Στις 6 Αυγούστου 1945 σημειώθηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας.
Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, που οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούσαν ένα τόσο καταστροφικό όπλο για να εξοντώσουν ανθρώπους.
6 Aυγούστου 1945, η ημερομηνία που προσπαθεί να ξεχάσει η Ιαπωνία και θυμάται μόνο κάθε χρόνο ο υπόλοιπος κόσμος ….
Το τελευταίο επεισόδιο στην ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πήρε μέρος στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, την Ιαπωνία.
Αφού πήραν το «πράσινο φως» από τους πολιτικούς ηγέτες, οι στρατιωτικοί επέλεξαν την πόλη της Χιροσίμα, για τη ρίψη, της πρώτης ατομικής βόμβας.
Την επιχείρηση ανέλαβε ο σμήναρχος Πόλ Τίμπετς. Ο οποίος είχε εκπαιδευτεί ειδικά για αυτό το σκοπό.
Οδήγησε ένα στρατιωτικό βομβαρδιστικό τύπου Β 29, το οποίο έφερε την ονομασία Enola Gay.
Είναι 4+30 το πρωί της Δευτέρας στις 6 Αυγούστου 1945 . Ένα ιπτάμενο Boeing B – 29 που φέρει στην πλώρη του με μαύρα γράμματα το όνομα «Enola Gay» ( το όνομα της μητέρας του κυβερνήτη ), πετά μέσα σε μια θάλασσα από σκοτεινά σύννεφα που μαστιγώνει ο άνεμος και η βροχή.
Το «Enola Gay» δεν είναι παρά ένα από τα 3970 γιγαντιαία τετρακινητήρια Β – 29 που κατασκευάσθηκαν από την εταιρεία boeing για την πολεμική αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών, με σκοπό να πλήξουν το κέντρο της Ιαπωνίας από μεγάλη απόσταση και να κάνουν στάχτη με βροχή εμπρηστικών βομβών το μεγαλύτερο κατά το δυνατόν τμήμα των κατοικημένων περιοχών της.
Το Τόκιο, η Οσάκα και άλλα νευραλγικά κέντρα της Αυτοκρατορίας του Ανατέλλοντος Ηλίου έχουν ισοπεδωθεί και τώρα θυμίζουν σεληνιακό τοπίο.
Το «Enola Gay», που πριν από 2 ώρες και τρία τέταρτα είχε αφήσει τη βάση Τινιάν στα νησιά Μαριάνες, στα μισά της απόστασης μεταξύ της Νέας Γουινέας και της Ιαπωνίας.
Δεν μεταφέρει τους συνηθισμένους 6 τόνους βομβών, έχει στα σπλάχνα του ένα μόνο «μηχάνημα» κάτι εντελώς νέο που έχει βάρος διπλάσιο και πλέον από την πιο βαριά συμβατική βόμβα που σήκωνε αμερικανικό βομβαρδιστικό και έχει ένα αστείο όνομα «little boy» (αγοράκι).
Είναι η ατομική βόμβα. Δεν περιέχει κοινή εκρηκτική ύλη, αλλά ουράνιο 235.
Το «Enola Gay» είναι ένα κομμάτι μέταλλο ανάμεσα ουρανού και θάλασσας χαμένο στο διάστημα , καταφύγιο 12 ανθρώπινων υπάρξεων που, με περισσότερη ή λιγότερη επίγνωση, τρέχουν προς ένα πεπρωμένο που τα ίχνη του θα μείνουν για πάντα στην ιστορία.
Το «Enola Gay» έφτασε στο στόχο του, στη Χιροσίμα, όπου ζούσαν τουλάχιστον 300 χιλιάδες άνθρωποι λίγο μετά στις 8 το πρωί τοπική ώρα.
Στις 8+15 η βόμβα αφέθηκε να πέσει στην πόλη της Χιροσίμα από ύψος 31 χιλιάδων ποδιών. Η έκρηξη ήρθε σε 45 δευτερόλεπτα σε ύψος 1900 ποδιών πάνω από την πόλη.
H 4.500 κιλών βόμβα πέφτει και μια τρομερή αστραπή τυφλώνει τους πιλότους. ‘Επειτα ένα τεράστιο κόκκινο μανιτάρι υψώνεται στον ουρανό.
Μέσα στα επόμενα λίγα λεπτά εννιά στους δέκα ανθρώπους που βρίσκονται σε απόσταση χιλιομέτρου από το σημείο της έκρηξης κάηκαν ζωντανοί.
Ακολούθησε το ξέσπασμα μιας καταστροφικής θύελλας πυρός που κατέκαψε σε ελάχιστο χρόνο 1,3 τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Από την ραδιενέργεια που εκλύθηκε σημειώθηκαν διάφορα περίεργα φαινόμενα (όπως τα μοτίβα των ρούχων που φορούσαν οι κάτοικοι να εντυπωθούν στο δέρμα τους και οι μορφές τους να αποτυπωθούν στους τοίχους…… ).
Eπι τόπου σκοτώθηκαν πάνω από 20 χιλιάδες στρατιώτες και 78 χιλιάδες άμαχοι.
Τις επόμενες ώρες και ημέρες σημειώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι, είτε από την ΄΄ασθένεια΄΄ της ραδιενέργειας είτε από καρκίνο.
Οι αγνοούμενοι ξεπέρασαν τις 13 χιλιάδες και οι βαριά τραυματίες τις 10 χιλιάδες……!
Συνειδητοποιώντας αργότερα το μέγεθος της καταστροφής, ο συγκυβερνήτης του αμερικανικού βομβαρδιστικού Enola Gay, που έριξε την βόμβα στη Χιροσίμα, έγραψε στο ημερολόγιο του.
«Θεέ μου τι κάναμε ;».
Επρόκειτο για ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που όμοιο του δεν έχει ξαναγίνει…..
Η πικροδάφνη ήταν το πρώτο φυτό που άνθησε μετά τον βομβαρδισμό στη Χιροσίμα, οπότε από εκεί και πέρα αυτό είναι και το επίσημο λουλούδι της πόλης.
Καθώς και τα δένδρα Gingko Bloba που έχουν ιστορία 270 εκατομμυρίων χρόνων. Ήταν ένα από τα μόνα έμβια όντα που επέζησαν από τον πυρηνικό βομβαρδισμό της Χιροσίμα. Τα δένδρα χτυπήθηκαν μεν , αλλά επούλωσαν τις πληγές τους γρήγορα και είναι ακόμη ζωντανά μέχρι και σήμερα.
Η συγκεκριμένη επίθεση κατατάσσεται ως έγκλημα πολέμου κατά της ανθρωπότητας.
Στόχος δεν ήταν ο πόλεμος, αλλά ο μεταπολεμικός κόσμος.
Ήταν έγκλημα πολέμου καθώς στρεφόταν εναντίον αμάχων και ότι ήταν μια διεθνής επίδειξη εκ μέρους των Η.Π.Α. αφού ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος ουσιαστικά είχε ήδη κριθεί και ο Χίτλερ είχε νικηθεί.
Πολλοί άνθρωποι ακόμη δίνουν μάχη δεκαετίες τώρα με σωματικά και ψυχικά τραύματα αλλά και το στίγμα που κάποιες φορές συνοδεύει έναν «χιμπακούσα» ( στα ιαπωνικά σημαίνει «αυτοί που επλήγησαν από την έκρηξη»).
Επιζώντες και οι υποστηρικτές τους έγιναν οι πιο ηχηρές και ισχυρές φωνές που αντιτίθενται στη χρήση πυρηνικών όπλων.
Ποιος όμως ήταν ο πραγματικός σκοπός της ρίψης της ατομικής βόμβας ;
Πραγματικός σκοπός της ρίψης της βόμβας στη Χιροσίμα και στις 9 Αυγούστου στο Ναγκασάκι ήταν να τρομοκρατήσουν την Ε.Σ.Σ.Δ., τη νεοσύστατη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τον αγώνα του εργατικού κινήματος στις καπιταλιστικές χώρες για κοινωνική απελευθέρωση, ουσιαστικά να σταματήσουν την ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης μπρος τα εμπρός και να μπορούσαν ,να την αντιστρέψουν.
Τσιαμούρας Νικόλαος
