Με ζεϊμπέκικο μας άφησε χρόνους, πολιτικούς, ο Πατούλης.

Η Πατούλενα μας έχει αφήσει χρόνους κιτσάτους εδώ και αρκετά χρόνια.

Και γλιτώσαμε από τα χρυσά σαλόνια, τις χρυσές τουαλέτες, το επίχρυσο χαρτί υγείας.

Τι τραγούδι χόρεψε ο Πατούλης, στον τελευταίο του χορό;

Μήπως το "με λένε Γιώργο και ποτέ δεν τραγουδάω";

Μήπως το "κυρά Γιώργαινα, ο Γιώργος στα...φοράει;"

Όχι ρε. Το "δεν έχεις τέλος Χαρδαλιά" χόρεψε, όπως ο μάγος των Σιού, στο χορό της αρκούδας.

Δεν έχεις τέλος Χαρδαλιά, δεν σε έχει ο χάρος σημαδέψει.

Θα μου πείτε, του κυρ Νίκου μάλλον βαριά του έπεσε η περιφέρεια.

Ξέρεις τι είναι να είσαι αραχτός στο υπουργείο άμυνας και να κόβεις βόλτες με αρβύλα και στολή εκστρατείας στα νησιά του Αιγαίου.

Και τζάμπα παραλίες, με τέντα του στρατού και γκοτζίλα με πατάτες και καμιά χένιγκερ παγωμένη.

Και εκεί που λες, την έβγαλα για μια ακόμη τετραετία, έρχεται ο Κυριάκος και σου σφυρίζει το "απολύεσαι στραβάδι, δεν κοιμάσαι πια το βράδυ".

Ο Νικόλας όμως μαθημένος είναι και από τα αυτοδιοικητιλίκια και από φωτιές, διότι ο παλιός είναι αλλιώς.

Και έμεινε ο Πατούλης μπουκάλα, να χορεύει όσα ζεϊμπέκικα θέλει από δω και πέρα.