Μία συνέντευξη «από καρδιάς» και εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στον Αλέκο Χατζηκώστα και στην εκπομπή του «Λόγια σταράτα» (ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8) την Τρίτη 20/2 ο Γιώργος Ξ. Τροχόπουλος. Μία πολύπλευρη προσωπικότητα τόσο στο συνδικαλιστικό τομέα των φαρμακοποιών της Ημαθίας και της χώρας ευρύτερα, όσο και στα ζητήματα τοπικής αυτοδιοίκησης και πολιτισμού (ως μουσικός και συγγραφέας)

Παρουσιάζουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα.                                                                                    

Αναφερόμενος στην πολύχρονη παρουσία του (15 χρόνια πρόεδρος Φαρμακοποιών, πρόεδρος στο συνεταιρισμό κ.α) τόνισε :

«Όταν ανέλαβα, παρέλαβα μία σακούλα με χαρτιά και παρέδωσα γραφεία με έπιπλα και φοριαμούς γεμάτα με τους φακέλους για κάθε ένα φαρμακείο και με όλα τα έγγραφα που αφορούσαν το σύλλογο. Πάντα με διακριτικότητα, με το σταυρό στο χέρι, αλλά άφησα και τις κόκκινες γραμμές που αφορούσαν το φαρμακευτικό λειτούργημα. Και εγώ 43 χρόνια δίπλα στον πολίτη και το φαρμακοποιό», Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε παρεμβάσεις του για το ωράριο λειτουργίας, τις εφημερίες, τις διανυκτερεύσεις τους ελέγχους των φαρμακείων, στη δημιουργία στέγης του φαρμακοποιού κ.α. «Το μεγαλύτερο επίτευγμα όμως ήταν η ίδρυση Σχολής Βοηθού Φαρμακείου για πρώτη φορά στην Ελλάδα, Έγινε κοντά στον ΟΑΕΔ, πολλά παιδιά αποκαταστάθηκαν και έτσι καταπολεμήσαμε την ανεργία στο νομό μας. Τράβηξα πολύ κουπί, όταν ασχολούμαι με κάτι, αφιερώνομαι ολοκληρωτικά σ’αυτό».

Απαντώντας σε ερώτηση για τη συμβολή του στον τομέα του πολιτισμού ως αρμόδιος τότε αντιδήμαρχος, σημείωσε :

«Έκανα πολλά πράγματα στον Πολιτισμό. Αναμόρφωσα το θέατρο «Μ. Μερκούρη».Δημιουργία συμφωνικής ορχήστρας Βέροιας στο δημοτικό ωδείο. Δημιουργία μουσικής βιβλιοθήκης στη δημοτική βιβλιοθήκη. Καθιέρωση Βεροιώτικου καρναβαλιού. Φεστιβάλ κιθάρας. Υποτροφίες για μαθητές του ωδείου στο εξωτερικό. Βραδιά κλασσικής μουσικής. Επανίδρυση χορωδίας ενηλίκων που είχε ατονήσει. Διοργάνωση διεθνούς διαγωνισμού πιάνου «Δ. Βικέλας». Και τελικά έκανα ό,τι μπόρεσα και ό,τι περνούσε από το χέρι μου».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο συγγραφικό του έργο, έχει εκδώσει μέχρι τώρα πέντε βιβλία και στην παρουσίαση του νέου του βιβλίου «Έντεκα συν ένα διηγήματα» στις 28/2 στη Βέροια, που είναι αφιερωμένο στον αδελφό του Δημήτρη.

Επίσης αναφέρθηκε στην ενασχόλησή του με τη μουσική, τις σπουδές του αλλά και το έργο του στην κλασσική μουσική.

Τελειώνοντας, αναφέρθηκε σε αποστάγματα της πολύχρονης αυτής και πολυσχιδούς δράσης, τονίζοντας : «Δεν μ’ αρέσει καθόλου η σύνταξη. Ασχολούμαι με τη μουσική, έχω γράψει ένα cd με στίχους δικούς μου και έχω ένα νέο βιβλίο έτοιμο. Ο φαρμακοποιός είναι λειτουργός, ασκεί μία δύσκολη δουλειά που στην Ελλάδα δεν χαίρει εκτίμησης ανάλογης με αυτή της Ευρώπης. Εδώ άρχοντας είναι ο γιατρός. Το φαρμακείο είναι βασικός παράγοντας της αλυσίδας της υγείας. Αν γίνει ένα λάθος στη συνταγή, «κρεμάμε» τον ασθενή και το γιατρό. Όλοι οι υγειονομικοί είναι απαραίτητοι. Η χειρότερη «πληγή» του φαρμακείου είναι η υπερχορήγηση φαρμάκων σε ασθενή. Υπάρχουν φαρμακεία πατρίκιοι και πληβείοι. Είναι αυτοί που παίρνουν συνταγές μαζικά από ιδιωτικές δομές υγείας, νόμιμο αλλά…Είμαι κάθετα αντίθετος με τον τρόπο διοίκησης μετά από μένα της φαρμακαποθήκης. Τους φαρμακοποιούς τους αγαπώ όλους, τους έχω στην καρδιά μου, ιδιαίτερα χαιρετίζω τους υπαλλήλους της φαρμακαποθήκης. Και μία έκκληση για τους νέους φαρμακοποιούς. Πλαισιώστε τα ψηφοδέλτια, πρέπει να αναλάβετε και το σύλλογο και την αποθήκη. Όλοι για το συμφέρον του συλλόγου».