης τμημάτων και υποδομών ή της υποχρηματοδότησής τους από το κράτος, στο όνομα της μείωσης του κόστους.
Το φανερώνουν οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, που δεν φτάνει να στελεχωθούν με επάρκεια κομβικά πόστα. Που την κρίσιμη ώρα στέρησε εγκλωβισμένους και τραυματίες από πολύτιμη βοήθεια.
Το δείχνουν τα ατυχήματα και οι καθυστερήσεις, που όλο και πιο συχνά καταγγέλλουν οι επιβάτες.
Όλα αυτά επιτάχυνε η στρατηγική της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των συγκοινωνιών, για τη στήριξη της κερδοφορίας των ομίλων που επενδύουν στον σιδηρόδρομο, απ' όλες τις κυβερνήσεις.
Αλλά στο όνομα και της «εξοικονόμησης» πόρων από το κράτος, για να δίνονται ακόμα περισσότερες επιδοτήσεις, προνόμια και φοροαπαλλαγές στους πρώτους.
Εκεί λοιπόν καταλήγει το νήμα κάθε τέτοιας τραγωδίας, ξετυλίγοντάς το προς τα πίσω. Στην άκρη του νήματος βρίσκεται ένα κράτος εχθρικό στα λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες, ακριβώς επειδή η πολιτική του είναι φιλική στα κέρδη και τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Ασυνεννοησίες, λάθη, ευθύνες και επιχειρησιακές παραλείψεις είναι σύμφυτα με τον κρατικό μηχανισμό που υπηρετεί έναν τέτοιο αντιλαϊκό προσανατολισμό.
Όλα τα παραπάνω είναι τα αποτελέσματα της διαχρονικής πολιτικής της λεγόμενης απελευθέρωσης των σιδηροδρόμων, της κρατικής υποχρηματοδότησης, της κατάτμησης του σιδηροδρομικού έργου σε πολλά κομμάτια και της ιδιωτικοποίησης της πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Πρόκειται για μια εγκληματική -όπως αποδεικνύεται- πολιτική, που φέρει τη σφραγίδα όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής απολύθηκαν εργαζόμενοι, επιβλήθηκαν ελαστικές σχέσεις εργασίας και εντατικοποίηση σε όσους απέμειναν, ενώ η ιταλική εταιρεία επιδοτήθηκε με πακτωλό χρημάτων.
Αυτές οι ευθύνες δεν παραγράφονται με την παραίτηση ενός υπουργού, ούτε μπορούν να κρυφτούν πίσω από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για ανθρώπινα λάθη.
Μόνο με πρωταγωνιστή τον λαό στον αγώνα ενάντια σ' αυτό το κράτος και στην πολιτική του μπορούν τα πράγματα να πάνε «αλλιώς»! Διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής και της περιουσίας, σύγχρονες, φτηνές και ασφαλείς συγκοινωνίες, ζωή και δικαιώματα με κριτήριο τις σύγχρονες δυνατότητες και ανάγκες.
