Ως τώρα εξετάσαμε τον φιλελληνισμό που αναπτύχθηκε στη Νοτιοδυτική Γερμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία. Οι χώρες αυτές, όπως είδαμε, είχαν πρωτοστατήσει ως προς το φιλελληνικό τους κίνημα, το οποίο εκτός του ότι ήταν ογκώδες και πρώιμο, ήταν ενεργό και μαχόμενο. Ωστόσο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ανέπτυξαν φιλελληνισμό και συνέδραμαν λίγο ή πολύ τον απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μας, όπως: Η Ελβετία: Πολλά...
Διαβάστε το άρθροΟνομαστοί Άγγλοι φιλέλληνες είναι ακόμα και οι: Ο Εδουάρδος Μπλάκιερ, λοχαγός, μέλος του φιλελληνικου κομιτάτου του Λονδίνου. Το 1823 το κομιτάτο τον έστειλε στην επαναστατημένη Ελλάδα, για να εκτιμήσει από κοντά την κατάσταση. Ο Μπλάκιερ έδωσε εικόνα ενθαρρυντική· ενθουσίασε τα μέλη του κομιτάτου και φρόντισε για τη σύναψη του δανείου. Ο Μπλάκιερ είναι αυτός που παρακίνησε και τον Λόρδο Μπάυρον να κάνει...
Διαβάστε το άρθροΣτις 22 Μαρτίου 1824 ανήγγειλαν στον Μπάυρον ότι υπογράφτηκε το συνομολογηθέν στο Λονδίνο δάνειο και ότι στην Επιτροπή διαχείρισής του ο Στάνχοπ και αυτός θα ήταν οι κύριοι διαχειριστές του. Πολύ σύντομα ο Στάνχοπ απογοητευτηκε από τον Μαυροκορδάτο, έφυγε από το Μεσολόγγι και πήγε σε τόπο ουδέτερο, την Αθήνα. Ο Μπάυρον που στο μεταξύ είχε κλονιστεί η υγεία του, προφανώς από το υγρό κλίμα του Μεσολογγίου,...
Διαβάστε το άρθροΈνας απ’ τους μεγάλους Φιλέλληνες του πνευματικού Αγγλικού στερεώματος ήταν ο Σέλλεϋ (1892-1822). Αυτός ο έξοχος ποιητής, ο ρωμαλέος στοχαστής και πολιτικός μαχητής, που ονερεύτηκε μια ανθρωπότητα απαλλαγμένη από την αδικία, την ανισότητα, τις προλήψεις και την υποκρισία, που τον συγκινούσε κάθε τι το Ελληνικό, δεν ήταν δυνατόν να μείνει απαθής απέναντι στο ελληνικό δράμα! Όταν πληροφορήθηκε το ξέσπασμα της...
Διαβάστε το άρθροΟ Ιλαρίωνας Τουρνιέ, αρχηγός των Ουσσάρων, και ο σπουδαιότερος όλων ο Κάρολος Νικόλαος Φαβιέρος, διοργανωτής του τακτικού στρατού στην Ελλάδα (1825), ο οποίος με την επάνοδό του στη Γαλλία διορίστηκε υπουργός. Ο Υψηλάντης διάλεξε ως «προγυμναστή στρατιωτικό» τον έμπειρο αξιωματικό του γαλλικού στρατού Baleste, γνώριζε τα ελληνικά, γιατί στην περίοδο 1814-1820 ακολούθησε τον έμπορο πατέρα του στην Κρήτη. Αυτός...
Διαβάστε το άρθροΣτη Γαλλία ο φιλελληνισμός ήταν διάχυτος και πριν από την έλευση του Ηπίτη. Στην ανάπτυξή του είχαν συμβάλει σπουδαίες προσωπικότητες της χώρας όπως ο Σατωβριάνδος, ο Πουκεβίλ, ο Φοριέλ, ο Ουγκό, ο Βερανζέρος κ.α. Έργα τους εγκωμιαστικά για τη χώρα μας είχαν δημοσιεύσει και πριν από την έναρξη του μεγάλου Αγώνα. Ο φιλελληνισμός όμως ο προεπαναστατικός είχε ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Με τον ερχομό του Ηπίτη στη...
Διαβάστε το άρθροΈνας ακόμη παράγοντας που επηρέαζε θετικά την κοινωνική ανταπόκριση υπέρ του Ελληνικού Αγώνα του 1821 ήταν η θρησκευτική αλληλεγγύη προς τους ομόδοξους Έλληνες. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που οραματίζονταν μια Χριστιανική σταυροφορία υπέρ των Ελλήνων. Ο χαρακτήρας όμως του φιλελληνικού κινήματος παρέμενε κοσμικός καθώς πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλος των φιλελεύθερων δυνάμεων και της ευρωπαϊκής λογιοσύνης (1). ...
Διαβάστε το άρθροΟ φιλελληνισμός είναι μία ιδεολογική και πολιτική κίνηση μία συμπάθεια υπέρ των ελληνικών υποθέσεων, που εκδηλώθηκε από ξένους – κυρίως Ευρωπαίους – κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, προπάντων όμως κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού Αγώνα του 1821-1829. Το φαινόμενο του φιλελληνισμού συνδέεται άμεσα με το ρομαντικό κίνημα του 19ου αι., αλλά οι ρίζες του ξεκινούν από παλιότερα, από τα χρόνια της...
Διαβάστε το άρθροΣτο περιθώριο των όσων δημοσιεύσαμε προ ημερών σχετικά με τον ερχομό, την παραμονή και το θάνατο στο Μεσολόγγι του κορυφαίου φιλέλληνα Λόρδου Μπάυρον, θ’ αναφέρουμε ένα δύο μικροπεριστατικά, που μολονότι δεν είναι παρά μία παρωνυχίδα μέσα στο πέλαγος των περιστατικών, των σκανδάλων και των αντιφάσεων της πολυτάραχης ζωής του, όμως φωτίζουν κάποιες πλευρές του χαρακτήρα του. Στις συγκεκριμένες...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 7ο Στην Πόλη μερίμνησε για τη στέγαση του Πατριαρχείου, διαρρύθμισε τον πατριαρχικό ναό, εργάστηκε για την ανόρθωση του ηθικού βίου. Οργάνωσε τη λειτουργία της Πατριαρχικής Συνόδου, μερίμνησε για το ήθος των νεοεισερχομένων στον κλήρο, όντας ο ίδιος υψηλό παράδειγμα ασκητικής ζωής, σε σημείο που να προκαλεί γι’ αυτό αντιδράσεις. Και τα οικονομικά προβλήματα του Θρόνου δεν τον άφησαν αδιάφορο,...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 6ο Όσον αφορά τις αντιεπαναστατικές εγκυκλίους, θεωρούμε ότι έχουμε καλύψει επαρκώς το θέμα. Όσο για τους χαρακτηρισμούς «που δεν τους υπαγόρευσε κανένας Τούρκος σουλτάνος», θα πρέπει να παραδεχτούμε πως πράγματι είναι υπερβολικοί, «καλογερίστικοι», κάποτε φρικαλέοι: Αποκαλεί τον Μ. Βόδα λ.χ. «τέρας έμψυχον αχαριστίας», τον Αλέξανδρο Υψηλάντη «αγνώμονα», και τους δύο μαζί «αλαζόνες και...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 5ο Υποκύπτει, λοιπόν, ο Γρηγόριος στην πίεση των κρατούντων και καταδικάζει τον Αγώνα, αλλά ξέρει καλά πως ο αφορισμός δεν θα λειτουργήσει, όπως ήθελαν οι Τούρκοι. Ο αφορισμός – κατά μία πολύ βάσιμη εκδοχή – χρησίμευσε αρχικά ως πειστήριο, για να φανεί η μη συμμετοχή του Γένους στην εξέγερση των παραδουναβίων Ηγεμονιών και να αποφευχθεί η σφαγή (Βασ. Σφυρόερας). Οι ίδιοι οι επαναστάτες, όπως...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 4ο Η τρίτη άνοδος του Γρηγορίου στο θρόνο συμπίπτει με την εξάπλωση της Φιλικής Εταιρείας και την άμεση προετοιμασία του εθνικού ξεσηκωμού. Υποχωρεί και πάλι στην απαίτηση των Τούρκων και καταδικάζει το κίνημα του Υψηλάντη, το οποίο λίγο πριν είχε καταδικάσει και ο Τσάρος. Ακολουθεί δηλαδή τις μεταπτώσεις της Οθωμανικής πολιτικής, αλλά και τους προσανατολισμούς της ρωσικής. Ελπίζει να πείσει,...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 3ο Ο Τσάρος με επιστολή του διαβεβαίωνε το σουλτάνο ότι δεν είχε καμία απολύτως ανάμειξη με το κίνημα και ήταν ελεύθερος να αντιδράσει, όπως ξέρει, και ακόμα ότι ο Αλέξανδρος παύτηκε απ’ όλα τα αξιώματα που είχε στη Ρωσία και αποκηρύχτηκε. Συνεπώς οι Έλληνες μόνοι και αβοήθητοι, μέσα σε αυτό το εχθρικό από παντού κλίμα, θα έπρεπε ν’ αντιμετωπίσουν την τεράστια Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στην Κων/λη...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 2ο H τρίτη του πατριαρχία λήγει με τον απαγχονισμό του: Τη νύχτα του Πάσχα (10 Απριλίου 1821) μαζί με άλλους αρχιερείς τελεί τη Θ. λειτουργία της Αναστάσεως την ίδια νύχτα συλλαμβάνεται από τους Τούρκους, κηρύσσεται έκπτωτος και φυλακίζεται. Στις 3 το απόγευμα της επομένης απαγχονίζεται στη μεσημβρινή πύλη του Πατριαρχείου. (1) Για τρεις μέρες το σώμα του μένει μετέωρο και δέχεται τους εξευτελισμούς...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 1ο Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε’ Από σήμερα θα δημοσιεύσουμε, σε καθημερινές συνέχειες, το περιεχόμενο μιας μονογραφίας μας που αφορά το παραπάνω πρόσωπο. Δε νομίζουμε πως υπάρχει κάποια άλλη προσωπικότητα της ελληνικής ιστορίας των Χρόνων της Επανάστασης του ’21 που οι κρίσεις γι’ αυτήν διχάζονται σε τέτοιο βαθμό. Για να προϊδεάσουμε τον αναγνώστη δίνουμε μερικούς από τους χαρακτηρισμούς που...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 78ο Δ. ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ – ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ 17β. -Αθανάσιος Πάριος Εκείνο που ανέδειξε τον Πάριο σε μεγάλο δάσκαλο του Γένους, δεν ήταν απλώς η ευρύτητα των γνώσεών του και η σπάνια για την εποχή του φιλομάθεια, αλλά η πλουσιότατη διδακτική, κηρυκτική και συγγραφική δράση. Τα σχολεία όπου δίδαξε αποτέλεσαν αξιόλογες πνευματικές εστίες του υπόδουλου Ελληνισμού και φυτώριο διαπρεπών...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 77ο Δ. ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ – ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ 17α. – Αθανάσιος Πάριος (Πάρος 1725 – Χίος 1813) Λόγιος, κληρικός, δάσκαλος και συγγραφέας πολλών θεολογικών έργων. Καταγόταν από το χωριό Κόστο της Πάρου. Στην πατρίδα του έμαθε τα πρώτα γράμματα και ύστερα πήγε στη Σμύρνη για ευρύτερες σπουδές. Η Σμύρνη ήταν τότε μία από τις πιο αναπτυγμένες πόλεις της Ανατολής. Κοσμοπολίτικη, πρώτη στο εμπόριο...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 76ο Δ. ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ – ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ 16. Νικόδημος (Καλλιβούρτζης) ο Αγιορείτης: Γεννήθηκε στη Νάξο το 1749 από ευσεβέστατους γονείς, τον Αντώνιο και την Αναστασία. Η μητέρα του αργότερα έγινε μοναχή. Το κοσμικό του όνομα ήταν Νικόλαος. Σπούδασε αρχικά στη γενέτειρά του, έχοντας ως δάσκαλο το σοφό αρχιμανδρίτη Χρύσανθο. Από τον ίδιο οδηγήθηκε κατόπιν στη Σμύρνη και φοίτησε εκεί...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 75ο Δ. ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ – ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ 15β.- Νικηφόρος Θεοτόκης (1736-1805): (Συνέχεια) Πολύ σύντομα η φήμη του έφτασε μέχρι την Κων/λη. Ο τότε πολύς πατριάρχης Σαμουήλ Χαντζερής ο Β’, κάλεσε τον Νικηφόρο στην Κων/λη. Μολονότι δεν ήθελε ν’ αφήσει την αγαπημένη του πατρίδα, αναγκάστηκε να υπακούσει στον Πατριάρχη που την εποχή εκείνη ο Πατριάρχης Κων/λεως είχε απόλυτη εξουσία επί των...
Διαβάστε το άρθρο
